Dz.U. 2006 nr 171 poz. 1225
tj. Dz. U.z 2010 r. Nr 136,poz. 914, Nr 182,poz. 1228, Nr 230,poz. 1511,
z 2011 r.Nr 106, poz. 622, Nr 122, poz. 696, Nr 171, poz. 1016.
Data ogłoszenia: 2006-09-27
Data wydania: 2006-08-25
Data wejścia w życie: 2006-10-28
Data obowiązywania: 2006-10-28
USTAWA z dnia 25.08.2006 r.
o bezpieczeństwie żywności i żywienia
1
DZIAŁ I
Przepisy ogólne i objaśnienia określeń ustawowych
Art. 1. 1. Ustawa określa wymagania i procedury niezbędne dla zapewnienia
bezpieczeństwa żywności i żywienia zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr
178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r.
ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego
Europejski Urząd do Spraw Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego
procedury w sprawie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002,
str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463),
zwanego dalej "rozporządzeniem nr 178/2002".
2. Ustawa określa:
1) wymagania zdrowotne żywności - w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniach
Unii Europejskiej;
2) wymagania dotyczące przestrzegania zasad higieny:
a) żywności - w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny
środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 1; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 34, str. 319), zwanym dalej
"rozporządzeniem nr 852/2004",
b) materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością - w zakresie
nieuregulowanym w rozporządzeniu (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów
przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz uchylającym dyrektywy 80/590/EWG i
89/109/EWG (Dz. Urz. UE L 338 z 13.11.2004, str. 4), zwanym dalej
"rozporządzeniem nr 1935/2004";
3) właściwość organów w zakresie przeprowadzania urzędowych kontroli żywności
na zasadach określonych w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych
przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym
oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. Urz. UE L
191 z 30.04.2004, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t.
45, str. 200), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 882/2004";
4) wymagania dotyczące przeprowadzania urzędowych kontroli żywności - w
zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu nr 882/2004.
Art. 2. 1. Ustawy nie stosuje się do:
1) środków spożywczych produkowanych, przetwarzanych i przechowywanych w
gospodarstwie domowym na potrzeby własne oraz do własnego spożycia w tym
gospodarstwie;
2) żywności pochodzenia zwierzęcego w zakresie uregulowanym w rozporządzeniu
(WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r.
ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności
pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 55; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 14), zwanym dalej
"rozporządzeniem nr 853/2004", rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne
przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów
pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L
139 z 30.04.2004, str. 206; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t.
45, str. 75) i w ustawie z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia
zwierzęcego (Dz. U. z 2006 r. Nr 17, poz. 127, z późn. zm.2));
3) artykułów rolno-spożywczych w zakresie jakości handlowej tych artykułów
określonej przepisami ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej
artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577, z późn.
zm.3)).
2. Ustawy nie stosuje się do osób zbierających indywidualnie grzyby rosnące w
warunkach naturalnych, objęte wykazem określonym na podstawie art. 44 pkt 1.
Art. 3. 1. Żywnością (środkiem spożywczym) jest każda
substancja lub produkt w rozumieniu art. 2 rozporządzenia nr 178/2002.
2. Produkty niespełniające wymagań prawa żywnościowego nie mogą być oznakowane
i wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako żywność.
3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) analiza ryzyka - analizę ryzyka w rozumieniu art. 3 pkt 10 rozporządzenia nr
178/2002;
2) aromaty (środki aromatyzujące) - substancje aromatyczne, preparaty
aromatyczne, aromaty przetworzone, aromaty dymu wędzarniczego lub ich
mieszaniny, przeznaczone do użycia w środkach spożywczych albo na ich
powierzchni, w celu nadania zapachu lub smaku; aromaty nie obejmują:
a) substancji jadalnych i produktów przeznaczonych do spożycia w stanie
niezmienionym, z lub bez procesów rekonstytucji,
b) substancji, które posiadają wyłącznie słodki, kwaśny lub słony smak,
c) produktów pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego naturalnie posiadających
właściwości aromatyzujące
- jeżeli nie są one użyte jako źródło aromatów;
2) aromat (środek aromatyzujący) - środek aromatyzujący w rozumieniu art. 3
ust. 2 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008
z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych
składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na
środkach spożywczych oraz zmieniającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91,
rozporządzenia (WE) nr 2232/96 oraz (WE) nr 110/2008 oraz dyrektywę 2000/13/WE
(Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 34), zwanego dalej "rozporządzeniem nr
1334/2008";
3) aromat dymu wędzarniczego - ekstrakty dymu wędzarniczego stosowanego w
tradycyjnych procesach wędzenia żywności;
3) (uchylony);
4) aromat przetworzony - produkty otrzymane zgodnie z dobrą praktyką
produkcyjną przez ogrzewanie do temperatury nie wyższej niż 180 °C przez okres
nie dłuższy niż 15 minut mieszaniny składników, bez względu na to czy mają one
właściwości aromatyzujące, z których co najmniej jeden składnik zawiera azot
aminowy, a inny jest cukrem redukującym;
4) (uchylony);
5) bezpieczeństwo żywności - ogół warunków, które muszą być spełniane,
dotyczących w szczególności:
a) stosowanych substancji dodatkowych i aromatów,
b) poziomów substancji zanieczyszczających,
c) pozostałości pestycydów,
d) warunków napromieniania żywności,
e) cech organoleptycznych,
i działań, które muszą być podejmowane na wszystkich etapach produkcji lub
obrotu żywnością
- w celu zapewnienia zdrowia i życia człowieka;
6) cechy organoleptyczne - zespół cech obejmujących smak, zapach, wygląd, w tym
barwę i konsystencję, środków spożywczych, które można wyodrębnić i ocenić przy
pomocy zmysłów człowieka;
7) data minimalnej trwałości - datę, do której prawidłowo przechowywany środek
spożywczy zachowuje swoje właściwości; data powinna być poprzedzona określeniem
"najlepiej spożyć przed" albo określeniem "najlepiej spożyć przed końcem";
8) dobra praktyka higieniczna (Good Hygienic Practice - GHP) - działania, które
muszą być podjęte, i warunki higieniczne, które muszą być spełniane i
kontrolowane na wszystkich etapach produkcji lub obrotu, aby zapewnić
bezpieczeństwo żywności;
9) dobra praktyka produkcyjna (Good Manufacturing Practice - GMP) - w
odniesieniu do produkcji żywności: działania, które muszą być podjęte, i
warunki, które muszą być spełniane, aby produkcja żywności odbywała się w
sposób zapewniający bezpieczeństwo żywności, zgodnie z jej przeznaczeniem, a w
odniesieniu do produkcji materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z
żywnością - dobra praktyka produkcyjna w rozumieniu art. 3 lit. a
rozporządzenia (WE) nr 2023/2006 z dnia 22 grudnia 2006 r. w sprawie dobrej
praktyki produkcyjnej w odniesieniu do materiałów i wyrobów przeznaczonych do
kontaktu z żywnością (Dz. Urz. UE L 384 z 29.12.2006, str. 75), zwanego dalej
"rozporządzeniem nr 2023/2006";
10) dostawy bezpośrednie - działalność, o której mowa w art. 1 ust. 2 lit. c
rozporządzenia nr 852/2004;
10a) enzym spożywczy - enzym spożywczy w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. a
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1332/2008 z dnia 16
grudnia 2008 r. w sprawie enzymów spożywczych, zmieniającego dyrektywę Rady
83/417/EWG, rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999, dyrektywę 2000/13/WE,
dyrektywę Rady 2001/112/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 258/97 (Dz. Urz. UE L
354 z 31.12.2008, str. 7), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1332/2008";
11) informowanie o ryzyku - informowanie o ryzyku w rozumieniu art. 3 pkt 13
rozporządzenia nr 178/2002;
12) materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością - materiały i
wyroby, do których ma zastosowanie rozporządzenie nr 1935/2004, zgodnie z art.
1 ust. 2 i 3 tego rozporządzenia;
13) monitoring - monitorowanie w rozumieniu art. 2 pkt 8 rozporządzenia nr
882/2004;
14) najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości pestycydów - najwyższy
dopuszczalny poziom pozostałości (Najwyższy Dopuszczalny Poziom - NDP) w
rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. d rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych
dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia
roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniającego dyrektywę Rady
91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 70 z 16.03.2005, str. 1), zwanego dalej
"rozporządzeniem nr 396/2005";
15) naturalna woda mineralna - wodę podziemną wydobywaną jednym lub kilkoma
otworami naturalnymi lub wierconymi, różniącą się od wody przeznaczonej do
spożycia przez ludzi pierwotną czystością pod względem chemicznym i
mikrobiologicznym oraz charakterystycznym stabilnym składem mineralnym, a w
określonych przypadkach także właściwościami mającymi znaczenie fizjologiczne,
powodującymi korzystne oddziaływanie na zdrowie ludzi;
16) (uchylony);
17) nowa żywność - żywność i składniki żywności, do których ma zastosowanie
rozporządzenie (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27
stycznia 1997 r. dotyczące nowej żywności i nowych składników żywności (Dz.
Urz. WE L 43 z 14.02.1997, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 13, t. 18, str. 244), zwane dalej "rozporządzeniem nr 258/97", zgodnie z
art. 1 tego rozporządzenia;
18) ocena ryzyka - ocenę ryzyka w rozumieniu art. 3 pkt 11 rozporządzenia nr
178/2002;
19) opakowany środek spożywczy - określoną ilość środka spożywczego
przeznaczoną w takiej postaci dla konsumenta finalnego lub do zakładu żywienia
zbiorowego, umieszczoną w opakowaniu, przed oferowaniem konsumentowi lub do
zakładu żywienia zbiorowego, w taki sposób, że zmiana zawartości jest
niemożliwa bez otwarcia lub zmiany tego opakowania, bez względu na to, czy
opakowanie obejmuje cały środek spożywczy lub jego część;
20) otwór - miejsce czerpania (wydobywania) naturalnej wody mineralnej lub wody
źródlanej z naturalnego źródła lub z odwiertu;
20a) oświadczenie zdrowotne - oświadczenie zdrowotne w rozumieniu art. 2 ust. 2
pkt 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących
żywności (Dz. Urz. UE L 12 z 18.01.2007, str. 3), zwanego dalej
"rozporządzeniem nr 1924/2006";
21) oświadczenie żywieniowe - oświadczenie żywieniowe w rozumieniu art. 2 ust.
2 pkt 4 rozporządzenia nr 1924/2006;
21a) podmiot działający na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do
kontaktu z żywnością - podmiot działający na rynku w rozumieniu art. 2 ust. 2
lit. d rozporządzenia nr 1935/2004;
22) podmiot działający na rynku spożywczym - podmiot w rozumieniu art. 3 pkt 3
rozporządzenia nr 178/2002;
22a) podmiot zajmujący się recyklingiem - podmiot zajmujący się recyklingiem
materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. f
rozporządzenia Komisji (WE) nr 282/2008 z dnia 27 marca 2008 r. w sprawie
materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu
przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz zmieniającego rozporządzenie (WE)
nr 2023/2006 (Dz. Urz. UE L 86 z 28.03.2008, str. 9), zwanego dalej
"rozporządzeniem nr 282/2008";
23) pozostałości pestycydów - pozostałości pestycydów w rozumieniu art. 3 ust.
2 lit. c rozporządzenia nr 396/2005;
24) prawo żywnościowe - prawo żywnościowe w rozumieniu art. 3 pkt 1
rozporządzenia nr 178/2002;
25) preparat aromatyczny - produkt inny niż naturalne substancje aromatyczne,
zagęszczony lub nie, posiadający właściwości aromatyzujące, który jest
otrzymywany w wyniku odpowiednich procesów fizycznych (włącznie z destylacją i
ekstrakcją rozpuszczalnikami ekstrakcyjnymi), albo w drodze procesów
enzymatycznych lub mikrobiologicznych, z produktów pochodzenia roślinnego lub
zwierzęcego, w postaci surowców lub po ich przetworzeniu do spożycia przez
ludzi za pomocą tradycyjnych metod produkcji żywności (włącznie z suszeniem,
prażeniem i fermentacją);
25) (uchylony);
26) preparat do dalszego żywienia niemowląt - środek spożywczy specjalnego
przeznaczenia żywieniowego stanowiący podstawowy płynny składnik stopniowo
różnicującej się diety, stosowany w żywieniu niemowląt od momentu wprowadzenia
odpowiedniego żywienia uzupełniającego;
27) preparat do początkowego żywienia niemowląt - środek spożywczy specjalnego
przeznaczenia żywieniowego stosowany w żywieniu niemowląt przez pierwsze
miesiące życia, pokrywający całkowite zapotrzebowanie żywieniowe do czasu
wprowadzenia odpowiedniego żywienia uzupełniającego;
28) produkcja pierwotna - produkcję podstawową w rozumieniu art. 3 pkt 17
rozporządzenia nr 178/2002;
29) produkcja środków spożywczych - czynności obejmujące przygotowywanie
surowców do przerobu, ich przechowywanie, poddawanie procesom technologicznym,
pakowanie i znakowanie oraz wszelkie inne czynności związane z przygotowywaniem
do obrotu, a także przechowywanie wyrobów gotowych do czasu wprowadzenia ich do
obrotu;
29a) przetwórca - przetwórcę w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. e rozporządzenia
nr 282/2008;
30) rozpuszczalnik - substancję przeznaczoną do rozpuszczania środków
spożywczych lub ich składników, łącznie z substancjami zanieczyszczającymi
obecnymi w tych środkach spożywczych lub na ich powierzchni albo w ich
składnikach;
31) rozpuszczalnik ekstrakcyjny - rozpuszczalnik użyty do ekstrakcji w procesie
przetwarzania surowców, środków spożywczych, ich komponentów lub składników,
który jest z nich usunięty, chyba że znajduje się w tych środkach spożywczych
lub składnikach jako pozostałość lub pochodne z powodów niezamierzonych, lecz
technologicznie nieuniknionych;
32) ryzyko - ryzyko w rozumieniu art. 3 pkt 9 rozporządzenia nr 178/2002;
33) składnik odżywczy - składnik odżywczy w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 2
rozporządzenia nr 1924/2006;
34) składnik żywności - każdą substancję występującą w żywności, w tym
substancje dodatkowe i enzymy, użytą przy wytwarzaniu lub przygotowywaniu
środków spożywczych, obecną w gotowym produkcie, nawet jeżeli jest ona w
zmienionej formie;
34a) składnik żywności o właściwościach aromatyzujących - składnik żywności o
właściwościach aromatyzujących w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. i rozporządzenia
nr 1334/2008;
35) substancja aromatyczna - substancję chemiczną posiadającą właściwości
aromatyzujące, w tym:
a) naturalną substancję aromatyczną otrzymaną w wyniku odpowiednich procesów
fizycznych, włącznie z destylacją i ekstrakcją rozpuszczalnikami,
enzymatycznych lub mikrobiologicznych, z surowców pochodzenia roślinnego lub
zwierzęcego, zarówno nieprzetworzonych, jak i po ich przetworzeniu do spożycia
przez ludzi tradycyjnymi metodami produkcji żywności (włącznie z suszeniem,
prażeniem i fermentacją),
b) identyczną z naturalną substancję aromatyczną otrzymaną w wyniku syntezy
chemicznej lub wyodrębnioną przy zastosowaniu procesów chemicznych; pod
względem chemicznym jest ona identyczna z substancjami naturalnie występującymi
w produktach pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, o których mowa w lit. a,
c) syntetyczną substancję aromatyczną otrzymaną w wyniku syntezy chemicznej;
pod względem chemicznym nie jest ona identyczna z substancjami naturalnie
występującymi w produktach pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, o których
mowa w lit. a;
35) (uchylony);
36) substancja dodatkowa - dodatek do żywności w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit.
a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16
grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008,
str. 16), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008;
37) substancja pomagająca w przetwarzaniu - substancję pomocniczą w
przetwórstwie w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. b rozporządzenia nr 1333/2008;
38) substancja zanieczyszczająca - substancję zanieczyszczającą w rozumieniu
art. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 315/93 z dnia 8 lutego 1993 r.
ustanawiającego procedury Wspólnoty w odniesieniu do substancji skażających w
żywności (Dz. Urz. WE L 37 z 13.02.1993, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 204), zwanego dalej "rozporządzeniem nr
315/93";
39) suplement diety - środek spożywczy, którego celem jest uzupełnienie
normalnej diety, będący skoncentrowanym źródłem witamin lub składników
mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny
fizjologiczny, pojedynczych lub złożonych, wprowadzany do obrotu w formie
umożliwiającej dawkowanie, w postaci: kapsułek, tabletek, drażetek i w innych
podobnych postaciach, saszetek z proszkiem, ampułek z płynem, butelek z
kroplomierzem i w innych podobnych postaciach płynów i proszków przeznaczonych
do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych, z wyłączeniem
produktów posiadających właściwości produktu leczniczego w rozumieniu przepisów
prawa farmaceutycznego;
40) surowce - produkty produkcji pierwotnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b
rozporządzenia nr 852/2004;
41) system analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (Hazard Analysis and
Critical Control Points), zwany dalej "systemem HACCP" - postępowanie mające na
celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności przez identyfikację i oszacowanie
skali zagrożeń z punktu widzenia wymagań zdrowotnych żywności oraz ryzyka
wystąpienia zagrożeń podczas przebiegu wszystkich etapów produkcji i obrotu
żywnością; system ten ma również na celu określenie metod eliminacji lub
ograniczania zagrożeń oraz ustalenie działań korygujących;
42) system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach (Rapid
Alert System for Food and Feed), zwany dalej "systemem RASFF" - postępowanie
organów urzędowej kontroli żywności i innych podmiotów realizujących zadania z
zakresu bezpieczeństwa żywności, zgodnie z zasadami określonymi w art. 50-52
rozporządzenia nr 178/2002;
43) środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego - środek spożywczy,
który ze względu na specjalny skład lub sposób przygotowania wyraźnie różni się
od środków spożywczych powszechnie spożywanych i zgodnie z informacją
zamieszczoną na opakowaniu jest wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do
zaspokajania szczególnych potrzeb żywieniowych:
a) osób, których procesy trawienia i metabolizmu są zachwiane lub osób, które
ze względu na specjalny stan fizjologiczny mogą odnieść szczególne korzyści z
kontrolowanego spożycia określonych substancji zawartych w żywności - taki
środek spożywczy może być określany jako "dietetyczny",
b) zdrowych niemowląt i małych dzieci w wieku od roku do 3 lat;
44) środek spożywczy szkodliwy dla zdrowia lub życia człowieka - środek
spożywczy, którego spożycie w warunkach normalnych i zgodnie z przeznaczeniem
może spowodować negatywne skutki dla zdrowia lub życia człowieka, w
szczególności, jeżeli:
a) nie spełnia wymagań zdrowotnych określonych w dziale II,
b) zawiera:
– substancje zanieczyszczające lub zanieczyszczenia mikrobiologiczne w
ilościach przekraczających dopuszczalne poziomy określone w rozporządzeniach
Unii Europejskiej4) oraz inne zanieczyszczenia,
– pozostałości skażeń promieniotwórczych w ilościach przekraczających poziomy
określone w rozporządzeniach Unii Europejskiej5),
– weterynaryjne produkty lecznicze w ilościach przekraczających dopuszczalne
poziomy lub zabronione określone w rozporządzeniach Unii Europejskiej6),
– inne substancje szkodliwe dla zdrowia lub życia człowieka określone w
przepisach Unii Europejskiej7);
45) środek spożywczy zafałszowany - środek spożywczy, którego skład lub inne
właściwości zostały zmienione, a konsument nie został o tym poinformowany w
sposób określony w art. 45 oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 50,
albo środek spożywczy, w którym zostały wprowadzone zmiany mające na celu
ukrycie jego rzeczywistego składu lub innych właściwości; środek spożywczy jest
środkiem spożywczym zafałszowanym, w szczególności jeżeli:
a) dodano do niego substancje zmieniające jego skład lub obniżające jego
wartość odżywczą,
b) odjęto składnik lub zmniejszono zawartość jednego lub kilku składników
decydujących o wartości odżywczej lub innej właściwości środka spożywczego,
c) dokonano zabiegów, które ukryły jego rzeczywisty skład lub nadały mu wygląd
środka spożywczego o należytej jakości,
d) niezgodnie z prawdą podano jego nazwę, skład, datę lub miejsce produkcji,
termin przydatności do spożycia lub datę minimalnej trwałości albo w inny
sposób nieprawidłowo go oznakowano
- wpływając przez te działania na bezpieczeństwo środka spożywczego;
46) środek spożywczy zepsuty - środek spożywczy, którego skład lub właściwości
uległy zmianom wskutek nieprawidłowości zaistniałych na etapie produkcji,
obrotu lub pod wpływem działań czynników naturalnych, takich jak: wilgotność,
czas, temperatura lub światło, albo wskutek obecności drobnoustrojów, a także
zanieczyszczeń, powodujących, że nie nadaje się on do spożycia zgodnie z jego
przeznaczeniem w rozumieniu art. 14 ust. 2 lit. b i ust. 5 rozporządzenia nr
178/2002;
47) termin przydatności do spożycia - termin, po upływie którego środek
spożywczy traci przydatność do spożycia; termin ten jest podawany w przypadku
środków spożywczych nietrwałych mikrobiologicznie, łatwo psujących się; data
powinna być poprzedzona określeniem "należy spożyć do:";
48) ujęcie wód podziemnych - zespół urządzeń wodnych służących do wydobywania
wody podziemnej i jednocześnie zabezpieczających tę wodę przed
zanieczyszczeniem;
49) urzędowe kontrole żywności - urzędowe kontrole w rozumieniu art. 2 pkt 1
rozporządzenia nr 882/2004 w zakresie odnoszącym się do bezpieczeństwa
żywności;
50) wartość odżywcza - szczególne wartości środka spożywczego ze względu na:
a) energię (wartość kaloryczną), niezależnie od tego, czy środek spożywczy jej
dostarcza i w jakiej ilości, lub
b) składniki odżywcze, niezależnie od tego, czy środek spożywczy je zawiera,
czy nie;
51) woda stołowa - wodę powstałą przez dodanie:
a) naturalnej wody mineralnej lub soli mineralnych zawierających co najmniej
jeden składnik mający znaczenie fizjologiczne, taki jak: sód, magnez, wapń,
chlorki, siarczany, wodorowęglany lub węglany do wody źródlanej albo
b) wody źródlanej lub soli mineralnych, o których mowa w lit. a, do naturalnej
wody mineralnej;
51a) woda źródlana - wodę podziemną wydobywaną jednym lub kilkoma otworami
naturalnymi lub wierconymi, pierwotnie czystą pod względem chemicznym i
mikrobiologicznym, nieróżniącą się właściwościami i składem mineralnym od wody
przeznaczonej do spożycia przez ludzi określonej w przepisach ustawy z dnia 7
czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu
ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, z 2007 r. Nr 147, poz. 1033 oraz z
2009 r. Nr 18, poz. 97 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278);
52) wprowadzanie żywności do obrotu - wprowadzanie na rynek w rozumieniu art. 3
pkt 8 rozporządzenia nr 178/2002;
53) (uchylony);
54) zakład - przedsiębiorstwo spożywcze w rozumieniu art. 3 pkt 2
rozporządzenia nr 178/2002;
54a) zakład działający na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu
z żywnością - przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. c rozporządzenia
nr 1935/2004;
55) zakład żywienia zbiorowego - zakład wykonujący działalność w zakresie
zorganizowanego żywienia konsumentów;
56) zakład żywienia zbiorowego typu zamkniętego - zakład wykonujący działalność
w zakresie zorganizowanego żywienia określonych grup konsumentów, w
szczególności w szpitalach, zakładach opiekuńczo-wychowawczych, żłobkach,
przedszkolach, szkołach, internatach, zakładach pracy, z wyłączeniem żywienia w
samolotach i innych środkach transportu oraz wojskowych polowych punktów
żywieniowych;
57) zanieczyszczenia - substancje zanieczyszczające, zanieczyszczenia
biologiczne oraz ciała obce, szkodniki lub ich części;
58) zarządzanie ryzykiem - zarządzanie ryzykiem w rozumieniu art. 3 pkt 12
rozporządzenia nr 178/2002;
59) żywność genetycznie zmodyfikowana - genetycznie zmodyfikowaną żywność w
rozumieniu art. 2 pkt 6 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie
zmodyfikowanej żywności i paszy (Dz. Urz. UE L 268 z 18.10.2003, str. 1; Dz.
Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 32, str. 432), zwanego dalej
"rozporządzeniem nr 1829/2003";
60) żywność tradycyjna - produkty rolne i środki spożywcze:
a) których nazwy są zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr
509/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie produktów rolnych i środków
spożywczych będących gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami (Dz. Urz. UE L
93 z 31.03.2006, str. 1) lub rozporządzeniem Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20
marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia
produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 93 z 31.03.2006, str.
12), lub
b) w stosunku do których wnioski o rejestrację zostały wysłane do Komisji
Europejskiej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o
rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych
oraz o produktach tradycyjnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 10, poz. 68 oraz z 2008 r.
Nr 171, poz. 1056 i Nr 216, poz. 1368), lub
c) umieszczone na liście produktów tradycyjnych prowadzonej przez ministra
właściwego do spraw rynków rolnych;
61) żywność przeznaczona bezpośrednio dla konsumenta finalnego - żywność
przeznaczoną bezpośrednio dla konsumentów finalnych w rozumieniu art. 3 pkt 18
rozporządzenia nr 178/2002.
Art. 3a. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwie
członkowskim Unii Europejskiej, należy przez to rozumieć również państwo
członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwie trzecim, należy przez to rozumieć
państwo inne niż wymienione w ust. 1.
Art. 4. Do postępowania przeprowadzanego przez organy
urzędowej kontroli żywności stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
DZIAŁ II
Wymagania zdrowotne i znakowanie żywności
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 5. (uchylony).
Art. 6. 1. Środki spożywcze niespełniające wymagań określonych w przepisach
niniejszego działu wdrażających dyrektywy Unii Europejskiej i wymagań
rozporządzeń Unii Europejskiej dotyczących bezpieczeństwa żywności nie mogą być
wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Środki spożywcze niespełniające wymagań określonych w przepisach niniejszego
działu niewdrażających dyrektyw Unii Europejskiej nie mogą być wprowadzane do
obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Dopuszcza się do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środki
spożywcze niespełniające wymagań, o których mowa w ust. 2, jeżeli zostały:
1) wyprodukowane lub wprowadzone do obrotu w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, zgodnie z prawem tego państwa, lub
2) wyprodukowane w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA), będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, albo
wyprodukowane lub wprowadzone do obrotu w Republice Turcji, zgodnie z prawem
tych państw, w zakresie, w jakim korzystają ze swobody przepływu towarów na
podstawie umów zawartych ze Wspólnotą Europejską
- pod warunkiem, że nie stanowią zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka.
4. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że środek spożywczy, o którym mowa w
ust. 3, może zagrażać zdrowiu lub życiu człowieka, właściwy organ urzędowej
kontroli żywności żąda przedstawienia przez podmiot działający na rynku
spożywczym w wyznaczonym terminie informacji potwierdzających spełnianie
równoważnych wymagań zdrowotnych, w tym dokumentów wydanych przez właściwe
władze państwa pochodzenia.
Art. 6a. 1. Środki spożywcze niespełniające wymagań
zdrowotnych określonych w przepisach niniejszego działu i w przepisach Unii
Europejskiej dotyczących bezpieczeństwa żywności nie mogą być stosowane do
produkcji innych środków spożywczych.
2. Środki spożywcze zawierające zanieczyszczenia lub inne substancje w
ilościach szkodliwych dla zdrowia mogą być wykorzystane do produkcji środków
spożywczych oraz wprowadzane do obrotu po obniżeniu tych zanieczyszczeń lub
substancji do dopuszczalnych poziomów lub po ich usunięciu, pod warunkiem że:
1) uzyskanie dopuszczalnych poziomów nie będzie wynikiem mieszania tych środków
spożywczych ze środkami spożywczymi spełniającymi wymagania zdrowotne oraz
2) właściwy organ urzędowej kontroli żywności stwierdzi, w drodze decyzji, ich
przydatność do spożycia lub do produkcji innych środków spożywczych.
Art. 7. 1. Jeżeli na podstawie nowych informacji lub po
dokonaniu ponownej oceny dotychczasowych informacji zaistnieją dostateczne
podstawy do stwierdzenia, że środek spożywczy może zagrażać zdrowiu lub życiu
człowieka, pomimo spełniania wymagań zdrowotnych określonych w przepisach
niniejszego działu wdrażających dyrektywy Unii Europejskiej lub w
rozporządzeniach Unii Europejskiej dotyczących bezpieczeństwa żywności, to
obrót takim środkiem spożywczym może być zawieszony lub ograniczony albo mogą
zostać ustanowione szczególne wymagania dla takiego środka spożywczego.
2. Jeżeli istnieją dostateczne podstawy do stwierdzenia, że środek spożywczy
specjalnego przeznaczenia żywieniowego, znajdujący się w obrocie w państwach
członkowskich Unii Europejskiej, dla którego nie określono szczegółowych
wymagań zdrowotnych, nie jest odpowiedni do zaspokajania szczególnych potrzeb
żywieniowych zgodnie z jego przeznaczeniem lub zagraża zdrowiu lub życiu
człowieka, to obrót takim środkiem spożywczym może być zawieszony lub
ograniczony albo mogą zostać ustanowione szczególne wymagania dla takiego
środka spożywczego.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, zawiesić lub ograniczyć obrót
albo ustanowić szczególne wymagania dla środków spożywczych, o których mowa w
ust. 1 lub 2, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa zdrowia lub
życia człowieka oraz fakt, że rozporządzenie obowiązuje do dnia wejścia w życie
odpowiednich przepisów Unii Europejskiej albo do dnia odmowy przyjęcia przez
Komisję Europejską lub Radę Unii Europejskiej takich przepisów.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia przekazuje niezwłocznie rozporządzenie, o
którym mowa w ust. 3, wraz z uzasadnieniem, innym państwom członkowskim Unii
Europejskiej i Komisji Europejskiej.
Art. 8. Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny, w
drodze decyzji, zakazuje wprowadzania do obrotu lub nakazuje wycofanie z obrotu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego albo suplementu diety, produktu, który nie spełnia
wymagań określonych dla tych środków spożywczych w niniejszym dziale.
Rozdział 2
Substancje dodatkowe i enzymy spożywcze
Art. 9. Wymagania dotyczące substancji dodatkowych do żywności określa
rozporządzenie nr 1333/2008.
Art. 10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz substancji dodatkowych (dozwolonych substancji dodatkowych), które
mogą być wprowadzane do obrotu i stosowane w żywności, w tym w aromatach,
zgodnie z ich funkcjami technologicznymi, oraz szczegółowe warunki ich
stosowania, w tym rodzaj środków spożywczych, w których mogą być stosowane,
oraz ich dopuszczalne maksymalne poziomy,
2) specyfikacje i kryteria czystości substancji dodatkowych
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
Art. 10a. Wymagania dotyczące enzymów spożywczych określa
rozporządzenie nr 1332/2008.
Art. 11. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w drodze
rozporządzenia, zezwolić na wprowadzanie do obrotu i stosowanie w żywności na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej substancji dodatkowych niezamieszczonych w
wykazie, o którym mowa w art. 10 pkt 3, jeżeli stosowanie tych substancji
będzie zgodne z wymaganiami określonymi w art. 9.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
zdrowia określa w szczególności:
1) warunki stosowania substancji dodatkowej, w tym rodzaj środków spożywczych,
w których substancja dodatkowa może być stosowana, oraz jej maksymalne
dopuszczalne poziomy,
2) szczególny sposób znakowania środków spożywczych, w których zastosowano
substancję dodatkową, jeżeli jest to uzasadnione potrzebą ochrony zdrowia lub
życia człowieka
- mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia, w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w
życie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, przekazuje Komisji Europejskiej i
pozostałym państwom członkowskim Unii Europejskiej treść rozporządzenia.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia występuje do Komisji Europejskiej z
wnioskiem o dopuszczenie substancji dodatkowej objętej rozporządzeniem, o
którym mowa w ust. 1, do obrotu i stosowania w żywności na terytorium Wspólnoty
Europejskiej, dołączając do wniosku uzasadnienie oraz propozycję dotyczącą
warunków stosowania substancji dodatkowej.
5. Jeżeli po pojawieniu się nowych informacji lub po ponownej ocenie
dotychczasowych informacji dotyczących substancji dodatkowej objętej
rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 1, zachodzi uzasadnione podejrzenie, że
stosowanie tej substancji dodatkowej może być niezgodne z wymaganiami
określonymi w art. 9, minister właściwy do spraw zdrowia odstępuje od
wystąpienia do Komisji Europejskiej z wnioskiem, o którym mowa w ust. 4.
6. Jeżeli w odniesieniu do substancji dodatkowej objętej rozporządzeniem, o
którym mowa w ust. 1:
1) wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 5, lub
2) Komisja Europejska w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia,
o którym mowa w ust. 1, zezwalającego na wprowadzanie do obrotu i stosowanie w
żywności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej substancji dodatkowej, nie
przedstawi propozycji dopuszczenia tej substancji dodatkowej do obrotu i
stosowania w żywności na terytorium Wspólnoty Europejskiej, lub
3) Rada Unii Europejskiej w terminie 18 miesięcy od dnia przedstawienia
propozycji przez Komisję Europejską nie przyjmie odpowiednich środków, lub
4) zezwolenie wydane przez właściwy organ innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej na wprowadzanie do obrotu i stosowanie w żywności na terytorium
tego państwa tej samej substancji dodatkowej zostało następnie uchylone przez
ten organ z powodu niepodjęcia przez Komisję Europejską lub Radę Unii
Europejskiej działań, o których mowa w pkt 2 lub 3
- minister właściwy do spraw zdrowia niezwłocznie dokonuje zmiany w tym
rozporządzeniu w odpowiednim zakresie.
7. Jeżeli, w związku z postępem naukowym lub technicznym, jaki nastąpił od dnia
wejścia w życie zmienionego rozporządzenia, stosowanie substancji dodatkowej
jest zgodne z wymaganiami określonymi w art. 9, może zostać wydane kolejne
rozporządzenie zezwalające na wprowadzanie do obrotu i stosowanie w żywności
tej samej substancji dodatkowej.
Rozdział 3
Aromaty i rozpuszczalniki
Art. 12. Aromaty i rozpuszczalniki używane lub stosowane w produkcji żywności
nie mogą zawierać pierwiastków i substancji chemicznych w ilościach szkodliwych
dla zdrowia człowieka.
Art. 13. Wymagania dotyczące aromatów i składników żywności o
właściwościach aromatyzujących określa rozporządzenie nr 1334/2008.
Art. 14. 1. Stosowanie rozpuszczalników ekstrakcyjnych w
produkcji żywności lub składników żywności powinno być uzasadnione
technologicznie i nie może powodować występowania w żywności lub jej
składnikach pozostałości w ilościach mogących niekorzystnie oddziaływać na
zdrowie człowieka.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) maksymalne dopuszczalne poziomy zawartości w rozpuszczalnikach
ekstrakcyjnych pierwiastków szkodliwych dla zdrowia,
2) wykaz substancji i materiałów dopuszczonych do stosowania jako
rozpuszczalniki ekstrakcyjne, warunki ich stosowania oraz maksymalne
dopuszczalne poziomy pozostałości w żywności lub składnikach żywności,
3) szczegółowe wymagania w zakresie oznakowania rozpuszczalników ekstrakcyjnych
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu, o którym
mowa w ust. 2:
1) wymagania dotyczące pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w
trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla
rozpuszczalników ekstrakcyjnych,
2) specyfikacje i kryteria czystości rozpuszczalników ekstrakcyjnych
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej, jeżeli są
ustalone.
Rozdział 4
Zanieczyszczenia żywności
Art. 15. 1. Wymagania dotyczące najwyższych dopuszczalnych poziomów
pozostałości pestycydów, które mogą znajdować się w środkach spożywczych lub na
ich powierzchni, określa rozporządzenie nr 396/2005.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób pobierania próbek żywności na potrzeby urzędowej kontroli żywności i
monitoringu w celu oznaczania poziomów pozostałości pestycydów, w tym wielkość
i liczbę pobieranych próbek,
2) procedury, w tym definicje, stosowane przy pobieraniu próbek,
3) kryteria dla metod analitycznych,
4) sposób podawania i interpretacji wyników analiz,
5) sposób transportu i przechowywania próbek przed przystąpieniem do analizy
- mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
Art. 16. Środki spożywcze produkowane i wprowadzane do obrotu
muszą spełniać wymagania:
1) mikrobiologiczne określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia
15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków
spożywczych (Dz. Urz. UE L 338 z 22.12.2005, str. 1, z późn. zm.);
2) w zakresie najwyższych dopuszczalnych poziomów substancji
zanieczyszczających określonych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 z
dnia 19 grudnia 2006 r. ustalającym najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych
zanieczyszczeń w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 364 z 20.12.2006, str. 5,
z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1881/2006".
Art. 17. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, maksymalne poziomy substancji zanieczyszczających innych niż
określone w rozporządzeniu nr 1881/2006, które mogą się znajdować w środkach
spożywczych lub na ich powierzchni, przeznaczonych do obrotu lub do produkcji
innych środków spożywczych, mając na względzie potwierdzone dane naukowe,
potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz ochronę zdrowia publicznego.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może wydać rozporządzenie, o którym mowa
w ust. 1, z zachowaniem trybu i po spełnieniu warunków określonych w art. 5
ust. 3 rozporządzenia nr 315/93.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, na potrzeby urzędowej
kontroli żywności i monitoringu, w celu oznaczania poziomów zawartości
substancji zanieczyszczających innych niż określone w rozporządzeniach Unii
Europejskiej8):
1) metody pobierania i przygotowywania próbek określonych środków spożywczych,
2) kryteria dla metod analitycznych stosowanych do oznaczania tych poziomów
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności.
Rozdział 5
Napromienianie żywności promieniowaniem jonizującym
Art. 18. Środki spożywcze mogą być poddawane napromienianiu promieniowaniem
jonizującym wyłącznie w celu:
1) zmniejszenia liczby przypadków chorób spowodowanych spożyciem żywności przez
niszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych;
2) zapobiegania psuciu się żywności przez opóźnienie lub powstrzymanie procesów
rozkładu i przez niszczenie mikroorganizmów odpowiedzialnych za te procesy;
3) przedłużenia okresu przydatności do spożycia przez hamowanie naturalnych
procesów biologicznych związanych z dojrzewaniem lub kiełkowaniem;
4) usunięcia organizmów szkodliwych dla zdrowia roślin lub dla żywności
pochodzenia roślinnego.
Art. 19. Napromienianie żywności promieniowaniem jonizującym
jest dopuszczalne wyłącznie, jeżeli:
1) nie stanowi zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka;
2) jest korzystne dla konsumentów;
3) jest uzasadnione technologicznie oraz nie będzie wykonywane w celu
zastępowania wymagań zdrowotnych oraz warunków sanitarnych i higienicznych w
produkcji i w obrocie żywnością;
4) żywność poddawana temu napromienianiu:
a) spełnia obowiązujące wymagania zdrowotne oraz
b) nie zawiera substancji chemicznych służących do jej konserwacji lub
stabilizacji.
Art. 20. 1. Dokonywanie napromieniania żywności
promieniowaniem jonizującym może być wykonywane przez podmioty działające na
rynku spożywczym, które uzyskały zgodę, w drodze decyzji, Głównego Inspektora
Sanitarnego.
2. Wniosek o wydanie zgody zawiera:
1) nazwę lub firmę wnioskodawcy, siedzibę i adres zakładu lub jednostki
organizacyjnej wnioskodawcy, w których będzie dokonywane napromienianie
żywności promieniowaniem jonizującym, oraz numer identyfikacji podatkowej
(NIP);
2) dane zakładu lub jednostki organizacyjnej, w których będzie dokonywane
napromienianie żywności promieniowaniem jonizującym, dotyczące urządzeń i
aparatury służących do napromieniania, stosowanych procedur pomiarowych oraz
kwalifikacji personelu odpowiedzialnego za napromienianie żywności;
3) informacje o planowanych środkach bezpieczeństwa stosowanych w związku z
napromienianiem żywności;
4) rodzaj środków spożywczych, które mogą być poddawane napromienianiu
promieniowaniem jonizującym w zakładzie lub jednostce organizacyjnej;
5) dane dotyczące osoby sprawującej nadzór nad napromienianiem żywności.
3. Zgoda Głównego Inspektora Sanitarnego jest wydawana pod warunkiem, że:
1) wyposażenie zakładu lub jednostki organizacyjnej podmiotu działającego na
rynku spożywczym, w których będzie dokonywane napromienianie żywności
promieniowaniem jonizującym w urządzenia i aparaturę do napromieniania
żywności, spełniają wymagania określone na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2, a
personel posiada kwalifikacje niezbędne do napromieniania żywności w sposób
zapewniający jej bezpieczeństwo;
2) zakład lub jednostka organizacyjna będą spełniały wymagania higieniczne
zapewniające bezpieczeństwo żywności;
3) przestrzegane będą warunki określone w art. 19.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Główny Inspektor Sanitarny nadaje numer
identyfikacyjny zakładowi lub jednostce organizacyjnej podmiotu działającego na
rynku spożywczym, w których będzie dokonywane napromienianie żywności
promieniowaniem jonizującym.
5. W zakładzie lub jednostce organizacyjnej dokonujących napromieniania
żywności promieniowaniem jonizującym są prowadzone rejestry dla każdego z
używanych źródeł promieniowania jonizującego zawierające dane określone na
podstawie art. 22 ust. 1 pkt 4.
6. Główny Inspektor Sanitarny zawiesza lub cofa zgodę w przypadku stwierdzenia
w wyniku urzędowej kontroli żywności, że napromienianie żywności
promieniowaniem jonizującym jest dokonywane w sposób niezgodny z przepisami
ustawy lub z warunkami określonymi w decyzji, a w szczególności jeżeli nie są
przestrzegane warunki określone w art. 19, nie są prowadzone rejestry dla
każdego z używanych źródeł promieniowania jonizującego lub brak jest informacji
o zmianach dotyczących danych, o których mowa w ust. 2.
Art. 21. Główny Inspektor Sanitarny przekazuje do Komisji
Europejskiej:
1) niezwłocznie:
a) informację o podmiocie działającym na rynku spożywczym, który uzyskał zgodę
na dokonywanie napromieniania żywności promieniowaniem jonizującym,
b) kopię decyzji o zawieszeniu lub cofnięciu zgody;
2) corocznie informacje o:
a) wynikach kontroli przeprowadzanych w zakładach lub jednostkach
organizacyjnych podmiotów działających na rynku spożywczym dokonujących
napromieniania żywności promieniowaniem jonizującym, w szczególności dotyczące
rodzaju i ilości środków spożywczych poddawanych napromienianiu oraz
stosowanych dawek promieniowania,
b) wynikach kontroli przeprowadzanych na etapie obrotu żywnością oraz
stosowanych metodach analitycznych.
Art. 22. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w
drodze rozporządzenia:
1) środki spożywcze, które mogą być poddane napromienianiu promieniowaniem
jonizującym, maksymalne dopuszczalne dawki oraz dozwolone źródła promieniowania
jonizującego,
2) szczegółowe warunki napromieniania żywności promieniowaniem jonizującym, w
tym wymagania dotyczące urządzeń służących do napromieniania oraz procedury
pomiarowe,
3) szczególne wymagania w zakresie opakowania i oznakowania środków spożywczych
poddanych napromienianiu promieniowaniem jonizującym,
4) zakres informacji zamieszczanych w rejestrach, o których mowa w art. 20 ust.
5, oraz okres ich przechowywania,
5) szczególne warunki przywozu z państw trzecich środków spożywczych poddanych
napromienianiu promieniowaniem jonizującym
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu, o którym
mowa w ust. 1:
1) dodatkowe warunki wydania zgody na dokonywanie napromieniania żywności
promieniowaniem jonizującym,
2) metody analityczne, stosowane do celów urzędowej kontroli żywności i
monitoringu, pobieranych próbek żywności napromienianej promieniowaniem
jonizującym
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
jednolite wymagania obowiązujące w Unii Europejskiej w tym zakresie, jeżeli są
ustalone.
Art. 23. 1. Przepisów art. 18-22 nie stosuje się do środków
spożywczych wystawionych na działanie promieniowania jonizującego powstałego na
skutek zastosowania urządzeń pomiarowych lub kontrolnych pod warunkiem, że
wchłonięta dawka nie przekracza poziomu 0,01 Gy dla urządzeń kontrolnych, w
których wykorzystuje się neutrony, oraz 0,5 Gy w pozostałych przypadkach, przy
maksymalnym poziomie energii promieniowania wynoszącym 10 MeV w przypadku
promieni rentgenowskich, 14 MeV w przypadku neutronów i 5 MeV w innych
przypadkach.
2. Przepisów art. 19 pkt 3 i pkt 4 lit. b, art. 20-22 nie stosuje się do
napromieniania żywności przygotowywanej pod nadzorem lekarza dla pacjentów
wymagających diety o sterylnej czystości.
Rozdział 6
Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego
Art. 24. 1. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego muszą
spełniać:
1) wymagania określone dla środków spożywczych powszechnie spożywanych oraz
2) szczególne wymagania w zakresie składu oraz sposobu produkcji, zapewniające,
że środki te będą zaspokajały specjalne potrzeby żywieniowe konsumentów
finalnych zgodnie ze swoim przeznaczeniem.
2. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, ze względu na swoje
przeznaczenie, obejmują w szczególności następujące grupy:
1) preparaty do początkowego żywienia niemowląt, w tym mleko początkowe, oraz
preparaty do dalszego żywienia niemowląt, w tym mleko następne;
2) środki spożywcze uzupełniające, obejmujące produkty zbożowe przetworzone i
inne środki spożywcze dla niemowląt i małych dzieci w wieku od roku do 3 lat;
3) środki spożywcze stosowane w dietach o ograniczonej zawartości energii w
celu redukcji masy ciała;
4) dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego;
5) środki spożywcze zaspokajające zapotrzebowanie organizmu przy intensywnym
wysiłku fizycznym, zwłaszcza sportowców;
6) środki spożywcze dla osób z zaburzeniami metabolizmu węglowodanów
(cukrzyca);
7) środki spożywcze niskosodowe, w tym sole dietetyczne o niskiej zawartości
sodu lub bezsodowe;
8) środki spożywcze bezglutenowe.
3. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego przeznaczone
bezpośrednio dla konsumenta finalnego mogą być wprowadzane do obrotu wyłącznie
w opakowaniach obejmujących w całości te środki, z zastrzeżeniem przepisów, o
których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 3.
4. Dopuszcza się upowszechnianie wszelkich użytecznych informacji i zaleceń
dotyczących środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
kierowanych wyłącznie do osób posiadających kwalifikacje w zakresie medycyny,
farmacji lub żywienia.
Art. 25. 1. Reklama preparatów do początkowego żywienia
niemowląt może być prowadzona wyłącznie w publikacjach popularnonaukowych
specjalizujących się w upowszechnianiu wiedzy z zakresu opieki nad dzieckiem
lub w publikacjach naukowych i musi być ograniczona do informacji
potwierdzonych badaniami naukowymi. Informacje zawarte w reklamie nie mogą
sugerować, że karmienie sztuczne jest równoważne lub korzystniejsze od
karmienia piersią.
2. Zabrania się:
1) reklamy preparatów do początkowego żywienia niemowląt w miejscach ich
sprzedaży;
2) prowadzenia działalności promocyjnej zachęcającej do nabycia preparatów do
początkowego żywienia niemowląt i przedmiotów służących do karmienia niemowląt,
takiej jak rozdawanie próbek, specjalne wystawy, kupony rabatowe, premie,
specjalne wyprzedaże i sprzedaż wiązana;
3) oferowania lub dostarczania przez producentów lub dystrybutorów preparatów
do początkowego żywienia niemowląt oraz przedmiotów służących do karmienia
niemowląt, ich próbek lub innych przedmiotów tego typu o charakterze
promocyjnym - konsumentom, w tym przede wszystkim kobietom ciężarnym, rodzicom
niemowląt lub członkom ich rodzin, bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów
udzielających świadczeń zdrowotnych, bezpłatnie lub po obniżonej cenie.
3. Preparaty do początkowego żywienia niemowląt oraz przedmioty służące do
karmienia niemowląt, dostarczone bezpłatnie lub po obniżonej cenie, instytucjom
sprawującym opiekę nad niemowlętami lub organizacjom społecznym, których cele
statutowe obejmują pomoc dzieciom lub rodzinie, mogą być wykorzystywane lub
przekazywane do wykorzystania wyłącznie w żywieniu tych niemowląt, które muszą
być karmione sztucznie, przez okres uzasadniony potrzebami żywieniowymi tych
niemowląt.
Art. 26. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w
drodze rozporządzenia:
1) przeznaczenie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
należących do grup wymienionych w art. 24 ust. 2 pkt 1-4,
2) szczegółowe wymagania, jakie powinny spełniać środki spożywcze specjalnego
przeznaczenia żywieniowego wymienione w art. 24 ust. 2 pkt 1-4, w szczególności
w zakresie ich składu,
3) wykaz substancji chemicznych należących do kategorii substancji dodawanych w
szczególnych celach żywieniowych do środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego określonych w art. 24 ust. 2 pkt 1 i 2, które mogą
być wykorzystane w produkcji tych środków spożywczych oraz warunki ich
stosowania,
4) szczególne wymagania i warunki dotyczące oznakowania, prezentacji i reklamy
środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i przedmiotów
służących do karmienia niemowląt,
5) wymagania w zakresie treści materiałów informacyjnych i edukacyjnych
dotyczących żywienia niemowląt oraz warunki przekazywania takich materiałów
przez producentów i dystrybutorów środków spożywczych specjalnego przeznaczenia
żywieniowego i przedmiotów służących do karmienia niemowląt
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu, o którym
mowa w ust. 1:
1) szczegółowe przeznaczenie i wymagania, jakie powinny spełniać środki
spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego nienależące do grup
wymienionych w art. 24 ust. 2 pkt 1-4,
2) metody pobierania próbek oraz metody analizy stosowane w ramach urzędowej
kontroli środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
3) warunki wprowadzania do obrotu środków spożywczych specjalnego przeznaczenia
żywieniowego przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta finalnego bez
opakowania obejmującego w całości środek spożywczy
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej, jeżeli są
ustalone.
Rozdział 7
Suplementy diety oraz wzbogacanie żywności
Art. 27. 1. Suplementy diety mogą zawierać w swoim składzie witaminy i
składniki mineralne, które naturalnie występują w żywności i spożywane są jako
jej część, oraz inne substancje wykazujące efekt odżywczy lub inny efekt
fizjologiczny.
2. Maksymalny dopuszczalny poziom zawartości witamin i składników mineralnych
oraz innych substancji, o których mowa w ust. 1, w suplementach diety zapewnia,
że zwykłe stosowanie suplementu diety zgodnie z informacją zamieszczoną w
oznakowaniu będzie bezpieczne dla zdrowia i życia człowieka.
3. Suplementy diety przeznaczone bezpośrednio dla konsumenta finalnego są
wprowadzane do obrotu w opakowaniu.
4. Suplementy diety są wprowadzane do obrotu, prezentowane i reklamowane pod
nazwą "suplement diety", która nie może być zastąpiona nazwą handlową
(wymyśloną) tego środka spożywczego. Jeżeli suplement diety jest oznakowany
dodatkowo nazwą handlową (wymyśloną), określenie "suplement diety" jest
zamieszczane w bezpośrednim sąsiedztwie tej nazwy.
5. Oznakowanie, prezentacja i reklama suplementów diety nie mogą zawierać
informacji stwierdzających lub sugerujących, że zbilansowana i zróżnicowana
dieta nie może dostarczyć wystarczających dla organizmu ilości składników
odżywczych.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz witamin i składników mineralnych oraz ich formy chemiczne, które mogą
być stosowane w produkcji suplementów diety,
2) szczególne wymagania w zakresie oznakowania suplementów diety
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu, o którym
mowa w ust. 6:
1) dodatkowe wymagania dotyczące zawartości w suplementach diety witamin i
składników mineralnych, w tym kryteria czystości oraz maksymalny i minimalny
poziom witamin i składników mineralnych w suplemencie diety,
2) wymagania dotyczące zawartości w suplementach diety substancji wykazujących
efekt odżywczy lub inny efekt fizjologiczny, innych niż witaminy i składniki
mineralne, w tym maksymalne i minimalne poziomy tych substancji
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej, jeżeli są
ustalone.
Art. 28. 1. Do środków spożywczych mogą być dodawane witaminy,
składniki mineralne lub inne substancje wykazujące efekt odżywczy lub inny
fizjologiczny, z uwzględnieniem wymagań określonych w rozporządzeniu (WE) nr
1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie
dodawania do żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych
substancji (Dz. Urz. UE L 404 z 30.12.2006, str. 26, z późn. zm.), zwanym dalej
"rozporządzeniem nr 1925/2006".
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) środki spożywcze, do których są obligatoryjnie dodawane witaminy i składniki
mineralne,
2) poziomy lub maksymalne poziomy witamin i składników mineralnych
- mając na względzie potwierdzone dane naukowe, w tym dotyczące zmiennego
zapotrzebowania różnych grup konsumentów, wymagania określone w
urn:act:duuel:2006:404:26(art(12))art. 12 rozporządzenia nr 1925/2006 oraz
potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu, o którym
mowa w ust. 2, zakazy lub ograniczenia w stosowaniu niektórych substancji
innych niż witaminy i składniki mineralne w produkcji określonych środków
spożywczych.
Rozdział 8
Żywność wprowadzana po raz pierwszy do obrotu
Art. 29. 1. W celu monitorowania produktów wprowadzanych do obrotu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot działający na rynku spożywczym,
który wprowadza lub ma zamiar wprowadzić po raz pierwszy do obrotu:
1) preparaty do początkowego żywienia niemowląt oraz środki spożywcze
specjalnego przeznaczenia żywieniowego, które nie należą do grup określonych w
art. 24 ust. 2 pkt 1-3,
2) suplementy diety,
3) środki spożywcze, do których dodawane są witaminy, składniki mineralne lub
substancje, o których mowa w załączniku III część B i C do rozporządzenia nr
1925/2006
- jest obowiązany powiadomić o tym Głównego Inspektora Sanitarnego.
2. W powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, podmiot działający na rynku
spożywczym podaje następujące dane:
1) nazwę produktu oraz jego producenta;
2) postać produktu, w jakiej jest on wprowadzany do obrotu;
3) wzór oznakowania w języku polskim;
4) kwalifikację/rodzaj środka spożywczego przyjętą przez podmiot działający na
rynku spożywczym;
5) skład jakościowy obejmujący dane dotyczące składników zawartych w produkcie,
w tym substancji czynnych;
6) skład ilościowy składników;
7) imię i nazwisko albo nazwę, adres oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP)
podmiotu powiadamiającego o pierwszym wprowadzeniu do obrotu.
3. Jeżeli środek spożywczy, o którym mowa w ust. 1, znajduje się w obrocie w
innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w powiadomieniu należy ponadto
wskazać właściwy organ tego państwa, który został powiadomiony o wprowadzeniu
środka spożywczego do obrotu lub zezwolił na wprowadzenie środka spożywczego do
obrotu w tym państwie, załączając równocześnie kopię uprzedniego powiadomienia
lub zezwolenia.
4. Powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w formie dokumentu
elektronicznego powstałego przez wprowadzenie danych do elektronicznego
formularza powiadomienia, którego wzór określają przepisy wydane na podstawie
art. 31 ust. 6 pkt 1.
5. Jeżeli dokument elektroniczny, o którym mowa w ust. 4, nie został opatrzony
bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego
kwalifikowanego certyfikatu powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, należy
dokonać również w formie pisemnej na formularzu według wzoru, o którym mowa w
ust. 4.
6. Za dzień złożenia powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, uznaje się dzień
otrzymania przez Głównego Inspektora Sanitarnego powiadomienia opatrzonego
bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego
kwalifikowanego certyfikatu lub własnoręcznym podpisem.
Art. 29a. 1. Dopuszcza się wprowadzenie do obrotu środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, o których mowa w art. 24
ust. 2 pkt 1 i 4 sprowadzanych z zagranicy, bez konieczności realizowania
obowiązku określonego w art. 29, jeżeli ich zastosowanie jest niezbędne dla
ratowania życia lub zdrowia, pod warunkiem, że dany środek jest dopuszczony do
obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany.
2. Podstawą wprowadzenia do obrotu środków, o których mowa w ust. 1, jest
zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego, które z uwagi na bezpieczeństwo ich stosowania oraz
wielkość obrotu powinny być wprowadzone do obrotu z uwzględnieniem obowiązków
wynikających z art. 29.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się również do środka spożywczego specjalnego
przeznaczenia żywieniowego, o którym mowa w art. 24 ust. 2 pkt 1 i 4, jeżeli
jego odpowiednik w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków,
środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów
medycznych (Dz. U. Nr 122, poz. 696) - zwanej dalej "ustawą o refundacji", jest
już wprowadzony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w
odniesieniu do którego wydano decyzję, o której mowa w art. 32.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia wydaje zgodę na sprowadzenie z zagranicy
środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, o którym mowa w art.
24 ust. 2 pkt 1 i 4. Kopia decyzji przekazywana jest niezwłocznie Głównemu
Inspektorowi Sanitarnemu.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia
szczegółowy sposób i tryb sprowadzania z zagranicy produktów, o których mowa w
ust. 1, w tym:
1) wzór zapotrzebowania wraz z wnioskiem o wydanie zgody na refundację, o
której mowa w art. 39 ustawy o refundacji,
2) sposób potwierdzania przez ministra właściwego do spraw zdrowia
okoliczności, o których mowa w ust. 3 i 4,
3) sposób prowadzenia przez hurtownie, apteki i szpitale ewidencji
sprowadzanych produktów oraz
4) zakres informacji przekazywanych przez hurtownię farmaceutyczną ministrowi
właściwemu do spraw zdrowia
- uwzględniając bezpieczeństwo ich stosowania.
Art. 30. 1. Po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w art.
29 ust. 1, Główny Inspektor Sanitarny może przeprowadzić postępowanie mające na
celu wyjaśnienie, czy produkt objęty powiadomieniem, ze względu na jego skład,
właściwości poszczególnych składników oraz przeznaczenie:
1) jest środkiem spożywczym zgodnie z zaproponowaną przez podmiot działający na
rynku spożywczym kwalifikacją oraz czy spełnia wymagania dla danego rodzaju
środka spożywczego, w szczególności, czy jako:
a) środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego wyraźnie różni się
od żywności przeznaczonej do powszechnego spożycia oraz czy odpowiada
szczególnym potrzebom żywieniowym, zgodnie z jego przeznaczeniem, o którym mowa
w art. 3 ust. 3 pkt 43, i spełnia wymagania określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 26 ust. 1 i 2,
b) suplement diety lub środek spożywczy, do którego dodano witaminy, składniki
mineralne lub inne substancje wykazujące efekt odżywczy lub inny fizjologiczny
spełnia warunki określone w przepisach wydanych - odpowiednio - na podstawie
art. 27 ust. 6 i 7 oraz w rozporządzeniu 1925/2006;
2) nie spełnia wymagań innego rodzaju produktu przeznaczonego do używania przez
ludzi, w szczególności produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa
farmaceutycznego, kosmetyku w rozumieniu przepisów o kosmetykach lub wyrobu
medycznego w rozumieniu przepisów o wyrobach medycznych.
2. Główny Inspektor Sanitarny powiadamia niezwłocznie podmiot, o którym mowa w
art. 29 ust. 1, o rozpoczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 1.
3. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, nie może trwać dłużej niż 60 dni
roboczych, z wyłączeniem czasu niezbędnego do udokumentowania spełnienia
wymagań, o których mowa w ust. 1.
4. Podmiot, o którym mowa w art. 29 ust. 1, jest powiadamiany pisemnie o
wynikach przeprowadzonego postępowania, z zastrzeżeniem art. 31.
5. Główny Inspektor Sanitarny prowadzi rejestr produktów objętych
powiadomieniem o pierwszym wprowadzeniu do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 29 ust. 1. Rejestr produktów
prowadzony jest w formie elektronicznej i zawiera dane określone na podstawie
art. 31 ust. 6 pkt 2 wprowadzone do rejestru w sposób, o którym mowa w art. 29
ust. 4.
6. Dane z rejestru, o którym mowa w ust. 5, są publikowane na stronie
internetowej Głównego Inspektoratu Sanitarnego, z wyłączeniem danych
stanowiących tajemnicę przedsiębiorcy.
Art. 31. 1. W przypadku przeprowadzania postępowania, o którym
mowa w art. 30 ust. 1, Główny Inspektor Sanitarny może:
1) zażądać opinii Zespołu do Spraw Suplementów Diety działającego w ramach Rady
Sanitarno-Epidemiologicznej, o której mowa w art. 9 ustawy z dnia 14 marca 1985
r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851, z późn.
zm.9));
2) zobowiązać podmiot, o którym mowa w art. 29 ust. 1, do udokumentowania, że
środek spożywczy spełnia wymagania, o których mowa w art. 30 ust. 1, w
szczególności do przedłożenia opinii jednostki naukowej.
2. W przypadku przeprowadzania postępowania, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt
2, mającego na celu wyjaśnienie, że środek spożywczy objęty powiadomieniem nie
spełnia wymagań produktu leczniczego określonego przepisami prawa
farmaceutycznego albo wyrobu medycznego w rozumieniu przepisów o wyrobach
medycznych, Główny Inspektor Sanitarny zobowiązuje podmiot, o którym mowa w
art. 29 ust. 1, do przedłożenia opinii Urzędu Rejestracji Produktów
Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.
3. Opinia Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych jest dla Głównego Inspektora Sanitarnego wiążąca w
prowadzonym postępowaniu.
4. Podmiot obowiązany do przedłożenia opinii jednostki naukowej może dostarczyć
opinię właściwej krajowej jednostki naukowej wymienionej w wykazie, o którym
mowa w ust. 6 pkt 3, lub właściwej jednostki naukowej innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej.
5. Koszty wydania opinii, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, ponosi
podmiot, o którym mowa w art. 29 ust. 1.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór formularza powiadomienia, o którym mowa w art. 29 ust. 4,
2) dane zawarte w rejestrze produktów objętych powiadomieniem umożliwiające ich
identyfikację oraz wzór rejestru,
3) wykaz krajowych jednostek naukowych właściwych do wydawania opinii, o której
mowa w ust. 1 pkt 2,
4) metody obliczania kosztów ponoszonych przez krajową jednostkę naukową w
związku z wydaniem opinii, w tym w szczególności rodzaje kosztów i średni
wymiar czasu pracy niezbędnego do przygotowania opinii,
5) wysokość opłaty pobieranej przy wydawaniu opinii przez Urząd Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
- mając na względzie zapewnienie sprawnego przebiegu postępowań, o których mowa
w art. 30, kompetencje jednostek zgodnie z zakresem zadań określonych statutami
oraz kwalifikacje personelu i kalkulację kosztów za przygotowywanie opinii.
Art. 32. 1. W przypadku podejrzenia, że środek spożywczy, o
którym mowa w art. 29 ust. 1, niespełniający wymagań określonych dla tego
środka, znajduje się w obrocie, właściwy państwowy powiatowy lub graniczny
inspektor sanitarny podejmuje decyzję o czasowym wstrzymaniu wprowadzania tego
środka spożywczego do obrotu lub wycofaniu z obrotu do czasu zakończenia
postępowania, o którym mowa w art. 30 ust. 1.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest podejmowana również w przypadku
stwierdzenia, że produkt objęty powiadomieniem spełnia wymagania produktu
leczniczego albo wyrobu medycznego.
3. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, państwowy powiatowy
inspektor sanitarny, za pośrednictwem państwowego wojewódzkiego inspektora
sanitarnego, powiadamia właściwego wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego
przesyłając kopię wydanej decyzji.
Rozdział 9
Naturalne wody mineralne, wody źródlane i wody stołowe
Art. 33. 1. Ujęcia naturalnych wód mineralnych oraz instalacje i urządzenia
służące do wydobywania, transportu i rozlewu tych wód, a także opakowania,
muszą zabezpieczać te wody przed zanieczyszczeniem lub zmianą ich
charakterystycznego składu mineralnego.
2. Naturalne wody mineralne mogą być wprowadzane do obrotu w opakowaniach
zamkniętych w sposób zabezpieczający je przed zanieczyszczeniem oraz zmianą
właściwości i zafałszowaniem naturalnej wody mineralnej.
3. Oznakowanie wód przeznaczonych do spożycia przez ludzi, niebędących
naturalnymi wodami mineralnymi, nie może wprowadzać konsumenta w błąd
informacjami, które sugerowałyby, że woda ta jest naturalną wodą mineralną, w
szczególności nie może zawierać oznaczenia "naturalna woda mineralna".
4. Dopuszcza się znakowanie naturalnych wód mineralnych informacjami:
"pobudzające trawienie", "może polepszyć funkcje wątrobowo-żółciowe" lub
oznaczeniami podobnymi, pod warunkiem że wody te spełniają szczególne wymagania
określone w tym zakresie na podstawie art. 39 pkt 1.
Art. 34. 1. Naturalne wody mineralne wprowadzane do obrotu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej muszą być uznane jako naturalne wody
mineralne przez:
1) Głównego Inspektora Sanitarnego, jeżeli woda wydobywana jest z otworu
znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) właściwy organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli woda
wydobywana jest z otworu znajdującego się na terytorium tego państwa, albo
3) Głównego Inspektora Sanitarnego albo właściwy organ innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli woda wydobywana jest z otworu
znajdującego się na terytorium państwa trzeciego.
2. Główny Inspektor Sanitarny może uznać, w drodze decyzji, wodę pochodzącą z
otworu znajdującego się na terytorium państwa trzeciego jako naturalną wodę
mineralną, jeżeli właściwy organ tego państwa poświadczy spełnianie przez tę
wodę wymagań określonych w niniejszej ustawie i w przepisach wydanych na jej
podstawie oraz zobowiąże się do przeprowadzania regularnych kontroli warunków
wydobywania, transportu i rozlewu tej wody. Zaświadczenie jest ważne przez
okres nieprzekraczający 5 lat od daty jego wydania.
Art. 35. 1. Główny Inspektor Sanitarny dokonuje, w drodze
decyzji, uznania wody jako naturalnej wody mineralnej na podstawie wniosku
zainteresowanego podmiotu.
2. Wniosek o uznanie wody jako naturalnej wody mineralnej zawiera:
1) firmę producenta wody, jego siedzibę oraz adres zakładu, w którym będzie
produkowana naturalna woda mineralna;
a) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze
Sądowym albo w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) informacje o nazwie i miejscu położenia otworu lub otworów, z których
wydobywana jest woda;
4) (uchylony);
5) informacje o właściwościach wody wynikające z przeprowadzonej oceny i
kwalifikacji rodzajowej tej wody;
6) nazwę handlową (wymyśloną), pod którą woda będzie wprowadzana do obrotu;
7) wzór etykiety z proponowanym oznakowaniem.
3. Do wniosku dołącza się:
1) (uchylony);
2) ocenę i kwalifikację rodzajową naturalnej wody mineralnej objętej wnioskiem
o uznanie, przeprowadzone przez jednostkę naukową lub inny podmiot upoważnione
przez Głównego Inspektora Sanitarnego albo przez jednostkę naukową lub inny
podmiot innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej właściwe do
przeprowadzania ocen i kwalifikacji rodzajowych naturalnych wód mineralnych w
tych państwach;
3) zaświadczenie właściwego organu państwa trzeciego, o którym mowa w art. 34
ust. 2, jeżeli woda pochodzi z otworu znajdującego się na terytorium tego
państwa.
Art. 36. 1. Główny Inspektor Sanitarny w decyzji o uznaniu wody jako naturalnej
wody mineralnej określa:
1) firmę producenta wody, jego siedzibę oraz adres zakładu, w którym będzie
produkowana naturalna woda mineralna;
2) nazwę handlową (wymyśloną) naturalnej wody mineralnej;
3) nazwę otworu lub otworów, z których czerpana jest ta woda;
4) zawartość charakterystycznych składników mineralnych w litrze wody;
5) stopień nasycenia dwutlenkiem węgla i jego pochodzenie;
6) informacje dodatkowe zalecane w ocenie i kwalifikacji rodzajowej wody,
świadczące o szczególnych właściwościach lub przeznaczeniu wody, określone w
przepisach wydanych na podstawie art. 39 pkt 2.
2. Główny Inspektor Sanitarny nie rzadziej niż raz w roku podaje do wiadomości,
w formie obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw
zdrowia, wykaz wód uznanych jako naturalne wody mineralne.
3. Główny Inspektor Sanitarny uchyla, w drodze decyzji, dokonane przez siebie
uznanie i zakazuje produkcji i wprowadzania do obrotu naturalnej wody
mineralnej, jeżeli:
1) naturalna woda mineralna lub warunki jej wydobywania, transportu i rozlewu
nie odpowiadają wymaganiom określonym w ustawie oraz w uznaniu, o którym mowa w
art. 35 ust. 1;
2) podmiot, o którym mowa w art. 35 ust. 1, nie złożył nowego zaświadczenia
przed upływem okresu ważności zaświadczenia, o którym mowa w art. 34 ust. 2.
4. Główny Inspektor Sanitarny przekazuje każdorazowo Komisji Europejskiej
informacje o uznaniu i o uchyleniu uznania wody jako naturalnej wody
mineralnej.
Art. 37. 1. Do wód źródlanych i wód stołowych stosuje się przepisy art. 33 ust.
1-3.
2. Wody źródlane i wody stołowe podlegają ocenie i kwalifikacji rodzajowej.
Art. 38. 1. Oceny i kwalifikacje rodzajowe naturalnych wód mineralnych, wód
źródlanych i wód stołowych mogą być przeprowadzane przez jednostkę naukową lub
inny podmiot, upoważnione, w drodze decyzji, przez Głównego Inspektora
Sanitarnego albo przez jednostki naukowe lub inne podmioty innych państw
członkowskich Unii Europejskiej właściwe do przeprowadzania ocen i kwalifikacji
rodzajowych naturalnych wód mineralnych w tych państwach.
2. Jednostka naukowa lub inny podmiot, o których mowa w ust. 1, działające na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mogą ubiegać się o uzyskanie upoważnienia
Głównego Inspektora Sanitarnego, jeżeli:
1) są właściwe w zakresie spraw związanych z przeprowadzaniem ocen i
kwalifikacji rodzajowych naturalnych wód mineralnych, wód źródlanych i wód
stołowych;
2) zatrudniają osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje dla przeprowadzania
ocen i kwalifikacji rodzajowych wód;
3) posiadają co najmniej trzyletnie doświadczenie w zakresie zagadnień objętych
przeprowadzaniem ocen i kwalifikacji rodzajowych naturalnych wód mineralnych,
wód źródlanych i wód stołowych.
3. Główny Inspektor Sanitarny może cofnąć, w drodze decyzji, upoważnienie,
jeżeli jednostka naukowa lub inny podmiot, o których mowa w ust. 1, nie będą
spełniać kryteriów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2.
Art. 39. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania, jakie powinny spełniać naturalne wody mineralne, wody
źródlane i wody stołowe, w tym wymagania mikrobiologiczne, maksymalne
dopuszczalne poziomy naturalnych składników mineralnych tych wód, warunki
poddawania tych wód procesom usuwania składników lub nasycania dwutlenkiem
węgla,
2) wzorcowy zakres badań, sposób przeprowadzania oceny i kwalifikacji
rodzajowej wód, o których mowa w pkt 1,
3) szczególne wymagania dotyczące oznakowania, prezentacji i reklamy wód, o
których mowa w pkt 1,
4) szczegółowe wymagania higieniczne dotyczące wydobywania, transportu i
rozlewu wód, o których mowa w pkt 1
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności,
przestrzeganie warunków określonych w art. 33 oraz jednolite wymagania w tym
zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
Art. 40. Przepisy art. 33-39 nie mają zastosowania do wód leczniczych
wykorzystywanych w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego w celach leczniczych
określonych w przepisach ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie
uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach
uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399, z 2007 r. Nr 133, poz. 921 oraz z
2009 r. Nr 62, poz. 504) oraz tych wód wprowadzanych do obrotu w opakowaniach
na zasadach określonych przepisami prawa farmaceutycznego.
Rozdział 10
Grzyby i przetwory grzybowe
Art. 41. 1. Grzyby uprawne oraz grzyby rosnące w warunkach naturalnych, świeże
lub suszone, objęte wykazem określonym na podstawie art. 44 pkt 1, mogą być
wprowadzane do obrotu lub stosowane do produkcji przetworów grzybowych oraz
środków spożywczych zawierających grzyby.
2. Grzyby oraz ich przetwory, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać wymagania
określone dla środków spożywczych.
3. Grzyby świeże i suszone są dopuszczane do obrotu przez klasyfikatorów
grzybów lub grzyboznawców, których uprawnienia określają przepisy wydane na
podstawie art. 44 pkt 4.
Art. 42. 1. Grzyby świeże dopuszcza się do obrotu lub produkcji przetworów
grzybowych oraz środków spożywczych zawierających grzyby, jeżeli:
1) są jednego gatunku, z wyjątkiem grzybów, które mogą być użyte do produkcji
środków spożywczych;
2) nie są rozdrobnione, z wyjątkiem podzielonych jeden raz wzdłuż osi ich
trzonów, a także nie mogą to być wyłącznie trzony lub trzony oddzielone od
kapeluszy w ilości przekraczającej liczbę kapeluszy;
3) nie wykazują zapleśnienia;
4) nie występują w nich żywe larwy lub kanaliki po larwach muchówek, a ilość
grzybów zaczerwionych pierwotnie nie przekracza 5 % masy całkowitej grzybów;
5) zawartość substancji zanieczyszczających organicznych, w szczególności
ściółki, mchu, igliwia, nie przekracza 0,3 % masy całkowitej grzybów;
6) zawartość substancji zanieczyszczających mineralnych nie przekracza 1 % masy
całkowitej grzybów.
2. (uchylony).
3. Grzyby suszone dopuszcza się do obrotu lub produkcji przetworów grzybowych
oraz środków spożywczych zawierających grzyby, jeżeli:
1) są jednego gatunku, w postaci całych owocników, kapeluszy lub krajanki;
2) zaczerwienie pierwotne nie przekracza 5 % masy całkowitej grzybów;
3) nie wykazują zapleśnienia oraz obecności szkodników;
4) zawilgocenie nie przekracza 12 % masy całkowitej grzybów.
4. Dopuszczenie do obrotu grzybów świeżych rosnących w warunkach naturalnych
potwierdzane jest atestem na grzyby świeże, wydanym przez klasyfikatora grzybów
lub grzyboznawcę, według wzoru określonego na podstawie art. 44 pkt 3.
5. Dopuszczenie do obrotu grzybów suszonych pozyskiwanych z grzybów rosnących w
warunkach naturalnych potwierdzane jest atestem na grzyby suszone, wydanym
przez grzyboznawcę, według wzoru określonego na podstawie art. 44 pkt 3.
Art. 43. 1. Uprawnienia klasyfikatora grzybów może uzyskać osoba, która:
1) jest pełnoletnia;
2) ukończyła:
a) co najmniej gimnazjum oraz
b) kurs specjalistyczny dla kandydatów na klasyfikatorów grzybów;
3) zdała egzamin przed komisją egzaminacyjną powołaną przez państwowego
wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
2. Uprawnienia grzyboznawcy może uzyskać osoba, która:
1) jest pełnoletnia;
2) posiada co najmniej wykształcenie średnie;
3) ukończyła kurs specjalistyczny dla kandydatów na grzyboznawców;
4) zdała egzamin przed komisją egzaminacyjną powołaną przez państwowego
wojewódzkiego inspektora sanitarnego działającego z upoważnienia Głównego
Inspektora Sanitarnego.
3. Organem właściwym w sprawach nadawania uprawnień klasyfikatora grzybów i
grzyboznawcy, potwierdzonych świadectwami, oraz pozbawiania tych uprawnień jest
państwowy wojewódzki inspektor sanitarny wskazany w przepisach wydanych na
podstawie art. 44.
Art. 44. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz grzybów dopuszczonych do obrotu lub produkcji przetworów grzybowych
oraz środków spożywczych zawierających grzyby,
2) szczegółowe wymagania dotyczące oznakowania grzybów oraz przetworów
grzybowych,
3) wykaz i rodzaje przetworów grzybowych dopuszczonych do obrotu oraz
wymagania, jakie muszą spełniać te przetwory,
4) warunki skupu, przechowywania i sprzedaży grzybów oraz wymagania
technologiczne i warunki przetwarzania grzybów,
5) wzory atestów na grzyby świeże i grzyby suszone,
6) warunki i tryb uzyskiwania uprawnień klasyfikatora grzybów i grzyboznawcy, w
tym ramowe programy kursów specjalistycznych,
7) państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego właściwego do nadawania i
pozbawiania uprawnień, o których mowa w pkt 6,
8) wzory świadectw klasyfikatora grzybów i grzyboznawcy
- mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
racjonalne gospodarowanie zasobami grzybów rosnących w warunkach naturalnych, w
tym ograniczenia wynikające z przepisów o ochronie przyrody.
Rozdział 11
Znakowanie żywności
Art. 45. 1. Środki spożywcze wprowadzane do obrotu są oznakowane.
2. Oznakowanie środka spożywczego obejmuje wszelkie informacje w postaci
napisów i innych oznaczeń, w tym znaki towarowe, nazwy handlowe, elementy
graficzne i symbole, dotyczące środka spożywczego i umieszczone na opakowaniu,
etykiecie, obwolucie, ulotce, zawieszce oraz w dokumentach, które są dołączone
do tego środka spożywczego lub odnoszą się do niego.
3. Oznakowanie środka spożywczego powszechnie spożywanego nie może zawierać
określenia "dietetyczny" lub w inny sposób sugerować, że jest to środek
spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego.
4. Środki spożywcze niebędące preparatami do początkowego żywienia niemowląt
nie mogą być oznakowane, prezentowane, reklamowane, promowane i wprowadzane do
obrotu jako środki spożywcze wystarczające do zaspokajania potrzeb żywieniowych
prawidłowo rozwijających się niemowląt w ciągu pierwszych miesięcy życia, do
momentu wprowadzenia odpowiedniego żywienia uzupełniającego.
Art. 46. 1. Oznakowanie środka spożywczego nie może:
1) wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności:
a) co do charakterystyki środka spożywczego, w tym jego nazwy, rodzaju,
właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia, metod
wytwarzania lub produkcji,
b) przez przypisywanie środkowi spożywczemu działania lub właściwości, których
nie posiada,
c) przez sugerowanie, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości,
jeżeli wszystkie podobne środki spożywcze posiadają takie właściwości;
2) przypisywać środkowi spożywczemu właściwości zapobiegania chorobom lub ich
leczenia albo odwoływać się do takich właściwości, z zastrzeżeniem art. 24 ust.
4 i art. 33 ust. 4, oraz zawierać oświadczeń żywieniowych lub zdrowotnych
niezgodnych z przepisami rozporządzenia nr 1924/2006.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do reklamy oraz do prezentacji środków
spożywczych, w tym w szczególności w odniesieniu do ich kształtu, wyglądu lub
opakowania, zastosowanych materiałów opakowaniowych, sposobu prezentacji oraz
otoczenia, w jakim są prezentowane.
Art. 47. 1. Nazwa środka spożywczego powinna odpowiadać nazwie
ustalonej dla danego rodzaju środków spożywczych w przepisach prawa
żywnościowego, a w przypadku braku takich przepisów powinna być nazwą
zwyczajową środka spożywczego lub składać się z opisu tego środka spożywczego
lub sposobu jego użycia, tak aby umożliwić konsumentowi rozpoznanie rodzaju i
właściwości środka spożywczego oraz odróżnienie go od innych produktów.
2. Nazwa środka spożywczego wyprodukowanego w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, pod którą środek spożywczy jest wprowadzany do obrotu w tym
państwie zgodnie z obowiązującymi w nim przepisami, może być stosowana w
oznakowaniu tego środka spożywczego wprowadzanego do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli sama lub w połączeniu z dodatkowym opisem
zamieszczonym w jej bezpośrednim sąsiedztwie umożliwia konsumentowi rozpoznanie
rodzaju i właściwości tego środka spożywczego oraz odróżnienie go od innych
produktów.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli nazwa środka spożywczego
wyprodukowanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej jest stosowana
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do oznaczania innych środków
spożywczych, biorąc pod uwagę ich skład i sposób wytwarzania.
4. Nazwie powinny towarzyszyć informacje dotyczące postaci środka spożywczego
lub procesów technologicznych stosowanych w produkcji, w szczególności
określające, czy jest to środek spożywczy sproszkowany, liofilizowany, głęboko
mrożony, zagęszczony, wędzony - w przypadku gdy brak tej informacji może
wprowadzać nabywcę w błąd.
5. Nazwa, pod którą środek spożywczy jest wprowadzany do obrotu, nie może być
zastąpiona znakiem towarowym, nazwą marki lub nazwą handlową (wymyśloną).
Art. 48. 1. Środki spożywcze muszą być oznakowane w sposób zrozumiały dla
konsumenta, napisy muszą być wyraźne, czytelne i nieusuwalne, umieszczone w
widocznym miejscu, a także nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte lub
przesłonięte innymi nadrukami lub obrazkami.
2. Środki spożywcze wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej muszą być oznakowane w języku polskim. Środki spożywcze mogą być
ponadto oznakowane w innych językach.
3. Wymóg znakowania w języku polskim nie dotyczy środków spożywczych
przeznaczonych do wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 49. 1. Oznakowanie środka spożywczego zawiera informacje istotne dla
ochrony zdrowia i życia człowieka, w szczególności:
1) nazwę, pod którą środek spożywczy jest wprowadzany do obrotu, oraz
2) inne dane umożliwiające identyfikację oraz odróżnienie środka spożywczego od
innych środków spożywczych.
2. Informacje dotyczące wartości odżywczej podawane są w oznakowaniu środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, a w odniesieniu do środków
spożywczych powszechnie spożywanych, jeżeli w oznakowaniu, prezentacji albo
reklamie tego środka jest podawane oświadczenie żywieniowe.
3. Poza przypadkami określonymi w ust. 2 znakowanie środków spożywczych
wartością odżywczą jest dobrowolne.
Art. 50. 1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji podawanych w oznakowaniu
opakowanych środków spożywczych i środków spożywczych bez opakowań
przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta finalnego lub do zakładów żywienia
zbiorowego oraz sposób znakowania tych środków spożywczych, z wyłączeniem
znakowania wartością odżywczą, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa
żywności oraz jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii
Europejskiej.
2. (uchylony).
3. Szczegółowe wymagania dotyczące oznakowania żywności genetycznie
zmodyfikowanej określają przepisy art. 12-14 rozporządzenia nr 1829/2003 oraz
art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1830/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
22 września 2003 r. dotyczącego możliwości śledzenia i etykietowania organizmów
zmodyfikowanych genetycznie oraz możliwości śledzenia żywności i produktów
paszowych wyprodukowanych z organizmów zmodyfikowanych genetycznie i
zmieniającego dyrektywę 2001/18/WE (Dz. Urz. UE L 268 z 18.10.2003, str. 24;
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 32, str. 455), zwanego
dalej "rozporządzeniem nr 1830/2003".
4. Żywność ekologiczną, określoną przepisami rozporządzenia Rady (WE) nr
834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i
znakowania produktów ekologicznych i uchylającego rozporządzenie (EWG) nr
2092/91 (Dz. Urz. UE L 189 z 20.07.2007, str. 1, z późn. zm.), rozporządzenia
Komisji (WE) nr 889/2008 z dnia 5 września 2008 r. ustanawiającego szczegółowe
zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji
ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w odniesieniu do produkcji
ekologicznej, znakowania i kontroli (Dz. Urz. UE L 250 z 18.09.2008, str. 1, z
późn. zm.) i rozporządzenia Komisji (WE) nr 1235/2008 z dnia 8 grudnia 2008 r.
ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr
834/2007 w odniesieniu do ustaleń dotyczących przywozu produktów ekologicznych
z krajów trzecich (Dz. Urz. UE L 334 z 12.12.2008, str. 25), można znakować
dodatkowo zgodnie z wymogami określonymi w tych rozporządzeniach.
Art. 51. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rynków rolnych może określić, w drodze rozporządzenia,
sposób znakowania żywności wartością odżywczą, mając na względzie jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
Art. 52. Środki spożywcze oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem
przydatności do spożycia mogą znajdować się w obrocie do tej daty lub terminu.
Rozdział 12
Oświadczenia żywieniowe i zdrowotne
Art. 52a. Środki spożywcze mogą być znakowane oświadczeniami żywieniowymi i
zdrowotnymi pod warunkiem spełniania wymagań określonych w rozporządzeniu nr
1924/2006.
Art. 52b. 1. Główny Inspektor Sanitarny jest właściwym organem krajowym w
rozumieniu art. 13 ust. 5, art. 14, art. 15 ust. 2 oraz art. 16-19
rozporządzenia nr 1924/2006 w zakresie odnoszącym się do przyjmowania i
przekazywania do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)
wniosków podmiotów działających na rynku spożywczym w celu udzielenia
zezwolenia na wpisanie oświadczenia o zmniejszeniu ryzyka choroby lub
oświadczenia odnoszącego się do rozwoju i zdrowia dzieci lub oświadczenia
zawierającego wniosek o ochronę zastrzeżonych danych do wspólnotowego rejestru
oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności.
2. Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny
inspektor sanitarny są organami właściwymi w sprawach czasowego zawieszania na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosowania oświadczenia żywieniowego lub
zdrowotnego niezgodnego z przepisami rozporządzenia nr 1924/2006.
3. W przypadku wydania decyzji w zakresie, o którym mowa w ust. 2, właściwy
państwowy inspektor sanitarny powiadamia Głównego Inspektora Sanitarnego,
przesyłając kopię ostatecznej decyzji.
DZIAŁ III
Materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością
Art. 53. 1. Podmioty działające na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do
kontaktu z żywnością są obowiązane przestrzegać wymagań w zakresie dobrej
praktyki produkcyjnej określonych w rozporządzeniu nr 2023/2006.
2. Podmioty zajmujące się recyklingiem i przetwórcy są obowiązani przestrzegać
wymagań określonych w rozporządzeniu nr 282/2008.
Art. 54. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw środowiska
określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania
lub przetwarzania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, z uwzględnieniem
dopuszczalnych limitów migracji lub zawartości tych substancji oraz innych
ograniczeń i specyfikacji dla substancji lub materiałów i wyrobów, a także
sposób sprawdzania zgodności tych materiałów i wyrobów z ustalonymi limitami,
2) wykaz substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania
lub przetwarzania materiałów i wyrobów z innych tworzyw niż określone w pkt 1,
z uwzględnieniem dopuszczalnych limitów migracji lub zawartości tych substancji
oraz innych ograniczeń i specyfikacji dla substancji lub materiałów i wyrobów,
a także sposób sprawdzania zgodności tych materiałów i wyrobów z ustalonymi
limitami
- uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa zdrowia lub życia
człowieka, ochronę środowiska oraz jednolite wymagania obowiązujące w tym
zakresie w Unii Europejskiej.
Art. 55. Materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z
żywnością wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są
znakowane w języku polskim. Materiały i wyroby mogą być ponadto znakowane w
innych językach.
Art. 56. Główny Inspektor Sanitarny jest organem właściwym, w
rozumieniu art. 13 rozporządzenia nr 1935/2004, do:
1) przyjmowania wniosków podmiotów, o których mowa w art. 53, o udzielenie
zezwolenia na stosowanie substancji nieobjętych wykazami, o których mowa w art.
54, oraz na procesy recyklingu materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych
zgodnie z przepisami rozporządzenia nr 282/2008;
2) przekazywania tych wniosków do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa
Żywności.
Art. 57. Główny Inspektor Sanitarny prowadzi rejestr wniosków,
o których mowa w art. 56.
Art. 58. 1. W przypadkach określonych w art. 18 ust. 1
rozporządzenia nr 1935/2004 minister właściwy do spraw zdrowia może, w drodze
rozporządzenia, zawiesić lub ograniczyć obrót, w tym również nakazać wycofanie
z obrotu materiałów lub wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, albo
ustanowić szczególne wymagania dla materiałów lub wyrobów spełniających
wymagania określone w niniejszym dziale lub w przepisach wydanych na podstawie
art. 54, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz
fakt, że rozporządzenie obowiązuje do dnia wejścia w życie odpowiednich
przepisów Unii Europejskiej lub do dnia odmowy przyjęcia przez Komisję
Europejską lub Radę Unii Europejskiej takich przepisów.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia przekazuje niezwłocznie, wraz z
uzasadnieniem, rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, innym państwom
członkowskim Unii Europejskiej i Komisji Europejskiej.
DZIAŁ IV
Wymagania higieniczne
Rozdział 1
Przepisy ogólne dotyczące wymagań higienicznych
Art. 59. 1. Podmioty działające na rynku spożywczym są obowiązane przestrzegać
w zakładach wymagań higienicznych określonych w rozporządzeniu nr 852/2004.
2. Osoba pracująca w styczności z żywnością powinna uzyskać określone
przepisami o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
orzeczenie lekarskie dla celów sanitarno-epidemiologicznych o braku
przeciwwskazań do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość
przeniesienia zakażenia na inne osoby.
3. Spełnienie wymagań określonych w rozdziale XII załącznika II do
rozporządzenia nr 852/2004 jest potwierdzane dokumentacją o przeprowadzonych
szkoleniach lub udzielonym instruktażu osobom wykonującym prace przy produkcji
lub w obrocie żywnością oraz osobom odpowiedzialnym za wdrożenie i stosowanie
zasad systemu HACCP w zakładzie.
4. Podmiot działający na rynku spożywczym jest obowiązany przechowywać w aktach
osobowych orzeczenia lekarskie i dokumentację, o których mowa w ust. 2 i 3,
oraz udostępniać je na żądanie organów urzędowej kontroli żywności.
5. Kopie orzeczenia lekarskiego oraz dokumentacji, o których mowa w ust. 2 i 3,
znajdują się w miejscu wykonywania pracy przez osobę, której dotyczy to
orzeczenie lub dokumentacja.
Art. 59a. Podmioty działające na rynku spożywczym, prowadzące
zakłady obrotu żywnością lub gastronomii, obowiązane są uwzględniać w
procedurach dotyczących dobrej praktyki higienicznej oraz wdrażania i
stosowania zasad systemu HACCP prawo wstępu i korzystania z tych zakładów przez
osoby niepełnosprawne z psem asystującym w rozumieniu przepisów o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
Art. 60. Główny Inspektor Sanitarny i Główny Lekarz
Weterynarii, stosownie do kompetencji określonych w art. 73 ust. 1 pkt 1 i 3,
są organami właściwymi w zakresie zadań, o których mowa w art. 7 i art. 8
rozporządzenia nr 852/2004, dotyczących krajowych poradników dobrej praktyki
higienicznej oraz wdrażania i stosowania zasad systemu HACCP.
Rozdział 2
Rejestracja i zatwierdzanie zakładów
Art. 61. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny
inspektor sanitarny są organami właściwymi w sprawach rejestracji oraz
zatwierdzania, warunkowego zatwierdzania, przedłużania warunkowego
zatwierdzenia, zawieszania oraz cofania zatwierdzenia zakładów, które:
1) produkują lub wprowadzają do obrotu żywność pochodzenia niezwierzęcego,
2) wprowadzają do obrotu produkty pochodzenia zwierzęcego, nieobjętych urzędową
kontrolą organów Inspekcji Weterynaryjnej,
3) produkują lub wprowadzają do obrotu żywność zawierającą jednocześnie środki
spożywcze pochodzenia niezwierzęcego i produkty pochodzenia zwierzęcego, o
której mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 853/2004, z zastrzeżeniem art. 73
ust. 6,
4) działają na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z
żywnością, w tym zakładów prowadzonych przez podmioty zajmujące się
recyklingiem
- w trybie i na zasadach określonych w urn:act:duuel:2004:139:1rozporządzeniu
nr 852/2004 i urn:act:duuel:2004:165:1rozporządzeniu nr 882/2004.
Art. 62. 1. Właściwy ze względu na siedzibę zakładu lub
miejsce prowadzenia przez zakład działalności państwowy powiatowy inspektor
sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny:
1) prowadzi rejestr zakładów, o których mowa w art. 61, podlegających urzędowej
kontroli organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, zwany dalej "rejestrem
zakładów", oraz uaktualnia na bieżąco dane zawarte w rejestrze;
2) wydaje decyzje w sprawie zatwierdzenia, warunkowego zatwierdzenia,
przedłużenia warunkowego zatwierdzenia, zawieszenia lub cofania zatwierdzenia
zakładów określonych w art. 61 oraz odmowy wpisu do rejestru zakładów, jeżeli
zachodzą przesłanki określone w art. 31 ust. 2 rozporządzenia nr 882/2004;
3) wydaje decyzje o wykreśleniu z rejestru zakładów;
4) wydaje zaświadczenie o wpisie do rejestru zakładów według wzoru określonego
na podstawie art. 67 ust. 3 pkt 6.
2. W odniesieniu do obiektów lub urządzeń ruchomych i tymczasowych właściwym w
sprawach rejestracji oraz zatwierdzania jest państwowy powiatowy inspektor
sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny:
1) dla obiektów lub urządzeń ruchomych - właściwy ze względu na siedzibę
zakładu,
2) dla obiektów lub urządzeń tymczasowych - właściwy ze względu na miejsce
prowadzenia działalności przez zakład
- który produkuje lub wprowadza do obrotu żywność z tych obiektów lub urządzeń.
3. W odniesieniu do urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności właściwym w
sprawach rejestracji jest państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy
graniczny inspektor sanitarny właściwy ze względu na siedzibę zakładu, który
produkuje lub wprowadza do obrotu żywność z tych urządzeń.
Art. 63. 1. Zakłady, o których mowa w art. 61, mogą rozpocząć
działalność po zatwierdzeniu lub warunkowym zatwierdzeniu, a w przypadkach
określonych w ust. 2, po uzyskaniu wpisu do rejestru zakładów.
1a. Zatwierdzanie jest dokonywane na podstawie wniosku podmiotu działającego na
rynku spożywczym prowadzącego zakład.
2. Zatwierdzenie nie jest wymagane w odniesieniu do:
1) działalności w zakresie dostaw bezpośrednich;
2) urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności;
3) obiektów lub urządzeń ruchomych lub tymczasowych, uprzednio dopuszczonych do
prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji lub obrotu żywnością
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4) gospodarstw agroturystycznych;
5) podmiotów prowadzących działalność w zakresie produkcji win gronowych
uzyskanych z winogron pochodzących z upraw własnych w ilości mniejszej niż 1
000 hl w ciągu roku kalendarzowego zgodnie z zasadami określonymi w przepisach
o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji
rynku wina;
6) aptek, punktów aptecznych i hurtowni farmaceutycznych określonych przepisami
prawa farmaceutycznego;
7) sklepów zielarskich;
8) przedsiębiorców prowadzących sprzedaż detaliczną innych niż środki spożywcze
produktów oraz wprowadzających do obrotu środki spożywcze opakowane, trwałe
mikrobiologicznie;
9) producentów gazów technicznych na potrzeby podmiotów działających na rynku
spożywczym;
10) zakładów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w
sprzedaży żywności "na odległość" (sprzedaży wysyłkowej), w tym sprzedaży przez
Internet;
11) zakładów działających na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do
kontaktu z żywnością, w tym zakładów prowadzonych przez podmioty zajmujące się
recyklingiem;
12) podmiotów działających na rynku spożywczym prowadzących produkcję
pierwotną.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, podmiot działający na rynku
spożywczym lub na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z
żywnością jest obowiązany złożyć wniosek o wpis do rejestru zakładów.
4. Urządzenia dystrybucyjne, o których mowa w ust. 2 pkt 2, muszą być
oznakowane w sposób umożliwiający identyfikację zakładu, w tym w szczególności
informacjami obejmującymi imię, nazwisko, adres i numer telefonu albo nazwę,
siedzibę, adres zakładu i numer telefonu.
Art. 64. 1. Podmioty działające na rynku spożywczym lub na
rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością składają
wniosek o wpis do rejestru zakładów albo o zatwierdzenie zakładu i o wpis do
rejestru zakładów, w terminie co najmniej 14 dni przed dniem rozpoczęcia
planowanej działalności, w formie pisemnej, według wzorów określonych
odpowiednio na podstawie art. 67 ust. 3 pkt 2 i 3.
1a. W przypadku zmiany danych podmiot działający na rynku spożywczym lub na
rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością składa
wniosek o dokonanie zmian w rejestrze zakładów, w formie pisemnej, według wzoru
określonego na podstawie art. 67 ust. 3 pkt 4, w terminie 30 dni od dnia
powstania zmiany.
2. Wniosek zawiera:
1) imię, nazwisko i numer PESEL, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę,
siedzibę i adres wnioskodawcy, numer identyfikacyjny REGON, jeżeli taki numer
posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP);
1a) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze
Sądowym albo w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej,
jeżeli wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą;
1b) numer identyfikacyjny w ewidencji gospodarstw rolnych, w rozumieniu
przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw
rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności - w odniesieniu do
podmiotów działających na rynku spożywczym prowadzących działalność w zakresie
dostaw bezpośrednich;
2) określenie rodzaju i zakresu działalności, która ma być prowadzona w
zakładzie, w tym rodzaju żywności, która ma być przedmiotem produkcji lub
obrotu;
3) określenie lokalizacji zakładu lub miejsca prowadzenia działalności
gospodarczej.
3. Do wniosku dołącza się:
1) (uchylony);
2) (uchylony);
3) (uchylony);
4) w przypadku zgłoszenia urządzeń dystrybucyjnych, o których mowa w art. 63
ust. 2 pkt 2 - wykaz tych urządzeń zawierający typ urządzenia, nazwę producenta
i rok jego produkcji oraz datę uruchomienia.
Art. 65. 1. Wpis do rejestru zakładów następuje na podstawie:
1) wniosku podmiotu działającego na rynku spożywczym lub na rynku materiałów i
wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w przypadkach określonych w art.
63 ust. 2;
2) decyzji o zatwierdzeniu lub warunkowym zatwierdzeniu zakładów, jeżeli są
spełnione wymagania określone w art. 31 ust. 2 lit. b-d rozporządzenia nr
882/2004.
2. Podmiot działający na rynku spożywczym jest obowiązany do aktualizowania
wykazu urządzeń, o którym mowa w art. 64 ust. 3 pkt 4, przynajmniej dwa razy w
roku oraz na żądanie właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego.
3. Wykreślenie z rejestru zakładów następuje na podstawie:
1) wniosku podmiotu działającego na rynku spożywczym lub na rynku materiałów i
wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością;
2) decyzji właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, o której
mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1;
3) decyzji właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego lub
państwowego granicznego inspektora sanitarnego, jeżeli zakład zaprzestał
działalności w zakresie produkcji lub obrotu żywnością lub materiałami i
wyrobami przeznaczonymi do kontaktu z żywnością, a podmiot działający na rynku
spożywczym lub na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z
żywnością nie złożył wniosku, o którym mowa w pkt 1;
4) braku aktualizacji, o której mowa w ust. 2.
Art. 66. 1. W przypadkach określonych w art. 31 ust. 2 lit. e
rozporządzenia nr 882/2004 właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny
wydaje decyzję w sprawie:
1) cofnięcia zatwierdzenia zakładu;
2) zawieszenia zatwierdzenia zakładu.
2. Decyzjom, o których mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
Art. 67. 1. Rejestr zakładów zawiera następujące dane:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy;
2) w przypadku osoby fizycznej - numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego
systemu ewidencji ludności (PESEL), jeżeli numer taki został nadany;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4) (uchylony);
5) numer wpisu do ewidencji gospodarstw rolnych, o którym mowa w art. 64 ust. 3
pkt 3;
6) określenie rodzaju i zakresu działalności, która ma być prowadzona w
zakładzie, w tym rodzaju żywności, która ma być przedmiotem produkcji lub
obrotu;
7) termin rozpoczęcia działalności objętej wpisem do rejestru;
8) informacje o przeprowadzonych urzędowych kontrolach zakładu;
9) decyzje w sprawie wykreślenia z rejestru.
2. Wykazy, o których mowa w art. 64 ust. 3 pkt 4, przechowywane są w aktach
rejestrowych dotyczących zakładu posiadającego urządzenia dystrybucyjne.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzory:
1) rejestru zakładów,
2) wniosku o wpis zakładu do rejestru zakładów,
3) wniosku o zatwierdzenie zakładu i o wpis do rejestru zakładów,
4) wniosku o dokonanie zmian w rejestrze zakładów,
5) wniosku o wykreślenie z rejestru zakładów,
6) zaświadczenia o wpisie do rejestru zakładów
- mając na względzie jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii
Europejskiej.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w rozporządzeniu, o którym
mowa w ust. 3, sposób prowadzenia rejestru zakładów w systemie informatycznym,
z wyłączeniem danych objętych tajemnicą przedsiębiorcy, mając na względzie
powszechny dostęp do danych zawartych w rejestrach oraz jednolite wymagania w
tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej, jeżeli zostaną ustalone.
Rozdział 3
Wymagania szczególne w zakresie higieny
Art. 68. 1. Podmioty działające na rynku spożywczym prowadzące działalność w
ramach dostaw bezpośrednich są obowiązane przestrzegać zasad dobrej praktyki
higienicznej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres działalności prowadzonej w ramach dostaw bezpośrednich, w tym
wielkość i obszar dostaw bezpośrednich,
2) szczegółowe wymagania higieniczne dla działalności prowadzonej w ramach
dostaw bezpośrednich
- mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz realizację celów
urn:act:duuel:2004:139:1rozporządzenia nr 852/2004.
Art. 69. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania
higieniczne w:
1) zakładach stosujących tradycyjne metody produkcji lub obrotu żywnością, w
celu umożliwienia stosowania tych metod,
2) zakładach zlokalizowanych w regionach szczególnych ze względu na położenie
geograficzne, w celu uwzględnienia potrzeb tych zakładów,
3) innych zakładach - wyłącznie w zakresie ich konstrukcji, organizacji i
wyposażenia
- dostosowując te wymagania do wymogów określonych w
urn:act:duuel:2004:139:1(zal(II))załączniku II do rozporządzenia nr 852/2004
oraz mając na względzie wielkość zakładu, a także zapewnienie bezpieczeństwa
żywności i realizację celów urn:act:duuel:2004:139:1rozporządzenia nr 852/2004.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, należy uwzględnić tryb i
warunki określone w art. 13 ust. 5-7 rozporządzenia nr 852/2004.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia oraz minister właściwy do spraw
rolnictwa, każdy w zakresie swojego działania, działając w porozumieniu, mogą
określić, w drodze rozporządzenia, ogólne odstępstwa od wymagań higienicznych
określonych w rozdziale II pkt 1 i rozdziale V pkt 1 załącznika II do
rozporządzenia nr 852/2004 w zakładach produkujących żywność tradycyjną w
zakresie określonym w art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2074/2005 z
dnia 5 grudnia 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze w odniesieniu do
niektórych produktów objętych rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 i do organizacji
urzędowych kontroli na mocy rozporządzeń (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr
882/2004, ustanawiającego odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 852/2004 i
zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 853/2004 oraz (WE) nr 854/2004 (Dz. Urz.
WE L 338 z 22.12.2005, str. 27), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 2074/2005",
mając na względzie umożliwienie zakładom stosowania tradycyjnych metod
produkcji oraz zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
4. Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny oraz właściwy powiatowy
lekarz weterynarii, zgodnie z kompetencjami określonymi w art. 73, są organami
właściwymi do wydawania decyzji przyznających indywidualne odstępstwa od
wymagań higienicznych określonych w rozdziale II pkt 1 i rozdziale V pkt 1
załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004 zakładom produkującym żywność
tradycyjną, jeżeli są spełniane przez zakład wymagania określone na podstawie
ust. 3.
5. O przyznanych indywidualnych odstępstwach są powiadamiani, odpowiednio,
Główny Inspektor Sanitarny albo Główny Lekarz Weterynarii.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia oraz minister właściwy do spraw
rolnictwa, każdy w zakresie swoich kompetencji, powiadamiają Komisję Europejską
oraz pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej o przyznanych
odstępstwach określonych na podstawie ust. 3, na zasadach określonych w art. 7
ust. 3 rozporządzenia nr 2074/2005.
7. Główny Inspektor Sanitarny oraz Główny Lekarz Weterynarii, każdy w zakresie
swoich kompetencji, powiadamiają Komisję Europejską oraz pozostałe państwa
członkowskie Unii Europejskiej o przyznanych odstępstwach określonych na
podstawie ust. 4, na zasadach określonych w art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr
2074/2005.
Art. 70. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
szczególne wymagania higieniczne w zakresie transportu morskiego:
1) cukru surowego luzem,
2) olejów płynnych i tłuszczów luzem
- mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz jednolite
wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.
Art. 71. Zakłady prowadzące działalność gospodarczą w zakresie skupu,
przechowywania lub sprzedaży grzybów oraz produkcji przetworów grzybowych
spełniają obowiązujące wymagania higieniczne oraz muszą zatrudniać
klasyfikatorów grzybów lub grzyboznawców.
Art. 72. 1. Zakład żywienia zbiorowego typu zamkniętego może przechowywać
próbki wszystkich potraw o krótkim okresie przydatności do spożycia,
wyprodukowanych i przeznaczonych do żywienia konsumentów w tym zakładzie.
2. Zakład, o którym mowa w ust. 1, w przypadku wprowadzania do obrotu gotowych
potraw pochodzących z innych zakładów przechowuje próbki poszczególnych potraw
otrzymanych wraz z dostawą partii każdej potrawy o krótkim okresie przydatności
do spożycia z zakładu, w którym zostały wyprodukowane.
3. Na podstawie pisemnej umowy zakłady, o których mowa w ust. 2, mogą ustalić,
że obowiązek pobierania i przechowywania próbek potraw będzie dotyczył zakładu,
w którym potrawy te zostały wyprodukowane.
4. Pobrane próbki potraw są udostępniane organom Państwowej Inspekcji
Sanitarnej na żądanie tych organów.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób,
miejsce, czas i warunki pobierania i przechowywania próbek, mając na względzie
zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz rodzaj środków spożywczych.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia,
wymagania obowiązujące przy prowadzeniu żywienia zbiorowego typu zamkniętego,
mając na względzie normy żywienia oraz wymagania zdrowotne.
DZIAŁ V
Urzędowe kontrole żywności
Rozdział 1
Przeprowadzanie urzędowych kontroli żywności
Art. 73. 1. Organami urzędowej kontroli żywności, o których mowa w art. 4
rozporządzenia nr 882/2004, w zakresie bezpieczeństwa żywności, są:
1) organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, zgodnie z właściwością określoną
przepisami ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, w
odniesieniu do:
a) żywności pochodzenia niezwierzęcego produkowanej i wprowadzanej do obrotu,
przywożonej z państw trzecich oraz wywożonej i powrotnie wywożonej do tych
państw,
b) produktów pochodzenia zwierzęcego znajdujących się w handlu detalicznym,
c) żywności zawierającej jednocześnie środki spożywcze pochodzenia
niezwierzęcego i produkty pochodzenia zwierzęcego, o której mowa w art. 1 ust.
2 rozporządzenia nr 853/2004, produkowanej i wprowadzanej do obrotu lub
wywożonej do państw trzecich, przywożonej z tych państw w zakresie nieobjętym
decyzją Komisji 2007/275/WE z dnia 17 kwietnia 2007 r. dotyczącą wykazu
zwierząt i produktów mających podlegać kontroli w punktach kontroli granicznej
na mocy dyrektyw Rady 91/496/EWG i 97/78/WE (Dz. Urz. UE L 116 z 04.05.2007,
str. 9) oraz powrotnie wywożonej do tych państw,
d) prawidłowości stosowania zasad systemu HACCP w zakładach objętych nadzorem
Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
2) organy Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, zgodnie z właściwością określoną w
przepisach wydanych na podstawie art. 20a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o
Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
3) organy Inspekcji Weterynaryjnej, zgodnie z właściwością określoną przepisami
ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r.
Nr 112, poz. 744);
4) organy Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej, zgodnie z właściwością określoną
w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 29 stycznia 2004
r. o Inspekcji Weterynaryjnej;
5) inne organy w zakresie posiadanych kompetencji.
2. W sprawach przeprowadzania urzędowych kontroli żywności w odniesieniu do
żywności produkowanej lub wprowadzonej do obrotu z obiektów lub urządzeń
ruchomych lub tymczasowych właściwość organów jest określana każdorazowo według
siedziby zakładu lub miejsca prowadzenia tej działalności.
3. Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz organy, o których mowa w ust. 1
pkt 5, są właściwe w sprawach przeprowadzania urzędowych kontroli materiałów i
wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w zakresie określonym w
rozporządzeniu nr 1935/2004 oraz w rozporządzeniu nr 282/2008.
4. Urzędowe kontrole, o których mowa w ust. 1, obejmują:
1) żywność genetycznie zmodyfikowaną oraz organizmy genetycznie zmodyfikowane
przeznaczone do wykorzystania jako żywność w zakresie uregulowanym w
rozporządzeniu nr 1829/2003, rozporządzeniu nr 1830/2003 oraz rozporządzeniu
(WE) nr 1946/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w
sprawie transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie zmodyfikowanych
(Dz. Urz. UE L 287 z 05.11.2003, str. 1), zwanym dalej "rozporządzeniem nr
1946/2003";
2) wszystkie istotne dane i informacje potwierdzające zapewnianie zgodności z
rozporządzeniem nr 1924/2006 w zakresie stosowanych przez podmiot działający na
rynku spożywczym oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia, minister właściwy do spraw rolnictwa
oraz Minister Obrony Narodowej określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki i sposób współdziałania w zakresie sprawowania nadzoru organów
Państwowej Inspekcji Sanitarnej z organami Inspekcji Weterynaryjnej, Wojskowej
Inspekcji Sanitarnej oraz Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej, mając na
względzie potrzebę zapewnienia sprawnego nadzoru nad przestrzeganiem
bezpieczeństwa żywności i żywienia, w tym zapewnienie organom Wojskowej
Inspekcji Sanitarnej oraz Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej możliwości
przeprowadzania audytów w zakładach zaopatrujących w żywność lub ubiegających
się o takie zaopatrywanie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz wojsk
obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Jeżeli środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego są produkowane lub
przechowywane w zakładzie produkującym lub przechowującym inne środki spożywcze
lub właściwe władze państwa przeznaczenia wywożonej żywności zawierającej
jednocześnie produkty pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, o której mowa w
art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 853/2004, wymagają świadectwa zdrowia
wystawionego przez urzędowego lekarza weterynarii, szczegółowe warunki i sposób
współdziałania w zakresie sprawowania nadzoru oraz przeprowadzania urzędowych
kontroli żywności, określa porozumienie zawarte między Głównym Inspektorem
Sanitarnym a Głównym Lekarzem Weterynarii.
Art. 74. (uchylony).
Art. 75. 1. Podmioty działające na rynku spożywczym podlegające urzędowym
kontrolom organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej są obowiązane do pokrywania
opłat uwzględniających koszty związane z czynnościami wykonywanymi w ramach
urzędowych kontroli żywności:
1) jeżeli w wyniku tych czynności zostaną stwierdzone przez kontrolujących
niezgodności z przepisami prawa żywnościowego, w tym jeżeli zachodzi
konieczność pobrania próbek żywności albo materiałów lub wyrobów przeznaczonych
do kontaktu z żywnością do badań i wykonania badań laboratoryjnych w celu
potwierdzenia niezgodności;
2) związanych z przeprowadzeniem ponownych czynności kontrolnych w celu
sprawdzenia, czy niezgodności, o których mowa w pkt 1, zostały usunięte;
3) związanych z przeprowadzaniem granicznych kontroli sanitarnych.
2. Opłatami, o których mowa w ust. 1, jest obciążany producent środka
spożywczego lub inny podmiot działający na rynku spożywczym odpowiedzialny za
towar w obrocie.
3. Jeżeli w trakcie wykonywania czynności kontrolnych stwierdzono niezgodności,
o których mowa w ust. 1, wskazujące, że mogły one powstać na etapie, gdy
zakwestionowany środek spożywczy znajdował się w obrocie i producent nie ponosi
odpowiedzialności za powstałe niezgodności, wówczas opłatami jest obciążany
kontrolowany.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość opłat mających na celu pokrycie kosztów ponoszonych przez organy
Państwowej Inspekcji Sanitarnej za czynności wykonywane w ramach urzędowych
kontroli żywności, w tym metody obliczania niektórych opłat, stawki opłat oraz
sposób wnoszenia opłat, mając na względzie zasady ustalania opłat określone w
art. 27-29 rozporządzenia nr 882/2004.
Art. 76. 1. Organom urzędowej kontroli żywności, o których
mowa w art. 73 ust. 1, w związku z przeprowadzaniem urzędowych kontroli,
przysługuje prawo:
1) wstępu do pomieszczeń zakładu o każdej porze;
2) badania procesów technologicznych i receptur w zakresie niezbędnym do
zrealizowania celu kontroli;
3) przeglądania ksiąg i innych dokumentów kontrolowanego zakładu, jeżeli jest
to niezbędne ze względu na cel przeprowadzanej kontroli;
4) podejmowania innych czynności niezbędnych do wyjaśnienia sprawy, zgodnie z
zakresem uprawnień w ramach urzędowych kontroli żywności, w tym nieodpłatnego
pobierania próbek środków spożywczych lub materiałów i wyrobów przeznaczonych
do kontaktu z żywnością w celu wykonania badań laboratoryjnych.
2. Uzyskane przez organy urzędowej kontroli żywności, w trakcie kontroli,
informacje, dokumenty i inne dane stanowiące tajemnicę przedsiębiorcy nie mogą
być przekazywane innym organom ani ujawniane, jeżeli nie jest to konieczne ze
względu na ochronę życia lub zdrowia człowieka, z wyłączeniem żądania sądu lub
prokuratury w związku z toczącym się postępowaniem.
Art. 77. Decyzjom organów urzędowej kontroli żywności, o których mowa w art. 54
rozporządzenia nr 882/2004, w przypadku stwierdzenia uchybień zagrażających
zdrowiu lub życiu człowieka, jest nadawany rygor natychmiastowej wykonalności.
Art. 78. 1. Badania laboratoryjne dla celów urzędowych kontroli żywności i
żywienia w zakresie bezpieczeństwa żywności wykonują akredytowane:
1) laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej, funkcjonujące w zintegrowanym
systemie badań laboratoryjnych żywności określonym w art. 15a ustawy z dnia 14
marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
2) laboratoria Inspekcji Weterynaryjnej określone w art. 25 ustawy z dnia 29
stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej;
3) laboratoria organów, o których mowa w art. 73 ust. 1 pkt 5;
4) laboratoria referencyjne realizujące zadania określone w art. 33
rozporządzenia nr 882/2004.
2. Laboratoria, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, wykonują badania
laboratoryjne dla celów urzędowych kontroli materiałów i wyrobów przeznaczonych
do kontaktu z żywnością.
3. Zadania realizowane przez laboratoria referencyjne są finansowane z budżetu
państwa, z części, której dysponentem są minister właściwy do spraw zdrowia
oraz minister właściwy do spraw rolnictwa, każdy w zakresie swoich kompetencji.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia wyznacza, w drodze rozporządzenia,
laboratoria referencyjne wykonujące badania środków spożywczych podlegających
urzędowym kontrolom organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz materiałów i
wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością dla celów urzędowych kontroli
żywności i żywienia, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności
oraz realizację zadań określonych w art. 33 rozporządzenia nr 882/2004.
Rozdział 2
Graniczne kontrole sanitarne
Art. 79. 1. Graniczne kontrole sanitarne obejmują żywność pochodzenia niezwierzęcego oraz materiały lub wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością,
przywożone z państw trzecich.
2. Graniczne kontrole sanitarne obejmują również żywność pochodzenia
niezwierzęcego oraz materiały lub wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością,
wprowadzone na terytorium Unii Europejskiej przez przejście graniczne leżące na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej i niepoddane w tym
państwie granicznej kontroli sanitarnej, obejmowane na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej procedurą celną, z którą wiąże się dopuszczenie do
obrotu.
3. Graniczne kontrole sanitarne są przeprowadzane na zasadach określonych w
art. 15-24 rozporządzenia nr 882/2004.
4. Graniczne kontrole sanitarne obejmują żywność pochodzenia niezwierzęcego
oraz materiały lub wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością, wywożone z
terytorium Unii Europejskiej, na podstawie wniosku o dokonanie granicznej
kontroli sanitarnej podmiotu działającego na rynku spożywczym odpowiedzialnego
za te towary lub na podstawie powiadomienia organu celnego.
5. Graniczne kontrole sanitarne nie obejmują towarów przywożonych lub
wywożonych w ilościach wskazujących na ich niehandlowy charakter, w tym w celu
wykonania badań lub doświadczeń albo w celach reklamy.
Art. 80. 1. Graniczne kontrole sanitarne są przeprowadzane, z uwzględnieniem
wymagań określonych w art. 16 rozporządzenia nr 882/2004:
1) przez państwowych granicznych inspektorów sanitarnych - na przejściach
granicznych określonych na podstawie art. 83 ust. 2 pkt 1;
2) przez państwowych powiatowych inspektorów sanitarnych lub państwowych
granicznych inspektorów sanitarnych właściwych ze względu na miejsce
przeznaczenia towarów, siedzibę importera albo odbiorcy towarów, zgodnie z
danymi wskazanymi we wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej lub
określonych w dokumentach przewozowych towarzyszących towarom, a także w innych
właściwych miejscach, o których mowa w art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr
882/2004.
2. W przypadku podejrzenia niezgodności z wymaganiami zdrowotnymi, albo gdy
istnieją wątpliwości odnośnie identyfikacji towaru, o których mowa w art. 18
rozporządzenia nr 882/2004, są przeprowadzane kontrole bezpośrednie.
Art. 81. 1. Osoba odpowiedzialna za przywóz lub wywóz towarów, o których mowa w
art. 79 ust. 1, jest obowiązana powiadomić właściwego państwowego granicznego
inspektora sanitarnego nie później niż na 48 godzin przed planowanym przywozem
lub wywozem towarów, a w przypadku środków spożywczych nietrwałych
mikrobiologicznie nie później niż na 24 godziny, składając wniosek określony na
podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1.
2. Niezbędna do dokonania granicznej kontroli sanitarnej dokumentacja jest
przedkładana w języku polskim lub w innym języku urzędowym Unii Europejskiej.
Jeżeli ze względu na bezpieczeństwo żywności okaże się to niezbędne, właściwy
państwowy graniczny lub powiatowy inspektor sanitarny może zażądać
uwierzytelnionego tłumaczenia dokumentacji przedłożonej w innym języku Unii
Europejskiej.
Art. 82. 1. W wyniku przeprowadzonej kontroli właściwy organ Państwowej
Inspekcji Sanitarnej wydaje świadectwo stwierdzające spełnianie przez towary
objęte graniczną kontrolą sanitarną wymagań zdrowotnych.
2. W przypadku stwierdzenia, że towary objęte graniczną kontrolą sanitarną nie
spełniają obowiązujących wymagań zdrowotnych, organ, o którym mowa w ust. 1,
podejmuje działania określone w art. 18-21 rozporządzenia nr 882/2004.
3. Organy celne nadają dopuszczalne przeznaczenie celne, zgodnie z warunkami
określonymi w świadectwie stwierdzającym spełnianie przez towary objęte
graniczną kontrolą sanitarną wymagań zdrowotnych albo zgodnie z działaniami, o
których mowa w ust. 2.
Art. 83. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, wzory:
1) wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej,
2) świadectwa spełniania wymagań zdrowotnych towaru objętego graniczną kontrolą
sanitarną
- mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych, ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych, ministrem właściwym do spraw gospodarki
morskiej, ministrem właściwym do spraw transportu oraz ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych - wykaz przejść granicznych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, przez które środki spożywcze oraz materiały lub
wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością mogą być wprowadzane na terytorium
Unii Europejskiej,
2) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych - sposób
współpracy organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej z organami celnymi w
zakresie granicznych kontroli sanitarnych, w tym w zakresie trybu postępowania
tych organów w podejmowaniu działań określonych w art. 2-6 rozporządzenia Rady
(EWG) nr 339/93 z dnia 8 lutego 1993 r. w sprawie kontroli zgodności z
przepisami w sprawie bezpieczeństwa produktów przywożonych z państw trzecich
(Dz. Urz. WE L 40 z 17.02.1993, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 13, t. 12, str. 3)
- mając na względzie konieczność sanitarnego zabezpieczenia granic Unii
Europejskiej i zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
towarów, które podlegają granicznej kontroli sanitarnej, z uwzględnieniem
klasyfikacji towarów według kodów taryfy celnej (CN), mając na względzie
zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
Art. 84. Tranzyt żywności może odbywać się tylko w szczelnych środkach
transportu spełniających wymagania sanitarne, zabezpieczonych przed ich
niekontrolowanym otwarciem zgodnie z przepisami prawa celnego.
Rozdział 3
System RASFF
Art. 85. 1. Urzędowe kontrole przeprowadzane przez organy, o których mowa w
art. 73 ust. 1, obejmują zadania dotyczące powiadamiania o niebezpiecznej
żywności, w tym żywności pochodzenia zwierzęcego oraz paszach określonych w
przepisach o paszach oraz o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z
żywnością, w ramach sieci systemu RASFF.
2. Główny Inspektor Sanitarny kieruje siecią systemu RASFF oraz:
1) prowadzi krajowy punkt kontaktowy systemu RASFF;
2) jest odpowiedzialny za funkcjonowanie krajowego punktu kontaktowego;
3) powiadamia Komisję Europejską o stwierdzonych przypadkach niebezpiecznej
żywności oraz pasz.
3. W ramach systemu RASFF funkcjonuje podpunkt krajowego punktu kontaktowego, o
którym mowa w art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji
Weterynaryjnej.
Rozdział 4
Monitoring żywności i żywienia
Art. 86. 1. Jednostki badawczo-rozwojowe podlegające nadzorowi ministra
właściwego do spraw zdrowia oraz ministra właściwego do spraw rolnictwa
opracowują wytyczne do przeprowadzania badań i koordynują te badania w ramach
programu monitoringu żywności i żywienia oraz pasz realizowane przez organy
urzędowej kontroli żywności oraz opracowują opinie naukowe niezbędne dla oceny
ryzyka.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wykaz jednostek
badawczo-rozwojowych, o których mowa w ust. 1, nadzorowanych przez tych
ministrów, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności i żywienia,
kompetencje jednostki i kwalifikacje personelu.
3. Zadania, o których mowa w ust. 1, realizowane przez jednostki
badawczo-rozwojowe są finansowane z budżetu państwa, z części, której
dysponentem są minister właściwy do spraw zdrowia oraz minister właściwy do
spraw rolnictwa, każdy w zakresie swoich kompetencji.
Art. 87. 1. Zadania związane z funkcjonowaniem programu monitoringu na potrzeby
oceny ryzyka realizuje Rada do Spraw Monitoringu Żywności i Żywienia, zwana
dalej "Radą", działająca przy ministrze właściwym do spraw zdrowia.
2. W skład Rady wchodzi:
1) po jednym przedstawicielu każdej jednostki badawczo-rozwojowej, o której
mowa w art. 86 ust. 2;
2) dziewięciu przedstawicieli nauki reprezentujących kierunki badań objęte
zakresem monitoringu, z uczelni oraz jednostek badawczo-rozwojowych niebędących
wykonawcami tych badań;
3) po dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw zdrowia oraz ministra
właściwego do spraw rolnictwa;
4) po jednym przedstawicielu ministra właściwego do spraw środowiska oraz
Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
3. Przewodniczącym Rady jest przedstawiciel ministra właściwego do spraw
zdrowia, a zastępcą przewodniczącego - przedstawiciel ministra właściwego do
spraw rolnictwa wskazani przez właściwego ministra.
4. Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zdrowia w
uzgodnieniu lub na wniosek ministrów i władz uczelni, których przedstawiciele
wchodzą w skład Rady, oraz Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
5. Do zadań Rady należy w szczególności:
1) przygotowywanie perspektywicznych kierunków badań monitoringowych;
2) przygotowywanie okresowych planów badań monitoringowych;
3) opiniowanie wykonanych badań monitoringowych w odniesieniu do założonych
celów i uzyskiwanych wyników oraz raportu z badań monitoringowych
przygotowywanego corocznie przez jednostki badawczo-rozwojowe prowadzące
badania monitoringowe;
4) współudział w upowszechnianiu wyników badań monitoringowych, publikowanych w
raporcie z badań monitoringowych w ramach działalności zawodowej członków Rady;
5) współpraca z organami urzędowej kontroli żywności;
6) doradztwo naukowe na rzecz organów urzędowej kontroli żywności;
7) dokonywanie oceny ryzyka.
6. Dokumenty, o których mowa w ust. 5 pkt 1-3, są przedstawiane przez Radę do
akceptacji przez ministra właściwego do spraw zdrowia i ministra właściwego do
spraw rolnictwa.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, regulamin pracy Rady, biorąc
pod uwagę zakres jej zadań.
8. Członkom Rady, z wyjątkiem członków Rady będących pracownikami urzędów
organów administracji rządowej, za udział w posiedzeniach przysługują diety
oraz zwrot kosztów podróży na obszarze kraju przewidziane w przepisach wydanych
na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.
U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.10)).
9. Obsługę sekretariatu Rady oraz publikację raportu zapewnia minister właściwy
do spraw zdrowia.
DZIAŁ VI
Właściwość organów oraz współpraca w zakresie bezpieczeństwa żywności
Art. 88. 1. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów prawa żywnościowego oraz nad
wykonywaniem urzędowych kontroli żywności w zakresie określonym w ustawie
sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia, który działa w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw rolnictwa oraz ministrem właściwym do spraw rynków
rolnych.
2. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów prawa żywnościowego oraz nad
wykonywaniem urzędowych kontroli żywności w odniesieniu do produktów
pochodzenia zwierzęcego w zakresie określonym w art. 73 ust. 1 pkt 3 sprawuje
minister właściwy do spraw rolnictwa oraz minister właściwy do spraw rynków
rolnych, działając w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia.
3. Zadania ministrów właściwych do spraw zdrowia, rolnictwa oraz rynków
rolnych, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują zarządzanie ryzykiem i
informowanie o ryzyku w zakresie dotyczącym bezpieczeństwa żywności, przy
udziale organów urzędowej kontroli żywności.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia oraz minister właściwy do spraw
rolnictwa, każdy w zakresie swoich kompetencji, opracowują plany awaryjne, o
których mowa w art. 13 rozporządzenia nr 882/2004.
Art. 89. Minister właściwy do spraw zdrowia jest organem właściwym w zakresie
koordynacji spraw z zakresu zapewnienia bezpieczeństwa żywności, w tym działań
dotyczących analizy ryzyka.
Art. 90. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia współpracuje z
Europejskim Urzędem do Spraw Bezpieczeństwa Żywności, zwanym dalej "Urzędem".
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:
1) wyznaczanie przedstawiciela do Forum Doradczego Urzędu;
2) składanie do Urzędu wniosków o wydanie opinii naukowych w sprawach objętych
zakresem działania Urzędu;
3) przekazywanie Urzędowi zgromadzonych danych naukowych dotyczących
bezpieczeństwa żywności;
4) przekazywanie, na żądanie Urzędu, dodatkowych danych niezbędnych do oceny
ryzyka;
5) wyznaczanie jednostek naukowych, które mogą uczestniczyć w wypełnianiu zadań
Urzędu, w szczególności przez wydawanie opinii naukowych.
3. Współpraca, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do żywności objętej
nadzorem ministra właściwego do spraw rolnictwa lub ministra właściwego do
spraw rynków rolnych jest wykonywana w porozumieniu z właściwym ministrem.
Art. 91. Minister właściwy do spraw zdrowia jest organem
właściwym w szczególności w zakresie realizacji zadań, o których mowa:
1) w art. 38 rozporządzenia nr 396/2005;
2) w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2065/2003 Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 10 listopada 2003 r. w sprawie środków aromatyzujących dymu
wędzarniczego używanych lub przeznaczonych do użycia w środkach spożywczych lub
na ich powierzchni (Dz. Urz. UE L 309 z 26.11.2003, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 32, str. 661).
Art. 92. 1. Główny Inspektor Sanitarny jest organem właściwym
do zapewnienia przeprowadzenia postępowania dotyczącego wstępnej oceny naukowej
oraz sporządzenia wstępnego sprawozdania odnośnie do nowej żywności
wprowadzanej do obrotu w zakresie określonym przepisami rozporządzenia nr
258/97 oraz do przyjmowania od Komisji Europejskiej wstępnych sprawozdań
przygotowanych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, a także do
zgłaszania uwag i uzasadnionych sprzeciwów do takich sprawozdań.
2. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadzają krajowe jednostki
naukowe upoważnione, w drodze decyzji, przez ministra właściwego do spraw
zdrowia, podejmowanej z uwzględnieniem w szczególności zadań statutowych i
kwalifikacji personelu oraz niezależności jednostki od podmiotów działających
na rynku spożywczym.
3. Koszty dokumentacji, badań lub dowodów naukowych niezbędnych do
przygotowania wstępnego sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, ponoszą
wnioskodawcy określeni w art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 258/97.
Art. 93. 1. Główny Inspektor Sanitarny jest organem właściwym
do wykonywania czynności dotyczących żywności genetycznie zmodyfikowanej oraz
organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do wykorzystania jako
żywność w zakresie określonym w rozporządzeniu nr 1829/2003, rozporządzeniu nr
1830/2003 oraz rozporządzeniu nr 1946/2003.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Głównemu Inspektorowi
Sanitarnemu stanowisko wraz z uzasadnieniem w terminie 30 dni od dnia
otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 27 rozporządzenia nr 1829/2003.
Art. 94. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, działając we
współpracy z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do
spraw rynków rolnych oraz Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
koordynuje działania mające na celu opracowanie zintegrowanego wieloletniego
krajowego planu urzędowych kontroli żywności i pasz, o którym mowa w art. 41 i
42 rozporządzenia nr 882/2004, oraz współpracuje w tym zakresie z państwami
członkowskimi Unii Europejskiej i Komisją Europejską.
2. Główny Inspektor Sanitarny we współpracy z Głównym Lekarzem Weterynarii
będącym koordynatorem zadań inspekcji, o których mowa w ust. 3, oraz Prezesem
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów są organami właściwymi do zadań
związanych z opracowaniem i realizacją wieloletniego krajowego planu, o którym
mowa w ust. 1.
3. Główny Lekarz Weterynarii, w ramach współpracy, o której mowa w ust. 2, jest
odpowiedzialny za koordynowanie:
1) opracowania planów urzędowych kontroli w części dotyczącej kompetencji
Inspekcji Weterynaryjnej, Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa
oraz Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych;
2) realizacji planów urzędowych kontroli w zakresie, o którym mowa w pkt 1;
3) przygotowywania rocznych sprawozdań z realizacji planów w zakresie, o którym
mowa w pkt 1.
DZIAŁ VII
Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez środki spożywcze
Art. 95. W przypadku szkody wyrządzonej przez środki spożywcze odpowiedzialność
za tę szkodę ponosi podmiot działający na rynku spożywczym na zasadach
określonych w przepisach Kodeksu cywilnego dotyczących odpowiedzialności za
szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny.
DZIAŁ VIII
Przepisy karne i kary pieniężne
Rozdział 1
Przepisy karne
Art. 96. 1. Kto produkuje lub wprowadza do obrotu środek spożywczy powszechnie
spożywany szkodliwy dla zdrowia lub życia człowieka,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
2. Kto produkuje lub wprowadza do obrotu, szkodliwy dla zdrowia lub życia
człowieka, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, suplement
diety lub nową żywność,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
3.
3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1
lub 2 stałe źródło dochodów albo dopuszcza się przestępstw określonych w ust. 1
i 2 w stosunku do środków spożywczych o znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
4. Jeżeli sprawca czynów określonych w ust. 1 lub 2 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
Art. 97. 1. Kto produkuje lub wprowadza do obrotu środek spożywczy zepsuty lub
zafałszowany,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się przestępstwa określonego w ust. 1 w stosunku do
środków spożywczych o znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 3.
Art. 98. 1. Kto prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży żywności
"na odległość" (sprzedaży wysyłkowej), w tym sprzedaży przez internet, bez
spełnienia obowiązku określonego w art. 63 ust. 3,
podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z przestępstwa określonego w ust. 1 stałe
źródło dochodów albo dopuszcza się przestępstw określonych w ust. 1 w stosunku
do żywności o znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 3.
Art. 99. 1. Kto:
1) znakuje żywność genetycznie zmodyfikowaną niezgodnie z art. 12-14
rozporządzenia nr 1829/2003 oraz art. 4 rozporządzenia nr 1830/2003,
2) wprowadza do obrotu żywność genetycznie zmodyfikowaną bez uzyskania
zezwolenia, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia nr 1829/2003, albo dokonuje
tej czynności niezgodnie z warunkami określonymi w tym zezwoleniu,
3) nie wykonuje obowiązku monitoringu wprowadzonej do obrotu żywności
genetycznie zmodyfikowanej w sposób określony w art. 9 rozporządzenia nr
1829/2003 albo dokonuje tych czynności niezgodnie z tymi przepisami,
4) nie wycofuje z obrotu żywności genetycznie zmodyfikowanej, która nie spełnia
wymogów określonych w przepisach rozporządzenia nr 1829/2003,
5) nie stosuje się do decyzji w sprawie przywozu organizmów genetycznie
zmodyfikowanych przeznaczonych do bezpośredniego wykorzystania jako żywność
albo do ich przetwarzania, o których mowa w art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr
1946/2003,
6) dokonuje transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie
zmodyfikowanych przeznaczonych do bezpośredniego wykorzystania jako żywność lub
do ich przetwarzania w sposób niezgodny z art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr
1946/2003,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
2. Takiej samej karze podlega, kto:
1) wprowadza do obrotu nową żywność bez uzyskania zezwolenia, o którym mowa w
art. 7 rozporządzenia nr 258/97;
2) znakuje nową żywność niezgodnie z art. 8 rozporządzenia nr 258/97.
Art. 100. 1. Kto:
1) używa do produkcji lub wprowadza do obrotu środek spożywczy po upływie
terminu przydatności do spożycia lub daty minimalnej trwałości,
2) dokonuje napromieniania żywności bez uzyskania zgody, o której mowa w art.
20 ust. 1, lub niezgodnie z warunkami w niej określonymi,
3) wprowadza po raz pierwszy do obrotu środek, o którym mowa w art. 29 ust. 1,
bez powiadomienia Głównego Inspektora Sanitarnego,
4) reklamuje lub prowadzi działalność promocyjną preparatów do początkowego
żywienia niemowląt wbrew zakazowi określonemu w art. 25 ust. 2,
5) prowadzi działalność promocyjną przedmiotów służących do karmienia niemowląt
wbrew zakazowi określonemu w art. 25 ust. 2,
6) oferuje lub dostarcza preparaty do początkowego żywienia niemowląt oraz
przedmioty służące do karmienia niemowląt, ich próbki lub inne przedmioty tego
typu o charakterze promocyjnym, konsumentom wbrew zakazowi określonemu w art.
25 ust. 2,
7) nie wykonuje czynności w zakresie identyfikacji dostawców lub odbiorców
żywności wbrew obowiązkowi określonemu w art. 18 rozporządzenia nr 178/2002,
8) nie wdraża w zakładzie procedur opartych na zasadach systemu HACCP wbrew
obowiązkowi określonemu w art. 5 rozporządzenia nr 852/2004 lub nie przestrzega
wymagań higienicznych, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 59 ust. 1,
9) wprowadza do obrotu jako naturalną wodę mineralną wodę, która nie została
uznana w trybie określonym w art. 35 ust. 1,
10) wykonuje czynności klasyfikatora grzybów lub grzyboznawcy bez posiadania
uprawnień określonych w art. 43,
11) zatrudnia osoby, co do których stwierdzone zostały przeciwwskazania do
wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia
zakażenia na inne osoby wbrew zakazowi, o którym mowa w załączniku II rozdziale
VIII ust. 2 rozporządzenia nr 852/2004 lub osoby nieposiadające orzeczeń
lekarskich do celów sanitarno-epidemiologicznych o braku przeciwwskazań do
wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia
zakażenia na inne osoby, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 59 ust. 2,
12) (uchylony),
13) wprowadza do obrotu materiał lub wyrób przeznaczony do kontaktu z żywnością
niespełniający wymagań określonych w art. 3 rozporządzenia nr 1935/2004 albo
taki materiał lub wyrób zawierający w swoim składzie substancje inne niż
określone w trybie art. 54, albo taki materiał lub wyrób nieprawidłowo
oznakowany,
14) nie przestrzega w zakładzie działającym na rynku materiałów i wyrobów
przeznaczonych do kontaktu z żywnością zasad dobrej praktyki produkcyjnej wbrew
obowiązkowi określonemu w art. 4 rozporządzenia nr 2023/2006,
15) prowadzi proces recyklingu materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, bez
zezwolenia Komisji wydanego na zasadach określonych w art. 4-8 rozporządzenia
nr 282/2008 lub w sposób niezgodny z warunkami określonymi w tym zezwoleniu,
16) prowadzi działalność w zakresie produkcji lub obrotu materiałami i wyrobami
przeznaczonymi do kontaktu z żywnością, w tym materiałami i wyrobami z tworzyw
sztucznych pochodzącymi z recyklingu, bez złożenia wniosku o wpis do rejestru
zakładów w trybie i na zasadach określonych w art. 63,
podlega karze grzywny,
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w stosunku
do środków spożywczych po upływie ich terminu przydatności do spożycia, o
znacznej wartości,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
Art. 101. W sprawach o czyny, o których mowa w art. 100, orzekanie następuje w
trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Art. 102. 1. W przypadku popełnienia wykroczenia, o którym mowa w art. 100 ust.
1 pkt 13, sąd może orzec przepadek przedmiotów, które służyły lub były
przeznaczone do popełnienia wykroczenia, chociażby nie stanowiły one własności
sprawcy, jeżeli stanowią one zagrożenie dla zdrowia lub życia człowieka.
2. W przypadku orzeczenia środka karnego, o którym mowa w ust. 1, koszty
zniszczenia ponosi producent lub podmiot wprowadzający do obrotu materiał lub
wyrób przeznaczony do kontaktu z żywnością.
Rozdział 2
Kary pieniężne
Art. 103. 1. Kto:
1) nie przestrzega wymagań w zakresie znakowania środków spożywczych, w tym w
zakresie prezentacji, reklamy i promocji, określonych w art. 27 ust. 4, art. 33
ust. 3 i 4 oraz art. 45-49, a także wymagań w tym zakresie określonych w
przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 3, art. 22 ust. 1 pkt 3,
art. 26 ust. 1 pkt 4, art. 27 ust. 6 pkt 2, art. 39 pkt 3, art. 44 pkt 2, art.
50 ust. 1 i art. 51,
1a) nie przestrzega wymagań w zakresie znakowania aromatów określonych w
przepisach wydanych na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 2,
1a) (uchylony),
1b) nie przestrzega wymagań w zakresie znakowania środków spożywczych,
określonych w przepisach:
a) rozporządzenia nr 1333/2008 - w zakresie substancji dodatkowych,
b) rozporządzenia nr 1334/2008 - w zakresie aromatów,
2) wprowadza do obrotu jako żywność produkt niebędący żywnością,
3) nie wycofuje z obrotu środka spożywczego szkodliwego dla zdrowia lub życia
człowieka, środka spożywczego zepsutego oraz środka spożywczego zafałszowanego,
4) prowadzi działalność w zakresie produkcji lub obrotu żywnością bez złożenia
wniosku o wpis do rejestru zakładów lub o zatwierdzenie zakładu i wpis do
rejestru zakładów lub wbrew decyzji o odmowie zatwierdzenia zakładu w trybie i
na zasadach określonych w art. 6 rozporządzenia nr 852/2004 oraz art. 63,
5) produkuje lub wprowadza do obrotu żywność w zakresie niezgodnym z decyzją o
zatwierdzeniu zakładu, o której mowa w art. 62 ust. 1 pkt 2,
6) prowadzi działalność w zakresie produkcji lub obrotu żywnością wbrew decyzji
o cofnięciu lub zawieszeniu zatwierdzenia zakładu, o której mowa w art. 66 ust.
1, lub wbrew decyzji o czasowym zawieszeniu działania lub zamknięciu całego lub
części danego zakładu na podstawie art. 54 ust. 2 lit. e rozporządzenia nr
882/2004,
7) utrudnia lub uniemożliwia przeprowadzenie urzędowej kontroli żywności,
podlega karze pieniężnej w wysokości do trzydziestokrotnego przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej za rok poprzedzający,
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, na podstawie
przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 1-3 - wysokość kary pieniężnej może być wymierzona do pięciokrotnej
wartości brutto zakwestionowanej ilości środka spożywczego lub produktu
niebędącego żywnością wprowadzonego do obrotu jako żywność;
2) pkt 4 - wysokość kary pieniężnej może być wymierzona do 5.000 zł, nie mniej
niż 1.000 zł;
3) pkt 5 - wysokość kary nie może być mniejsza niż 500 zł.
Art. 104. 1. Kary pieniężne, o których mowa w art. 103, wymierza, w drodze
decyzji, właściwy państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.
2. Ustalając wysokość kary pieniężnej, właściwy państwowy wojewódzki inspektor
sanitarny uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia i zakres
naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku spożywczym
i wielkość produkcji zakładu.
3. Do kar pieniężnych, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.11)), z tym że organowi,
o którym mowa w ust. 1, przysługują uprawnienia organu podatkowego.
4. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa.
DZIAŁ IX
Zmiany w przepisach obowiązujących,
przepisy przejściowe i końcowe
Rozdział 1
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 105. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231, z późn.
zm.12)) w art. 18 w ust. 6 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) decyzję właściwego państwowego inspektora sanitarnego o zatwierdzeniu
zakładu, o której mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r.
o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225).".
Art. 106. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej
(Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1032 i Nr
170, poz. 1217) w art. 15a w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) jakości zdrowotnej żywności, w ramach urzędowej kontroli żywności i
monitoringu określonych w przepisach o bezpieczeństwie żywności i żywienia.".
Art. 107. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów
rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577 oraz z 2006 r. Nr 170,
poz. 1217) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 108. W ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach
chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm.13)) wprowadza się następujące
zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 109. W ustawie z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie
zmodyfikowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 811, z późn. zm.14)) w art. 2 ust. 2
otrzymuje brzmienie:
"2. W sprawach dotyczących żywności i środków farmaceutycznych stosuje się
przepisy o bezpieczeństwie żywności i żywienia i przepisy o środkach
farmaceutycznych, o ile nie są sprzeczne z przepisami ustawy.".
Art. 110. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z
2004 r. Nr 53, poz. 533, z późn. zm.15)) w art. 72 w ust. 5 pkt 2a otrzymuje
brzmienie:
"2a) suplementami diety, w rozumieniu przepisów o bezpieczeństwie żywności i
żywienia,".
Art. 111. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z
2004 r. Nr 204, poz. 2088, z późn. zm.16)) w art. 92 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje
brzmienie:
"6) o bezpieczeństwie żywności i żywienia".
Art. 112. W ustawie z dnia 13 września 2002 r. o napojach spirytusowych (Dz. U.
Nr 166, poz. 1362, z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 173, poz. 1808 oraz z 2006 r.
Nr 133, poz. 935) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 113. W ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004
r. Nr 11, poz. 94, z późn. zm.17)) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany
pominięte).
Art. 114. W ustawie z dnia 22 stycznia 2004 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów
winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr 34, poz.
292, Nr 96, poz. 959 i Nr 173, poz. 1808) wprowadza się następujące zmiany:
(zmiany pominięte).
Art. 115. W ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz.
U. Nr 33, poz. 287, z późn. zm.18)) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany
pominięte).
Art. 116. W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności
gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.19)) w art. 84 pkt 7
otrzymuje brzmienie:
"7) nadzorem sanitarnym na podstawie ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o
Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851, z późn.
zm.20)) i ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i
żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225), w zakresie dotyczącym bezpieczeństwa
żywności.".
Art. 117. W ustawie z dnia 21 stycznia 2005 r. o doświadczeniach na zwierzętach
(Dz. U. Nr 33, poz. 289) w art. 16 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) jednostki organizacyjne posiadające specjalistyczne laboratoria, wykonujące
badania produktów leczniczych, środków spożywczych, substancji i preparatów
chemicznych, środków ochrony roślin, produktów biobójczych i organizmów
genetycznie zmodyfikowanych, jeżeli obowiązek przeprowadzania takich badań
wynika z odrębnych przepisów, w szczególności przepisów: prawa
farmaceutycznego, o bezpieczeństwie żywności i żywienia, o substancjach i
preparatach chemicznych, o ochronie roślin, o produktach biobójczych i
przepisów o organizmach genetycznie zmodyfikowanych".
Art. 118. W ustawie z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia
zwierzęcego (Dz. U. z 2006 r. Nr 17, poz. 127) wprowadza się następujące
zmiany: (zmiany pominięte).
Rozdział 2
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 119. Suplementy diety niespełniające wymagań w zakresie oznakowania,
wprowadzone do obrotu przed dniem wejścia w życie ustawy, mogą znajdować się w
obrocie do wyczerpania zapasów, lecz nie dłużej niż przez dwanaście miesięcy od
dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 120. 1. Uznania naturalnych wód mineralnych dokonane na podstawie art. 9a
ustawy, o której mowa w art. 127 pkt 1, pozostają w mocy.
2. Oceny i kwalifikacje rodzajowe naturalnych wód mineralnych, naturalnych wód
źródlanych i wód stołowych dokonane do dnia wejścia w życie ustawy zachowują
ważność.
Art. 121. 1. W przypadku wątpliwości, czy żywność wprowadzana do obrotu była
dotychczas stosowana w celu żywienia ludzi, podmiot działający na rynku
spożywczym jest obowiązany przedstawić, na żądanie właściwego organu urzędowej
kontroli żywności, dokumentację potwierdzającą historię stosowania tej żywności
oraz określającą, w jakiej postaci żywność ta lub jej składniki były stosowane
w celu żywienia ludzi w państwach członkowskich Unii Europejskiej przed dniem
15 maja 1997 r.
2. W przypadku braku dokumentacji, o której mowa w ust. 1, niezbędne jest
przeprowadzenie postępowania określonego przepisami rozporządzenia nr 258/97.
Art. 122. 1. Podmioty działające na rynku spożywczym, których zakłady nie są
wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1, są obowiązane, w
okresie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, złożyć wnioski o wpis
do rejestru zakładów lub o zatwierdzenie zakładu.
2. Wnioski, o których mowa w art. 64 ust. 1, nie są wymagane, jeżeli zakłady
produkujące lub wprowadzające żywność do obrotu są objęte rejestrami
prowadzonymi na podstawie art. 27a ustawy, o której mowa w art. 127 pkt 1, lub
na podstawie przepisów wcześniej obowiązujących, i spełniają wymagania
określone w niniejszej ustawie.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, właściwy państwowy powiatowy
inspektor sanitarny dokonuje wpisu zakładu do rejestru zakładów z urzędu, chyba
że w terminie, o którym mowa w ust. 1, podmiot działający na rynku spożywczym
zostanie wezwany do złożenia wniosku lub uzupełnienia danych objętych wnioskiem
albo podmiot ten złoży wniosek o dokonanie zmian w rejestrze lub o wykreślenie
zakładu z rejestru.
Art. 123. Uprawnienia klasyfikatora grzybów i grzyboznawcy uzyskane na
podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność.
Art. 124. W sprawach dotyczących uznawania kwalifikacji zawodowych i
świadczenia usług transgranicznych przez klasyfikatorów grzybów lub
grzyboznawców stosuje się przepisy ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach
uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 394).
Art. 125. Rada do Spraw Monitoringu powołana na podstawie art. 40a ust. 3
ustawy, o której mowa w art. 127 pkt 1, realizuje swoje zadania do dnia
powołania Rady do Spraw Monitoringu Żywności i Żywienia, o której mowa w art.
87 niniejszej ustawy.
Art. 126. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 8 ust. 3, art. 9 ust.
4 pkt 1, 2 i 3, ust. 5, 6 i 7, art. 9a ust. 1, art. 10 ust. 3, art. 20 ust. 2,
art. 22 ust. 4, art. 24 ust. 5, art. 40a ust. 2 i 8, art. 41 ust. 6, 7 i 8,
art. 44 ust. 4 i art. 48 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 127 pkt 1,
zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na
podstawie art. 10, art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 15, 16, art. 22 ust. 1,
art. 26 ust. 1, art. 27 ust. 6, art. 28 ust. 3, art. 31 ust. 4, art. 39, art.
44, art. 50 ust. 1, art. 73 ust. 5, art. 83 ust. 2 i 3, art. 86 ust. 2 i art.
87 ust. 7 niniejszej ustawy.
2. (uchylony).
3. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 3 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy, o
której mowa w art. 127 pkt 2, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 54 pkt 1 i 2 niniejszej ustawy.
4. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 15 pkt 1 ustawy, o której mowa
w art. 107, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie art. 15 tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 127. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia
(Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 265 i Nr 178, poz. 1480);
2) ustawa z dnia 6 września 2001 r. o materiałach i wyrobach przeznaczonych do
kontaktu z żywnością (Dz. U. Nr 128, poz. 1408, z 2003 r. Nr 171, poz. 1662, z
2004 r. Nr 173, poz. 1808 oraz z 2005 r. Nr 178, poz. 1480).
Art. 128. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
______
1) Ustawa wykonuje w zakresie swojej regulacji następujące rozporządzenia
Wspólnoty Europejskiej:
1) rozporządzenie Rady (EURATOM) nr 3954/87 z dnia 22 grudnia 1987 r.
ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego środków
spożywczych oraz pasz po wypadku jądrowym lub w każdym innym przypadku
pogotowia radiologicznego (Dz. Urz. WE L 371 z 30.12.1987, str. 11, z późn.
zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 333);
2) rozporządzenie Komisji (EURATOM) nr 944/89 z dnia 12 kwietnia 1989 r.
ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego w środkach
spożywczych o mniejszym znaczeniu w następstwie wypadku jądrowego lub w każdym
innym przypadku pogotowia radiologicznego (Dz. Urz. WE L 101 z 13.04.1989, str.
17; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 347);
3) rozporządzenie Rady (EWG) nr 315/93 z dnia 8 lutego 1993 r. ustanawiające
procedury Wspólnoty w odniesieniu do substancji skażających w żywności (Dz.
Urz. WE L 37 z 13.02.1993, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 204);
4) rozporządzenie (WE) nr 2232/96 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28
października 1996 r. ustanawiające wspólnotową procedurę dla substancji
aromatycznych używanych lub przeznaczonych do użycia w lub na środkach
spożywczych (Dz. Urz. WE L 299 z 23.11.1996, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 18, str. 42);
5) rozporządzenie (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27
stycznia 1997 r. dotyczące nowej żywności i nowych składników żywności (Dz.
Urz. WE L 43 z 14.02.1997, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 13, t. 18, str. 244);
6) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1565/2000 z dnia 18 lipca 2000 r.
ustanawiające środki konieczne do przyjęcia programu oceny w zastosowaniu
rozporządzenia (WE) nr 2232/96 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. WE L
180 z 19.07.2000, str. 8; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t.
25, str. 415);
7) rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28
stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego,
powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające
procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002,
str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6,
str. 463);
8) rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22
września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Dz.
Urz. UE L 268 z 18.10.2003, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 13, t. 32, str. 432);
9) rozporządzenie (WE) nr 1830/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22
września 2003 r. dotyczące możliwości śledzenia i etykietowania organizmów
zmodyfikowanych genetycznie oraz możliwości śledzenia żywności i produktów
paszowych wyprodukowanych z organizmów zmodyfikowanych genetycznie i
zmieniające dyrektywę 2001/18/WE (Dz. Urz. UE L 268 z 18.10.2003, str. 24, z
późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 32, str. 455);
10) rozporządzenie (WE) nr 1946/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15
lipca 2003 r. w sprawie transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie
zmodyfikowanych (Dz. Urz. UE L 287 z 05.11.2003, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 650);
11) rozporządzenie (WE) nr 2065/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10
listopada 2003 r. w sprawie środków aromatyzujących dymu wędzarniczego
używanych lub przeznaczonych do użycia w środkach spożywczych lub na ich
powierzchni (Dz. Urz. UE L 309 z 26.11.2003, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 32, str. 661);
12) rozporządzenie Komisji (WE) nr 608/2004 z dnia 31 marca 2004 r. dotyczące
etykietowania żywności oraz składników żywności z dodatkiem fitosteroli, estrów
fitosteroli i/lub estrów fitostanoli (Dz. Urz. UE L 97 z 01.04.2004, str. 44);
13) rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29
kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 139 z
30.04.2004, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz.
13, t. 34, str. 319);
14) rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29
kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu
sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami
dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. Urz. UE L 165 z
30.04.2004, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz.
3, t. 45, str. 200);
15) rozporządzenie (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27
października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu
z żywnością oraz uchylające dyrektywy 80/590/EWG i 89/109/EWG (Dz. Urz. UE L
338 z 13.11.2004, str. 4);
16) rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23
lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości
pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich
powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 70 z
16.03.2005, str. 1, z późn. zm.);
17) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1895/2005 z dnia 18 listopada 2005 r. w
sprawie ograniczenia wykorzystania niektórych pochodnych epoksydowych w
materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. Urz. UE L
302 z 19.11.2005, str. 28);
18) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w
sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (Dz. Urz.
UE L 338 z 22.12.2005, str. 1, z późn. zm.);
19) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2074/2005 z dnia 5 grudnia 2005 r.
ustanawiające środki wykonawcze w odniesieniu do niektórych produktów objętych
rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 i do organizacji urzędowych kontroli na mocy
rozporządzeń (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr 882/2004, ustanawiające odstępstwa
od rozporządzenia (WE) nr 852/2004 i zmieniające rozporządzenia (WE) nr
853/2004 oraz (WE) nr 854/2004 (Dz. Urz. UE L 338 z 22.12.2005, str. 27);
20) rozporządzenie Komisji (WE) nr 401/2006 z dnia 23 lutego 2006 r.
ustanawiające metody pobierania próbek i analizy do celów urzędowej kontroli
poziomów mikotoksyn w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 70 z 09.03.2006, str.
12);
21) rozporządzenie Rady (WE) nr 509/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie
produktów rolnych i środków spożywczych będących gwarantowanymi tradycyjnymi
specjalnościami (Dz. Urz. UE L 93 z 31.03.2006, str. 1);
22) rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie
ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków
spożywczych (Dz. Urz. UE L 93 z 31.03.2006, str. 12, z późn. zm.);
23) rozporządzenie Komisji (WE) nr 627/2006 z dnia 21 kwietnia 2006 r. w
sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 2065/2003 Parlamentu Europejskiego i
Rady w odniesieniu do kryteriów jakościowych dla uznanych metod analitycznych w
zakresie pobierania próbek, identyfikacji i charakterystyki początkowych
produktów wędzarniczych (Dz. Urz. UE L 109 z 22.04.2006, str. 3);
24) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r.
ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach
spożywczych (Dz. Urz. UE L 364 z 20.12.2006, str. 5, z późn. zm.);
25) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1882/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r.
ustanawiające metody pobierania próbek i analizy do celów urzędowej kontroli
poziomu azotanów w niektórych środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 364 z
20.12.2006, str. 25);
26) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1883/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r.
ustanawiające metody pobierania próbek i metody analizy do celów urzędowej
kontroli dioksyn i dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w środkach
spożywczych (Dz. Urz. UE L 364 z 20.12.2006, str. 32);
27) rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20
grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących
żywności (Dz. Urz. UE L 404 z 30.12.2006, str. 9, z późn. zm.);
28) rozporządzenie (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20
grudnia 2006 r. w sprawie dodawania do żywności witamin i składników
mineralnych oraz niektórych innych substancji (Dz. Urz. UE L 404 z 30.12.2006,
str. 26, z późn. zm.);
29) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1981/2006 z dnia 22 grudnia 2006 r.
ustalające szczegółowe zasady wykonania przepisów art. 32 rozporządzenia (WE)
nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wspólnotowego
laboratorium referencyjnego dla organizmów zmodyfikowanych genetycznie (Dz.
Urz. UE L 368 z 23.12.2006, str. 99);
30) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2023/2006 z dnia 22 grudnia 2006 r. w
sprawie dobrej praktyki produkcyjnej w odniesieniu do materiałów i wyrobów
przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. Urz. UE L 384 z 29.12.2006, str.
75, z późn. zm.);
31) rozporządzenie Komisji (WE) nr 333/2007 z dnia 28 marca 2007 r.
ustanawiające metody pobierania próbek i metody analiz do celów urzędowej
kontroli poziomów ołowiu, kadmu, rtęci, cyny nieorganicznej, 3-MCPD i
benzo[a]pirenu w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 88 z 29.03.2007, str. 29);
32) rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie
produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające
rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 (Dz. Urz. UE L 189 z 20.07.2007, str. 1, z późn.
zm.);
33) rozporządzenie Komisji (WE) nr 884/2007 z dnia 26 lipca 2007 r. w sprawie
środków nadzwyczajnych zawieszających stosowanie E 128 czerwień 2G jako
barwnika żywności (Dz. Urz. UE L 195 z 27.07.2007, str. 8);
34) rozporządzenie Komisji (WE) nr 282/2008 z dnia 27 marca 2008 r. w sprawie
materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu
przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr
2023/2006 (Dz. Urz. UE L 86 z 28.03.2008, str. 9);
35) rozporządzenie Komisji (WE) nr 353/2008 z dnia 18 kwietnia 2008 r.
ustanawiające przepisy wykonawcze w odniesieniu do wniosków o wydanie
zezwolenia na stosowanie oświadczeń zdrowotnych zgodnie z art. 15
rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L
109 z 19.04.2008, str. 11);
36) rozporządzenie Rady (WE) nr 733/2008 z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie
warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z krajów trzecich
w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz. Urz. UE L 201 z
30.06.2008, str. 1);
37) rozporządzenie Komisji (WE) nr 889/2008 z dnia 5 września 2008 r.
ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007
w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w
odniesieniu do produkcji ekologicznej, znakowania i kontroli (Dz. Urz. UE L 250
z 18.09.2008, str. 1);
38) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1235/2008 z dnia 8 grudnia 2008 r.
ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007
w odniesieniu do ustaleń dotyczących przywozu produktów ekologicznych z krajów
trzecich (Dz. Urz. UE L 334 z 12.12.2008, str. 25);
39) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1243/2008 z dnia 12 grudnia 2008 r.
zmieniające załączniki III i VI do dyrektywy 2006/141/WE w odniesieniu do
wymogów dotyczących składu niektórych preparatów do początkowego żywienia
niemowląt (Dz. Urz. UE L 335 z 13.12.2008, str. 25);
40) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16
grudnia 2008 r. ustanawiające jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na
stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących
(Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 1);
41) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1332/2008 z dnia 16
grudnia 2008 r. w sprawie enzymów spożywczych, zmieniające dyrektywę Rady
83/417/EWG, rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999, dyrektywę 2000/13/WE,
dyrektywę Rady 2001/112/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 258/97 (Dz. Urz. UE L
354 z 31.12.2008, str. 7);
42) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16
grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008,
str. 16);
43) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16
grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników
żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach
spożywczych oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91,
rozporządzenia (WE) nr 2232/96 oraz (WE) nr 110/2008 oraz dyrektywę 2000/13/WE
(Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 34);
44) rozporządzenie Komisji (WE) nr 41/2009 z dnia 20 stycznia 2009 r. dotyczące
składu i etykietowania środków spożywczych odpowiednich dla osób
nietolerujących glutenu (Dz. Urz. UE L 16 z 21.01.2009, str. 3);
45) rozporządzenie Komisji (WE) nr 124/2009 z dnia 10 lutego 2009 r. ustalające
maksymalne zawartości w żywności kokcydiostatyków i histomonostatyków
pochodzących z nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego tymi substancjami
pasz, dla których nie są one przeznaczone (Dz. Urz. UE L 40 z 11.02.2009, str.
7);
46) rozporządzenie Komisji (WE) nr 450/2009 z dnia 29 maja 2009 r. w sprawie
aktywnych i inteligentnych materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z
żywnością (Dz. Urz. UE L 135 z 30.05.2009, str. 3);
47) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6
maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowe procedury określania maksymalnych
limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach
spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG)
nr 2377/90 oraz zmieniające dyrektywę 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady i rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.
Urz. UE L 152 z 16.06.2009, str. 11);
48) rozporządzenie Komisji (WE) nr 669/2009 z dnia 24 lipca 2009 r. w sprawie
wykonania rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w
sprawie zwiększonego poziomu kontroli urzędowych przywozu niektórych rodzajów
pasz i żywności niepochodzących od zwierząt i zmieniające decyzję 2006/504/WE
(Dz. Urz. UE L 194 z 25.07.2009, str. 11);
49) rozporządzenie Komisji (WE) nr 901/2009 z dnia 28 września 2009 r.
dotyczące wieloletniego skoordynowanego wspólnotowego programu kontroli na lata
2010, 2011 i 2012, mającego na celu zapewnienie zgodności z najwyższymi
dopuszczalnymi poziomami pozostałości pestycydów w żywności pochodzenia
roślinnego i zwierzęcego oraz na jej powierzchni, oraz ocenę narażenia na nie
konsumenta (Dz. Urz. UE L 256 z 29.09.2009, str. 14);
50) rozporządzenie Komisji (WE) nr 953/2009 z dnia 13 października 2009 r. w
sprawie substancji, które mogą być dodawane w szczególnych celach odżywczych do
środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. UE L 269 z
14.10.2009, str. 9);
51) rozporządzenie Komisji (WE) nr 975/2009 z dnia 19 października 2009 r.
zmieniające dyrektywę 2002/72/WE w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw
sztucznych przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi (Dz. Urz. UE L
274 z 20.10.2009, str. 3);
52) rozporządzenie Komisji (WE) nr 983/2009 z dnia 21 października 2009 r. w
sprawie udzielania i odmowy udzielenia zezwoleń na oświadczenia zdrowotne
dotyczące żywności i odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz do
rozwoju i zdrowia dzieci (Dz. Urz. UE L 277 z 22.10.2009, str. 3);
53) rozporządzenie Komisji (WE) nr 984/2009 z dnia 21 października 2009 r. w
sprawie odmowy udzielenia zezwoleń na niektóre oświadczenia zdrowotne dotyczące
żywności inne niż dotyczące zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia
dzieci (Dz. Urz. UE L 277 z 22.10.2009, str. 13).
Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji transpozycji
następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich:
1) dyrektywy Rady 78/142/EWG z dnia 30 stycznia 1978 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do materiałów i wyrobów
zawierających monomer chlorku winylu przeznaczonych do kontaktu ze środkami
spożywczymi (Dz. Urz. WE L 44 z 15.02.1978, str. 15; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 5, str. 6);
2) dyrektywy Komisji 80/766/EWG z dnia 8 lipca 1980 r. ustanawiającej
wspólnotową metodę analizy do celów urzędowej kontroli poziomu monomeru chlorku
winylu w materiałach i wyrobach, które przeznaczone są do kontaktu ze środkami
spożywczymi (Dz. Urz. WE L 213 z 16.08.1980, str. 42; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 6, str. 45);
3) dyrektywy Komisji 81/432/EWG z dnia 29 kwietnia 1981 r. ustanawiającej
wspólnotową metodę analizy do celów urzędowej kontroli chlorku winylu
uwalnianego z materiałów i wyrobów do środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 167 z
24.06.1981, str. 6; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 6,
str. 154);
4) pierwszej dyrektywy Komisji 81/712/EWG z dnia 28 lipca 1981 r.
ustanawiającej wspólnotowe metody analiz w celu kontroli spełniania kryteriów
czystości przez niektóre dodatki stosowane w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE
L 257 z 10.09.1981, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13,
t. 6, str. 176);
5) dyrektywy Rady 82/711/EWG z dnia 18 października 1982 r. ustanawiającej
podstawowe zasady, niezbędne w badaniach migracji składników materiałów i
wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi
(Dz. Urz. WE L 297 z 23.10.1982, str. 26, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 6, str. 358);
6) dyrektywy Rady 84/500/EWG z dnia 15 października 1984 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących wyrobów ceramicznych
przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi (Dz. Urz. WE L 277 z
20.10.1984, str. 12, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz.
13, t. 7, str. 196);
7) dyrektywy Rady 85/572/EWG z dnia 19 grudnia 1985 r. ustanawiającej wykaz
płynów modelowych do zastosowania w badaniach migracji składników materiałów i
wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi
(Dz. Urz. WE L 372 z 31.12.1985, str. 14; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 13, t. 8, str. 75);
8) dyrektywy Komisji 87/250/EWG z dnia 15 kwietnia 1987 r. w sprawie oznaczania
zawartości alkoholu na etykietach napojów alkoholowych przeznaczonych do
sprzedaży konsumentowi końcowemu (Dz. Urz. WE L 113 z 30.04.1987, str. 57; Dz.
Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 8, str. 275);
9) dyrektywy Rady 88/388/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do środków aromatyzujących
przeznaczonych do użytku w środkach spożywczych i materiałów źródłowych
służących do ich produkcji (Dz. Urz. WE L 184 z 15.07.1988, str. 61, z późn.
zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 9, str. 233);
10) dyrektywy Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących dodatków do środków spożywczych
dopuszczonych do użycia w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez
ludzi (Dz. Urz. WE L 40 z 11.02.1989, str. 27, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 9, str. 311);
11) dyrektywy Rady 89/108/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do głęboko mrożonych środków
spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 40 z
11.02.1989, str. 34; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 9,
str. 318);
12) dyrektywy Rady 89/369/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie wskazówek lub
oznakowań identyfikacyjnych partii towaru, do której należy dany środek
spożywczy (Dz. Urz. WE L 186 z 30.06.1989, str. 21, z późn. zm.; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 10, str. 3);
13) dyrektywy Rady 90/496/EWG z dnia 24 września 1990 r. w sprawie oznaczania
wartości odżywczej środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 276 z 06.10.1990, str.
40, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 10, str.
191);
14) dyrektywy Komisji 92/2/EWG z dnia 13 stycznia 1992 r. ustanawiającej
procedurę pobierania próbek oraz wspólnotową metodę analizy do celów urzędowej
kontroli temperatur głęboko mrożonych środków spożywczych przeznaczonych do
spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 34 z 11.02.1992, str. 30; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 11, str. 75);
15) dyrektywy Rady 92/52/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie preparatów dla
niemowląt i receptur przeznaczonych na wywóz do państw trzecich (Dz. Urz. WE L
179 z 01.07.1992, str. 129; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13,
t. 11, str. 198);
16) dyrektywy Rady 93/5/EWG z dnia 25 lutego 1993 r. w sprawie pomocy Komisji i
współpracy Państw Członkowskich w naukowym badaniu zagadnień dotyczących
żywności (Dz. Urz. WE L 52 z 04.03.1993, str. 18; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 208);
17) dyrektywy Komisji 93/11/EWG z dnia 15 marca 1993 r. dotyczącej uwalniania
N- nitrozoamin i substancji zdolnych do tworzenia N- nitrozoamin ze smoczków do
karmienia niemowląt i smoczków do uspokajania wykonanych z kauczuku naturalnego
lub elastomerów syntetycznych (Dz. Urz. WE L 93 z 17.04.1993, str. 37; Dz. Urz.
UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 12, str. 35);
18) dyrektywy 94/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1994
r. w sprawie substancji słodzących używanych w środkach spożywczych (Dz. Urz.
WE L 237 z 10.09.1994, str. 3, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 288);
19) dyrektywy 94/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1994
r. w sprawie barwników używanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 237 z
10.09.1994, str. 13; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13,
str. 298);
20) dyrektywy Komisji 94/54/WE z dnia 18 listopada 1994 r. dotyczącej
obowiązkowego umieszczania na etykietach niektórych środków spożywczych danych
szczegółowych innych niż wymienione w dyrektywie Rady 79/112/EWG (Dz. Urz. WE L
300 z 23.11.1994, str. 14, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 15, t. 2, str. 404);
21) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 95/2/WE z dnia 20 lutego 1995 r.
w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz.
Urz. WE L 61 z 18.03.1995, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 13, t. 15, str. 50);
22) dyrektywy Komisji 96/3/WE z dnia 26 stycznia 1996 r. przyznającej
odstępstwo od niektórych przepisów dyrektywy Rady 93/43/EWG w sprawie higieny
środków spożywczych w odniesieniu do transportu morskiego płynnych olejów i
tłuszczów luzem (Dz. Urz. WE L 21 z 27.01.1996, str. 42; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 15, str. 432);
23) dyrektywy Komisji 96/8/WE z dnia 26 lutego 1996 r. w sprawie żywności
przeznaczonej do użycia w dietach o obniżonej energetyczności (Dz. Urz. WE L 55
z 06.03.1996, str. 22; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 15,
str. 454);
24) dyrektywy Komisji 98/28/WE z dnia 29 kwietnia 1998 r. przyznającej
odstępstwo od niektórych przepisów dyrektywy 93/43/EWG w sprawie higieny
środków spożywczych w odniesieniu do transportu morskiego cukru nierafinowanego
luzem (Dz. Urz. WE L 140 z 12.05.1998, str. 10; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 13, t. 20, str. 281);
25) dyrektywy 1999/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lutego 1999
r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących środków
spożywczych oraz składników środków spożywczych poddanych działaniu
promieniowania jonizującego (Dz. Urz. WE L 66 z 13.03.1999, str. 16; Dz. Urz.
UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 23, str. 236);
26) dyrektywy 1999/3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lutego 1999
r. w sprawie ustanowienia wspólnotowego wykazu środków spożywczych oraz
składników środków spożywczych poddanych działaniu promieniowania jonizującego
(Dz. Urz. WE L 66 z 13.03.1999, str. 24; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 13, t. 23, str. 244);
27) dyrektywy Komisji 1999/21/WE z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie
dietetycznych środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego (Dz.
Urz. WE L 91 z 07.04.1999, str. 29; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 13, t. 23, str. 273);
28) dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000
r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie
etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 109 z
06.05.2000, str. 29, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz.
15, t. 5, str. 75);
29) dyrektywy Komisji 2001/15/WE z dnia 15 lutego 2001 r. w sprawie substancji,
które mogą być dodawane w szczególnych celach odżywczych do żywności
specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. WE L 52 z 22.02.2001, str. 19,
z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 26, str.
188);
30) dyrektywy 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002
r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do
suplementów żywnościowych (Dz. Urz. WE L 183 z 12.07.2002, str. 51, z późn.
zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 29, str. 490);
31) dyrektywy Komisji 2002/63/WE z dnia 11 lipca 2002 r. ustanawiającej
wspólnotowe metody pobierania próbek do celów urzędowej kontroli pozostałości
pestycydów w produktach pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich
powierzchni oraz uchylającej dyrektywę 79/700/EWG (Dz. Urz. WE L 187 z
16.07.2002, str. 30; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 36,
str. 228);
32) dyrektywy Komisji 2002/67/WE z dnia 18 lipca 2002 r. w sprawie
etykietowania środków spożywczych zawierających chininę oraz środków
spożywczych zawierających kofeinę (Dz. Urz. WE L 191 z 19.07.2002, str. 20; Dz.
Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 116);
33) dyrektywy Komisji 2002/72/WE z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie materiałów
i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu ze środkami
spożywczymi (Dz. Urz. WE L 220 z 15.08.2002, str. 18, z późn. zm.; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 29, str. 535);
34) dyrektywy Komisji 2003/40/WE z dnia 16 maja 2003 r. ustanawiającej wykaz,
stężenia graniczne i wymogi w zakresie etykietowania dla składników naturalnych
wód mineralnych oraz warunki zastosowania powietrza wzbogaconego w ozon do
oczyszczania naturalnych wód mineralnych i wód źródlanych (Dz. Urz. UE L 126 z
22.05.2003, str. 34; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 31,
str. 193);
35) dyrektywy Komisji 2006/125/WE z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie
przetworzonej żywności na bazie zbóż oraz żywności dla niemowląt i małych
dzieci (Dz. Urz. UE L 339 z 06.12.2006, str. 16);
36) dyrektywy Komisji 2006/141/WE z dnia 22 grudnia 2006 r. w sprawie
preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia
niemowląt oraz zmieniającej dyrektywę 1999/21/WE (Dz. Urz. UE L 401 z
30.12.2006, str. 1);
37) dyrektywy Komisji 2007/42/WE z dnia 29 czerwca 2007 r. w sprawie materiałów
i wyrobów wykonanych z folii z regenerowanej celulozy przeznaczonych do
kontaktu ze środkami spożywczymi (Dz. Urz. UE L 172 z 30.06.2007, str. 71);
38) dyrektywy Komisji 2008/60/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej
szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w
środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 158 z 18.06.2008, str. 17);
39) dyrektywy Komisji 2008/84/WE z dnia 27 sierpnia 2008 r. ustanawiającej
szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż
barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. UE L 253 z 20.09.2008, str. 1, z późn.
zm.);
40) dyrektywy Komisji 2008/128/WE z dnia 22 grudnia 2008 r. ustanawiającej
szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach
spożywczych (Dz. Urz. UE L 6 z 10.01.2009, str. 20);
41) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/32/WE z dnia 23 kwietnia
2009 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych państw członkowskich
dotyczących rozpuszczalników do ekstrakcji stosowanych w produkcji środków
spożywczych i składników żywności (Dz. Urz. UE L 141 z 06.06.2009, str. 3);
42) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/39/WE z dnia 6 maja 2009 r.
w sprawie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz.
UE L 124 z 20.05.2009, str. 21);
43) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/54/WE z dnia 18 czerwca 2009
r. w sprawie wydobywania i wprowadzania do obrotu naturalnych wód mineralnych
(Dz. Urz. UE L 164 z 26.06.2009, str. 45).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 171, poz.
1225, z 2007 r. Nr 64, poz. 429, z 2008 r. Nr 145, poz. 916 i Nr 214, poz. 1346
oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278 i Nr 81, poz. 528.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2006 r. Nr 170, poz. 1217, Nr 171, poz. 1225 i Nr 208, poz. 1541, z 2007 r. Nr
176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 214, poz. 1346 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r.
Nr 18, poz. 97 i Nr 31, poz. 206.
4) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w
sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (Dz. Urz.
UE L 338 z 22.12.2005, str. 1, z późn. zm.); rozporządzenie Komisji (WE) nr
1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy
niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 364 z
20.12.2006, str. 5, z późn. zm.);
5) Rozporządzenie Rady (EURATOM) nr 3954/87 z dnia 22 grudnia 1987 r.
ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego środków
spożywczych oraz pasz po wypadku jądrowym lub w każdym innym przypadku
pogotowia radiologicznego (Dz. Urz. WE L 371 z 30.12.1987, str. 11, z późn.
zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 333);
rozporządzenie Komisji (EURATOM) nr 944/89 z dnia 12 kwietnia 1989 r.
ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego w środkach
spożywczych o mniejszym znaczeniu w następstwie wypadku jądrowego lub w każdym
innym przypadku pogotowia radiologicznego (Dz. Urz. WE L 101 z 13.04.1989, str.
17; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 347);
rozporządzenie Rady (WE) nr 733/2008 z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie warunków
regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z krajów trzecich w
następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz. Urz. UE L 201 z
30.06.2008, str. 1);
6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6
maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowe procedury określania maksymalnych
limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach
spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG)
nr 2377/90 oraz zmieniające dyrektywę 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady i rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.
Urz. UE L 152 z 16.06.2009, str. 11);
7) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 124/2009 z dnia 10 lutego 2009 r. ustalające
maksymalne zawartości w żywności kokcydiostatyków i histomonostatyków
pochodzących z nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego tymi substancjami
pasz, dla których nie są one przeznaczone (Dz. Urz. UE L 40 z 11.02.2009, str.
7);
8) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 401/2006 z dnia 23 lutego 2006 r.
ustanawiające metody pobierania próbek i analizy do celów urzędowej kontroli
poziomów mikotoksyn w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 70 z 23.02.2006, str.
12); rozporządzenie Komisji (WE) nr 1882/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r.
ustanawiające metody pobierania próbek do celów urzędowej kontroli poziomów
azotanów w niektórych środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 364 z 20.12.2006,
str. 25), rozporządzenie Komisji (WE) nr 1883/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r.
ustanawiające metody pobierania próbek i metody analizy do celów urzędowej
kontroli dioksyn i dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w środkach
spożywczych (Dz. Urz. UE L 364 z 20.12.2006, str. 32), rozporządzenie Komisji
(WE) nr 333/2007 z dnia 28 marca 2007 r. ustanawiające metody pobierania próbek
i metody analiz do celów urzędowej kontroli poziomów ołowiu, kadmu, rtęci, cyny
nieorganicznej, 3-MCPD i benzo[a]pirenu w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L
88 z 29.03.2007, str. 29).
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1032, Nr 170, poz. 1217, Nr 171, poz.
1225 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 227, poz.
1505 i Nr 234, poz. 1570, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 20, poz. 106, Nr 92,
poz. 753 i Nr 157, poz. 1241 oraz z 2010 r. Nr 21, poz. 105, Nr 81, poz. 529 i
Nr 130, poz. 871.
10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz.
1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z
2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz.
2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz.
1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i
Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz.
1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116,
poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr
56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz.
958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704 oraz z 2010 r. Nr 105, poz. 655.
11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66,
poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz.
1635, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192, poz. 1378 i Nr 225,
poz. 1671, z 2008 r. Nr 118, poz. 745, Nr 141, poz. 888, Nr 180, poz. 1109 i Nr
209, poz. 1316, 1318 i 1320, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 44, poz. 362, Nr 57,
poz. 466, Nr 131, poz. 1075, Nr 157, poz. 1241, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz.
1323, Nr 213, poz. 1652 i Nr 216, poz. 1676 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr
57, poz. 355 i Nr 127, poz. 858.
12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143, z
2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 99, poz. 1001, Nr 152, poz. 1597 i Nr 273, poz.
2703, z 2005 r. Nr 23, poz. 186, Nr 132, poz. 1110, Nr 155, poz. 1298 i Nr 179,
poz. 1485 oraz z 2006 r. Nr 170, poz. 1217.
13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz.
1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr
142, poz. 1187, z 2003 r. Nr 189, poz. 1852, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr
121, poz. 1263 oraz z 2005 r. Nr 179, poz. 1485.
14) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz.
253 i Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 130, poz. 1187, z 2004 r. Nr 96, poz. 959
oraz z 2006 r. Nr 50, poz. 360.
15) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2004 r. Nr 69, poz. 625, Nr 91, poz. 877, Nr 92, poz. 882, Nr 93, poz. 896, Nr
173, poz. 1808, Nr 210, poz. 2135 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 94, poz.
787, Nr 163, poz. 1362, Nr 179, poz. 1485 i Nr 184, poz. 1539 oraz z 2006 r. Nr
170, poz. 1217.
16) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 141, poz. 1184, Nr 155, poz. 1297, Nr
163, poz. 1362, Nr 172, poz. 1440, Nr 175, poz. 1462 i Nr 180, poz. 1494 i 1497
oraz z 2006 r. Nr 170, poz. 1217 i 1218.
17) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 96, poz.
959, Nr 173, poz. 1808 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1362 oraz z
2006 r. Nr 92, poz. 639 i Nr 170, poz. 1217.
18) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 91, poz.
877 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 23, poz. 188, Nr 33, poz. 289, Nr 163,
poz. 1362 i Nr 178, poz. 1480 oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 127, Nr 144, poz. 1045
i Nr 170, poz. 1217.
19) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 281, poz.
2777, z 2005 r. Nr 33, poz. 289, Nr 94, poz. 788, Nr 143, poz. 1199, Nr 175,
poz. 1460, Nr 177, poz. 1468, Nr 178, poz. 1480, Nr 179, poz. 1485, Nr 180,
poz. 1494 i Nr 183, poz. 1538 oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 127, Nr 144, poz. 1043
i 1045 i Nr 158, poz. 1121.
20) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1032, Nr 170, poz. 1217 i Nr 171, poz.
1225.
[hotelarze.pl] |