44. posiedzenie Senatu, 8 sierpnia 2003 r., oświadczenie skierowane do generalnego konserwatora zabytków w sprawie niezgodnego z prawem wyburzenia zabytkowego obiektu dawnego browaru w Krakowie przez inwestora hotelu Sheraton

Oświadczenie złożone przez senatora Bogdana Podgórskiego

Oświadczenie skierowane do generalnego konserwatora zabytków Macieja Klimczaka

Oświadczenie to dotyczy niezgodnego z prawem wyburzenia zabytkowego obiektu dawnego browaru w Krakowie przez inwestora hotelu Sheraton.

W dniu 3 marca 1998 r. wojewódzki konserwator zabytków w Krakowie wpisał obiekt budowlany w postaci dawnego browaru, a właściwie fragment wojskowych koszar austriackich przy ulicy Powiśle 5-7 w Krakowie, do rejestru zabytków miasta Krakowa pod numerem A-1079.

Wcześniej, w marcu 1995 r., prezydent miasta Krakowa wszczął postępowanie administracyjne o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji obejmującej budowę hotelu Sheraton na nieruchomości, na której usytuowany był wspomniany wyżej budynek byłego browaru. Małopolski konserwator zabytków w lipcu 1999 r. zaakceptował projekt koncepcyjny zabudowy nieruchomości przy ulicy Powiśle pod warunkiem, że projektowany budynek hotelu zachowa i wyeksponuje elewację wraz z zachowanymi elementami budynku koszar. Następnie przed wydaniem decyzji o zatwierdzeniu projektu technicznego i udzieleniu pozwolenia na budowę ten sam organ konserwatorski wydał przywołaną na wstępie decyzję, zezwalającą na wykonanie prac przy dawnych koszarach, będącą przedmiotem niniejszego wniosku o stwierdzenie nieważności. Zezwoleniem tym organ konserwatorski zaakceptował projekt zamierzenia inwestycyjnego polegającego na rozbiórce istniejących na terenie posesji przy ulicy Powiśle 5-7 obiektów budowlanych i budowie obiektu hotelowego oraz przełączy budowlano-instalacyjnych. Zezwolenie to umożliwiło prezydentowi miasta Krakowa udzielenie pozwolenia na budowę hotelu wraz z obiektami i urządzeniami towarzyszącymi, co nastąpiło decyzją z dnia 16 lutego 2000 r.

Nie ulega wątpliwości, że realizacja wspomnianej wyżej inwestycji mogła nastąpić tylko po wyburzeniu obiektów znajdujących się na terenie objętym pozwoleniem na budowę, w tym także obiektu byłego browaru, wpisanego do rejestru zabytków. Wynika to jednoznacznie z dokumentacji projektowej, stanowiącej wcześniej przedmiot zezwolenia konserwatorskiego. Przyznaje to również naczelny organ administracji budowlanej - główny inspektor nadzoru budowlanego - w uzasadnieniu decyzji RR.XI.KK.7119/1-8/03 z dnia 28 marca 2003 r., odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji o zezwoleniu na budowę.

Jeśli zatem, co wydaje się nie ulegać wątpliwości, rozbiórka (wyburzenie) obiektu zabytkowego miała stanowić konieczny element realizacji inwestycji, to zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury decyzja o rozbiórce obiektu wpisanego do rejestru zabytków winna być poprzedzona wydaniem przez generalnego konserwatora zabytków decyzji o skreśleniu zabytku nieruchomego z tego rejestru. W odniesieniu do zabytkowego browaru taka decyzja generalnego konserwatora zabytków nie została wydana, co więcej, wedle posiadanych przez wnioskodawcę informacji, nikt, a w szczególności inwestor ani małopolski wojewódzki konserwator zabytków, o jej wydanie nie występował. Tak więc rozstrzygnięcie małopolskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków akceptujące rozwiązanie projektowe zmierzające do rozbiórki obiektu wpisanego do rejestru zabytków w sposób rażący naruszyło dyspozycję przywołanego przepisu ustawy.

Wydanie w takiej sytuacji zezwolenia konserwatorskiego zezwalającego na rozbiórkę obiektu zabytkowego wiązało się, i nadal się wiąże, z uchybieniem kwalifikującym się jednocześnie jako rażące naruszenie prawa oraz jako naruszenie - z uchybieniem wyłącznym uprawnieniom organu wyższej instancji - przepisów o właściwości rzeczowej. Każde z tych uchybień stanowi samoistną podstawę stwierdzenia nieważności decyzji, tym bardziej jeśli oba występują łącznie.

Zwracam się do generalnego konserwatora zabytków z następującym pytaniem. Czy w przypadku potwierdzenia wymienionych zarzutów podejmie Pan stosowne działania zmierzające do przeprowadzenia ponownej procedury zatwierdzeń przez inwestora oraz do wykonania korekty konserwatorskiej dotyczącej wysokości obiektu, a zmierzającej do jej obniżenia o jedną kondygnację w celu powrotu do pierwszej opinii konserwatorskiej nakazującej taką wersję obiektu, tym bardziej że jest on położony w bezpośrednim sąsiedztwie Wawelu? Wydaje się, że takie działanie położyłoby kres dyktatowi inwestorów zagranicznych niszczących bezpowrotnie wartości kulturowe i architektoniczno-przestrzenne Krakowa.

Łączę wyrazy szacunku
Bogdan Podgórski

Odpowiedź

Minister Kultury przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Bogdana Podgórskiego, złożone na 44. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 44):


Warszawa, dnia 23.IX. 2003 roku


Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku

W odpowiedzi na pismo z dnia 13 sierpnia 2003 r. (l.dz. BPS/DSK-043-381/03) dotyczące oświadczenia złożonego przez senatora Bogdana Podgórskiego podczas 44. posiedzenia Senatu RP w dniu 8 sierpnia 2003 roku w sprawie "niezgodnego z prawem wyburzenia zabytkowego obiektu dawnego browaru w Krakowie przez inwestora hotelu Sheraton", proszę o przyjęcie poniższych wyjaśnień.

W dniu 1 lipca 2003 r. do Generalnego Konserwatora Zabytków wpłynął wniosek spółki partnerskiej Kubas, Kos - adwokaci, działającej z upoważnienia Pana Mendla Weiza, o stwierdzenie nieważności decyzji Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Krakowie z dnia 4.02.2003 r. zezwalającej na prowadzenie prac budowlanych przy budynku dawnego Browaru Królewskiego przy ul. Powiśle 5/7 w Krakowie. W sprawie tej prowadzone jest obecnie postępowanie wyjaśniające. Zgromadzony został obszerny materiał dowodowy, który obecnie jest wnikliwie analizowany. Decyzję, jaka zapadnie w tej sprawie, pozwolę sobie przesłać Panu Marszałkowi do wiadomości.

Odpowiadając na pytanie Pana Senatora Bogdana Podgórskiego, czy w przypadku stwierdzenia nieważności wymienionej wyżej decyzji Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków Generalny Konserwator Zabytków podejmie stosowne działania "zmierzające do przeprowadzenia ponownej procedury zatwierdzeń przez inwestora oraz do wykonania korekty konserwatorskiej dotyczącej wysokości obiektu" informuję, że stosownie do przepisu art. 8 ust. 6 ustawy o ochronie dóbr kultury, Generalny Konserwator Zabytków jest organem wyższego stopnia w stosunku do wojewódzkich konserwatorów zabytków. Zgodnie z art. 27, art. 28 i art. 30 tej ustawy, organem właściwym do wydawania zezwoleń na prace przy zabytku, nakazów wstrzymania wszelkich czynności przy zabytku podjętych bez zezwolenia organu ochrony zabytków, nakazów przywrócenia zabytku lub jego otoczenia do poprzedniego stanu oraz nakazów dokonania robót konserwatorskich jest właściwy miejscowo wojewódzki konserwator zabytków. Trzeba przy tym podkreślić, że organy administracji publicznej mają obowiązek przestrzegać z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej, stosownie do przepisu art. 19 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie zatem z obowiązującymi przepisami, Generalny Konserwator Zabytków nie jest organem właściwym do podejmowania działań, wymienionych w oświadczeniu Pana Senatora.


Łączę ukłony
Waldemar Dąbrowski

źródło: Senat RP

[hotelarze.pl]

Copyright © 2000-2008 Hotelarze.pl | Dodaj do Ulubionych | Redakcja | e-mail: redakcja@hotelarze.pl