Ustawa
z dnia.....................2003 r.

Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578) wprowadza się następujące zmiany:

1) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu:

"Art.1a. Przepisy ustawy dotyczące świadczenia usług hotelarskich w obiektach, o których mowa w art. 35 ust. 2, stosuje się także do rolników wynajmujących pokoje i miejsca na ustawienie namiotów w prowadzonych gospodarstwach rolnych.";

"7a) przewodnik turystyczny - osobę zawodowo oprowadzającą turystów lub odwiedzających po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach oraz udzielającą o nich informacji,";

"3. Przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, obowiązani są do przestrzegania wymagań dotyczących tej działalności, określonych w odrębnych przepisach.";

"1. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana, stwierdzenie wygaśnięcia, cofnięcie oraz ograniczenie zakresu terytorialnego zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, następuje w formie decyzji administracyjnej.

2. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany, stwierdzenia wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia albo ograniczenia zakresu terytorialnego zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, jest wojewoda właściwy dla siedziby przedsiębiorcy, z zastrzeżeniem ust. 2a.",

"2a. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany, stwierdzenia wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia albo ograniczenia zakresu terytorialnego zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1 przedsiębiorcy zagranicznemu mającemu siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest Wojewoda Mazowiecki.",

3. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, powinien zawierać:

1) oznaczenie przedsiębiorcy, wraz z podaniem jego siedziby i adresu;

2) wskazanie przedmiotu działalności: organizowania imprez turystycznych lub pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych;

3) określenie zakresu terytorialnego działalności objętej zezwoleniem;

4) wskazanie głównego miejsca wykonywania działalności objętej zezwoleniem (zakładu głównego) oraz jednostek organizacyjnych samodzielnie dokonujących czynności prawnych;

5) imiona i nazwiska osób wskazanych do kierowania działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego jednostek organizacyjnych samodzielnie dokonujących czynności prawnych.",

"3a. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, należy dołączyć dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 5 :

1) odpowiednio odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej;

2) kopię zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON, wydanego przez właściwy urząd statystyczny;

3) w odniesieniu do osób wskazanych do kierowania działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego jednostek organizacyjnych samodzielnie dokonujących czynności prawnych:

a) odpis umowy o pracę lub inny dokument upoważniający do kierowania działalnością,

b) zaświadczenie o niekaralności za przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu, wiarygodności dokumentów, mieniu oraz przeciwko obrotowi gospodarczemu,

c) dokumenty potwierdzające posiadanie wykształcenia i praktyki, o których mowa w art. 6;

4) umowę gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, albo umowę ubezpieczenia na rzecz klientów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2.

3b. Zezwolenie, o którym mowa w art. 4 ust. 1, powinno zawierać:

1) numer zezwolenia;

2) oznaczenie przedsiębiorcy wraz z jego numerem identyfikacyjnym REGON, siedzibą i adresem;

3) wskazanie adresu zakładu głównego oraz jednostek organizacyjnych samodzielnie dokonujących czynności prawnych;

4) określenie przedmiotu działalności;

5) określenie zakresu terytorialnego działalności objętej zezwoleniem;

6) imiona i nazwiska osób wskazanych do kierowania działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego jednostek organizacyjnych samodzielnie dokonujących czynności prawnych;

7) pouczenie o obowiązkach przedsiębiorcy w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej objętej zezwoleniem oraz o sankcjach związanych z nie wywiązaniem się z tych obowiązków;

8) inne elementy wynikające z ogólnych przepisów o postępowaniu administracyjnym.

3c. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać właściwemu wojewodzie wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego odnoszące się do przedsiębiorcy i wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, objęte danymi zawartymi we wniosku i załączonych dokumentach, powstałe po dniu złożenia wniosku, w terminie 14 dni od dnia powstania tych zmian.

3d. W przypadku zgłoszenia zmiany danych, o których mowa w ust. 3b pkt 2-6, właściwy wojewoda wydaje decyzję administracyjną o zmianie zezwolenia.";

"1. Wojewoda przesyła kopię zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, kopię ostatecznej decyzji o zmianie, cofnięciu lub ograniczeniu zakresu terytorialnego zezwolenia, o stwierdzeniu wygaśnięcia zezwolenia oraz o stwierdzeniu prowadzenia działalności bez wymaganego zezwolenia, a także dane dotyczące formy zapewnienia pokrycia kosztów i zwrotu wpłat, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, ministrowi właściwemu do spraw turystyki.",

"2a. W ramach rejestru prowadzi się także wykaz przedsiębiorców oraz osób kierujących działalnością przedsiębiorstwa w imieniu przedsiębiorców, którym cofnięto zezwolenie lub którzy prowadzili działalność bez wymaganego zezwolenia, wraz ze wskazaniem terminu, w którym upływa okres, o którym mowa w art. 10a ust. 2. Podstawą dokonania wpisu w wykazie jest ostateczna decyzja właściwego wojewody o cofnięciu zezwolenia lub o stwierdzeniu prowadzenia działalności, o której mowa w art. 4 ust. 1, bez wymaganego zezwolenia.

2b. Z wykazu, o którym mowa w ust. 2a, wykreśla się przedsiębiorcę oraz osobę kierującą działalnością przedsiębiorstwa w imieniu przedsiębiorcy, po upływie okresu, o którym mowa w art. 10a ust. 2.";

"4. W razie ustalenia w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 1, że przedsiębiorca prowadzi działalność bez wymaganego zezwolenia lub z przekroczeniem jego zakresu, wojewoda wydaje decyzję administracyjną o stwierdzeniu prowadzenia działalności, o której mowa w art. 4 ust. 1, bez wymaganego zezwolenia lub z przekroczeniem jego zakresu. Decyzja powinna w szczególności zawierać określenie przedsiębiorcy, który prowadził działalność bez wymaganego zezwolenia lub z przekroczeniem jego zakresu, osoby lub osób kierujących taką działalnością oraz datę stwierdzenia prowadzenia działalności bez zezwolenia lub z przekroczeniem jego zakresu. W decyzji zamieszcza się także pouczenie o skutkach wynikających z art. 10a ust. 2 i 3.";

 "1. Wojewoda cofa wydane zezwolenie albo ogranicza jego zakres terytorialny w przypadku, gdy:

1) otrzymał prawomocne orzeczenie sądu zakazujące przedsiębiorcy prowadzenia działalności objętej zezwoleniem;

2) przedsiębiorca naruszył obowiązki określone ustawą, a powoduje to zagrożenie bezpieczeństwa lub dóbr osobistych klientów, a także poważne zagrożenie interesów majątkowych klientów;

3) przedsiębiorca nie usunie, w wyznaczonym terminie, stwierdzonych uchybień, pomimo wezwania, o którym mowa w art. 9 ust. 2;

4) przedsiębiorca nie przedłoży dokumentów potwierdzających zawarcie kolejnej umowy gwarancji lub ubezpieczenia, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, przed upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej;

5) przedsiębiorca działa jednocześnie jako agent turystyczny, który:

a) prowadzi działalność na rzecz organizatora turystyki nie posiadającego zezwolenia, lub

b) w umowie zawieranej z klientem nie wskazuje jednoznacznie właściwego organizatora turystyki, którego reprezentuje, lub

c) działa bez ważnej umowy agencyjnej;

6) przedsiębiorca używa lub powołuje się na posiadane zezwolenie organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego, prowadząc działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży prawa do korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku, w celu wprowadzenia w błąd klientów co do rzeczywistego charakteru prowadzonej przez siebie działalności.";

"2. Prowadzenie przez agenta turystycznego działalności, o której mowa w ust. 1, jest traktowane jak prowadzenie działalności przez organizatora turystyki bez wymaganego zezwolenia. Przepis art. 10a ust. 2 stosuje się odpowiednio.";

"2. Powierzenie przez organizatora turystyki wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek osobie nieuprawnionej lub nie posiadającej znajomości języka, o którym mowa w art. 31, albo nie posiadającej aktualnego zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, udokumentowanego zgodnie z art. 23, może stanowić podstawę cofnięcia lub ograniczenia zakresu terytorialnego zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1.";

"3. Do zadań pilota wycieczek należy sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki, opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru imprezy, nadzór nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy oraz przyjmowanie od nich reklamacji dotyczących świadczonych im usług, a także reprezentowanie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy.",

"4. Pilot wycieczek ma obowiązek wydania klientowi potwierdzenia przyjęcia reklamacji, a w przypadku jej nie załatwienia, przekazania niezwłocznie organizatorowi turystyki.

5. W przypadku odmowy uwzględnienia reklamacji organizator obowiązany jest szczegółowo uzasadnić na piśmie przyczyny odmowy.

6. Jeżeli organizator turystyki nie ustosunkuje się do reklamacji na piśmie w terminie 30 dni od dnia jej przyjęcia przez pilota, uważa się że uznał reklamację za uzasadnioną.";

11) w art. 21 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

"3) przewodników terenowych dla poszczególnych województw, regionów oraz tras turystycznych.";

"5) odbyła szkolenie teoretyczne i praktyczne oraz zdała egzamin na przewodnika turystycznego lub na pilota wycieczek, z zastrzeżeniem art. 22a.";

"Art.22a. 1. Osoby wymienione w art. 49 ust. 1, które nie potwierdziły posiadanych uprawnień w terminie określonym w art. 49 ust. 2 dopuszcza się odpowiednio do egzaminu na przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek bez konieczności odbycia szkolenia teoretycznego i praktycznego.

2. Osoby posiadające uprawnienia przewodnika turystycznego dopuszcza się do egzaminu rozszerzającego zakres terytorialny posiadanych przez nich uprawnień bez konieczności odbycia szkolenia teoretycznego i praktycznego.";

"Art. 23. 1. Osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek podlega badaniom lekarskim wstępnym, a osoba posiadająca uprawnienia - badaniom okresowym, w trybie i zakresie określonym w przepisach o badaniach lekarskich pracowników.

2. Przewodnik turystyczny lub pilot wycieczek, który nie przedłoży właściwemu wojewodzie aktualnego orzeczenia o braku przeciwwskazań do wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, wydanego zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, nie może wykonywać zadań wymagających posiadania odpowiednio uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek.";

"Art. 24. 1. Szkolenie, o którym mowa w art. 22 pkt 5, mogą prowadzić jednostki organizacyjne lub osoby upoważnione na podstawie decyzji administracyjnej wojewody, zwane dalej "organizatorami szkolenia", które:

1) dla prowadzenia zajęć teoretycznych dysponują kadrą wykładowców posiadających wykształcenie wyższe;

2) dla prowadzenia zajęć praktycznych dysponują kadrą instruktorów posiadających udokumentowaną praktykę w zakresie wykonywania zadań odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek w wymiarze co najmniej 50 dni w okresie 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o udzielenie upoważnienia;

3) zapewnią warunki umożliwiające realizację zajęć, w tym także praktycznych, oraz odpowiednią obsługę biurową wraz z przechowywaniem i udostępnianiem dokumentacji szkolenia.

2. Potwierdzeniem posiadania praktyki, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest zaświadczenie wydane przez organizatora turystyki lub jednostkę organizacyjną powierzającą zadania odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek.

3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na przeprowadzenie jednego szkolenia lub na stałe.

4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1) numer upoważnienia;

2) oznaczenie organu udzielającego upoważnienia;

3) datę wydania upoważnienia;

4) oznaczenie organizatora szkolenia;

5) wskazanie siedziby i adresu zakładu głównego organizatora szkolenia oraz filii samodzielnie organizujących szkolenia;

6) imię i nazwisko osoby (osób) kierujących szkoleniem;

7) określenie przedmiotu i zakresu szkolenia;

8) okres, na który udziela się upoważnienia stosownie do ust. 3;

9) pouczenie o obowiązkach organizatora szkolenia w związku z prowadzeniem działalności objętej upoważnieniem oraz o sankcjach związanych z niewywiązaniem się z tych obowiązków;

10) inne elementy wynikające z ogólnych przepisów o postępowaniu administracyjnym.

5. Organizator szkolenia jest obowiązany zgłaszać organowi, który udzielił upoważnienia, wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust. 4 pkt 5 i 6.

6. W przypadku zgłoszenia zmian danych, o których mowa w ust. 4 pkt 5 i 6, organ, który udzielił upoważnienia, wydaje decyzję administracyjną o zmianie upoważnienia.

7. Upoważnienie wydane na stałe może zostać cofnięte, jeżeli organizator szkolenia przestał spełniać warunki określone w ust. 1 lub gdy szkolenie jest prowadzone niezgodnie z wydanym upoważnieniem.

8. Wojewoda jest upoważniony do kontroli organizatorów szkoleń, w zakresie:

1) spełniania wymagań niezbędnych do uzyskania upoważnienia;

2) zgodności prowadzonej działalności z wydanym upoważnieniem.

9. Kontroli, o której mowa w ust. 8, dokonują osoby imiennie upoważnione przez wojewodów.

10. Wojewoda może wezwać organizatora szkolenia do usunięcia stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie, pod rygorem cofnięcia upoważnienia.

11. Cofnięcie upoważnienia do szkolenia oraz stwierdzenie jego prowadzenia bez uzyskania wymaganego upoważnienia, z naruszeniem obowiązków określonych ustawą lub niezgodnie z wydanym upoważnieniem następuje w formie decyzji administracyjnej.

12. Organizator szkolenia, któremu cofnięto upoważnienie do szkolenia, a także organizator szkolenia, który prowadził szkolenie bez uzyskania wymaganego upoważnienia, z naruszeniem obowiązków określonych ustawą lub niezgodnie z wydanym upoważnieniem, nie może uzyskać żadnego z upoważnień, o których mowa w ust. 3, w okresie 3 lat od daty wydania decyzji o cofnięciu upoważnienia lub o stwierdzeniu prowadzenia szkolenia bez uzyskania wymaganego upoważnienia, z naruszeniem obowiązków określonych ustawą lub niezgodnie z wydanym upoważnieniem.

13. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określi:

1) warunki, jakie powinien spełniać organizator szkolenia ubiegający się o upoważnienie do szkolenia przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, z uwzględnieniem w szczególności warunków materialnych umożliwiających realizację zajęć, kwalifikacji kadry wykładowców i instruktorów oraz przechowywania i udostępniania dokumentacji szkolenia;

2) warunki, jakim powinien odpowiadać wniosek o upoważnienie do szkolenia przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz tryb i zasady kontroli szkoleń, z uwzględnieniem w szczególności wskazania dokumentów jakie powinny być załączane do wniosku oraz ze szczególnym uwzględnieniem zakresu, procedury i częstotliwości dokonywania kontroli szkoleń;

3) programy szkolenia kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, z uwzględnieniem w szczególności określenia minimalnego wymiaru godzin zajęć dla poszczególnych przedmiotów stanowiących program szkolenia.";

"Art. 25. 1. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powoływana przez wojewodę właściwego ze względu na:

1) obszar uprawnień - dla przewodników turystycznych, z zastrzeżeniem ust. 2;

2) miejsce organizacji kursu - dla pilotów wycieczek.

2. W przypadku, gdy obszar uprawnień, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 obejmuje terytorium wykraczające poza jedno województwo, egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powoływana przez wojewodę właściwego ze względu na zakres terytorialny części obszaru, którego dotyczą uprawnienia przewodnika turystycznego.

3. Wyboru komisji egzaminacyjnej, w przypadku o którym mowa w ust. 2, dokonuje osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego.

4. W skład komisji egzaminacyjnych, o których mowa w ust. 1 i 2, powołuje się przedstawicieli stowarzyszeń zrzeszających przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz organizacji zrzeszających organizatorów turystyki, a także przedstawiciela wojewódzkiego konserwatora zabytków, jeżeli na obszarze ważności uprawnień, o które ubiega się kandydat na przewodnika turystycznego znajdują się obiekty zabytkowe i muzea.

5. W skład komisji egzaminacyjnych, o których mowa w ust. 1 i 2 można powołać także nauczycieli akademickich, specjalizujących się w dziedzinie turystyki.";

"Art. 27. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek cofa się, jeżeli przewodnik turystyczny lub pilot wycieczek:

1) popełni przestępstwo, o którym mowa w art. 22 pkt 4;

2) nie zda egzaminu sprawdzającego, o którym mowa w art. 26 ust. 2;

3) wykonuje zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, nie przedkładając uprzednio właściwemu wojewodzie aktualnego orzeczenia o braku przeciwwskazań do wykonywania zadań odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, wydanego zgodnie z art. 23.";

"Art. 28. 1. Uprawnienia przewodnikom turystycznym i pilotom wycieczek nadają, odmawiają nadania, zawieszają i przywracają oraz cofają wojewodowie, właściwi dla miejsca zamieszkania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, w formie decyzji administracyjnej, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek osobom nie będącym obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej, nabyte na podstawie niniejszej ustawy, nadaje, odmawia nadania, zawiesza i przywraca oraz cofa Wojewoda Mazowiecki.

3. Obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy nabyli kwalifikacje do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego w tych państwach poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i otrzymali decyzję o uznaniu tych kwalifikacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie odrębnych przepisów, uprawnienia przewodnika turystycznego nadaje Wojewoda Mazowiecki.

4. Ewidencję nadanych uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek prowadzą wojewodowie, o których mowa w ust. 1-3. ";

"3. Kontroli, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonują osoby imiennie upoważnione przez wojewodów.",

"5. Wojewoda, o którym mowa w ust. 4, przekazuje otrzymane wyniki kontroli wojewodzie, który nadał uprawnienia przewodnikowi turystycznemu lub pilotowi wycieczek.";

" 1. Organizatorzy turystyki podlegający obowiązkowi uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, organizujący imprezy turystyczne, w których uczestniczy co najmniej 10 osób realizujących wspólny program, są obowiązani, jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zapewnić uczestnikom opiekę osób posiadających uprawnienia:

1) przewodnika turystycznego - dla imprez turystycznych w kraju;

2) pilota wycieczek - dla imprez turystycznych w kraju i za granicą.";

"Art. 31. 1. Organizator turystyki organizujący imprezy turystyczne za granicą jest obowiązany zapewnić opiekę pilota wycieczek posiadającego znajomość języka powszechnie znanego w kraju odwiedzanym lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym.

2. Organizator turystyki organizujący imprezy turystyczne dla turystów z zagranicy jest obowiązany zapewnić opiekę przewodnika turystycznego i pilota wycieczek posiadających znajomość języka obcego umożliwiającą swobodny kontakt z uczestnikami lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym.";

"3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określi zasady szkolenia i wykonywania funkcji przewodnika turystycznego w muzeach i zabytkach ze szczególnym uwzględnieniem programów szkoleń.",

"Art. 34. 1. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określi:

1) właściwość terytorialną wojewodów powołujących komisje egzaminacyjne dla przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, z uwzględnieniem w szczególności podziału administracyjnego kraju;

2) kwalifikacje, skład, sposób powoływania i odwoływania członków komisji egzaminacyjnych, o których mowa w art. 25, zasady egzaminowania kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz wzór świadectwa wydawanego przez te komisje, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu powoływania zespołów egzaminacyjnych;

3) warunki, jakim powinien odpowiadać wniosek o nadanie uprawnienia przewodnika turystycznego i pilota wycieczek, z uwzględnieniem w szczególności wskazania dokumentów jakie powinny być załączane do wniosku;

4) warunki uzyskiwania poszczególnych klas przewodników górskich, zakres terytorialny uprawnień przewodników górskich i stopień trudności tras oraz wycieczek prowadzonych przez przewodników górskich posiadających uprawnienia określonej klasy, ze szczególnym uwzględnieniem programów podstawowego szkolenia specjalistycznego oraz programów uzupełniającego szkolenia dla przewodników górskich poszczególnych klas;

5) miasta i obszary, na których organizatorzy turystyki, zgodnie z art. 30 ust. 1, mają obowiązek zapewnienia opieki przewodnika turystycznego, ze szczególnym uwzględnieniem największych miast o znaczeniu historycznym i kulturowym oraz obszarów posiadających szczególne walory turystyczne;

6) skład i zasady działania komisji egzaminacyjnych języków obcych, o których mowa w art. 32 ust. 3, wzór świadectwa wydawanego przez te komisje, oraz tryb wyłaniania kandydatów do umieszczenia na liście ministra właściwego do spraw turystyki, o której mowa w art. 32 ust. 3, ze szczególnym uwzględnieniem określenia wymagań, które kandydaci do umieszczenia na liście ministra właściwego do spraw turystyki powinni spełniać oraz sposobu dokumentowania tych wymagań;

7) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika turystycznego i pilota wycieczek, sprawdzenie znajomości języka obcego przez komisję egzaminacyjną języków obcych, o której mowa w art. 32 ust. 3, oraz wysokość wynagrodzenia egzaminatorów, z uwzględnieniem w szczególności określenia wysokości opłat za poszczególne części egzaminów, zasad ich zwrotu w przypadku nie przystąpienia do egzaminu oraz zasad wynagradzania egzaminatorów za przygotowywanie pytań do egzaminu;

8) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek, a także tryb okazywania legitymacji przewodnika turystycznego i pilota wycieczek upoważnionym organom oraz sposób noszenia identyfikatorów podczas wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, ze szczególnym uwzględnieniem zamieszczenia we wzorach tych dokumentów danych dotyczących rodzaju potwierdzanych uprawnień i terminów ważności tych uprawnień.

2. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze obwieszczenia, na wniosek wojewody lub wojewodów, posiadający uzasadnienie, określi zakres terytorialny regionów oraz wyznaczy trasy turystyczne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3, ze szczególnym uwzględnieniem regionów i tras turystycznych o znaczeniu historycznym, kulturowym i krajobrazowym lub posiadających szczególne znaczenie turystyczne.";

"1) wymagania co do wielkości obiektu, jego wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, ustalone dla rodzaju i kategorii, do których obiekt został zaszeregowany,";

"4) kempingi (campingi) - obiekty strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach, samochodach mieszkalnych (campobusach) i przyczepach samochodowych, przyrządzanie posiłków, parkowanie samochodów, a także świadczące usługi związane z pobytem klientów; obiekty te mogą dodatkowo umożliwiać nocleg w domkach turystycznych lub innych obiektach stałych;",

"2) kempingów (campingów) - cztery kategorie oznaczone gwiazdkami;";

"Art. 38. 1. Zaszeregowania obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów dokonuje, kategorię nadaje oraz prowadzi ich ewidencję wojewoda właściwy ze względu na miejsce położenia obiektu hotelarskiego.

2. Przed wydaniem decyzji w zakresie rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich organy wymienione w ust. 1 mogą zwracać się o opinię do wyspecjalizowanych stowarzyszeń.

3. W celu dokonania oceny obiektu hotelarskiego wojewoda może powołać zespół oceniający. W przypadku powołania zespołu oceniającego, wojewoda ustala regulamin jego działania, w którym określa zakres zadań zespołu, tryb jego pracy oraz liczbę członków zespołu.

4. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce położenia obiektów, o których mowa w art. 35 ust. 2, prowadzi ich ewidencję.

5. Zadania określone w ust. 4 są zadaniami zleconymi z zakresu administracji rządowej.

Art. 39. 1. Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie hotelarskim, o którym mowa w art. 35 ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany uzyskać zaszeregowanie tego obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. W razie rozpoczęcia świadczenia usług w obiekcie hotelarskim, który posiada zaszeregowanie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany wystąpić do właściwego wojewody o potwierdzenie lub zmianę dotychczasowego zaszeregowania.

3. Przedsiębiorca, który zamierza podjąć świadczenie usług hotelarskich w obiekcie hotelarskim, może ubiegać się o przyrzeczenie zaszeregowania obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii, zwane dalej "promesą". Promesę wydaje się na czas określony nie dłuższy niż dwa lata, na podstawie prawomocnego pozwolenia na budowę lub zmianę sposobu użytkowania obiektu, uzależniając przyrzeczenie zaszeregowania obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii od spełnienia właściwych wymagań co do wyposażenia, zakresu świadczonych usług i kwalifikacji personelu.

4. W okresie ważności promesy przedsiębiorca nie może świadczyć usług hotelarskich w obiekcie, z zastrzeżeniem ust. 6. Przedsiębiorca może używać nazwy rodzajowej i oznaczenia kategorii dla celów informacyjnych i promocyjnych obiektu hotelarskiego.

5. Promesa, o której mowa w ust. 3, jest wydawana w formie decyzji administracyjnej.

6. Wojewoda może w drodze postanowienia dopuścić świadczenie usług hotelarskich przez przedsiębiorcę, który otrzymał promesę, o której mowa w ust. 3, po złożeniu przez niego kompletnego wniosku o zaszeregowanie obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii.

7. Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przedsiębiorca lub rolnik zamierzający świadczyć usługi hotelarskie w gospodarstwie rolnym jest obowiązany zgłosić ten obiekt do ewidencji wymienionej w art. 38 ust. 4.

8. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie w obiektach, o których mowa w art. 35, mają obowiązek informowania właściwego organu o okolicznościach powodujących zmianę rodzaju lub kategorii obiektu hotelarskiego oraz o zakończeniu świadczenia usług hotelarskich.

9. Rolnicy świadczący usługi hotelarskie w gospodarstwie rolnym mają obowiązek informowania właściwego organu o zakończeniu świadczenia usług hotelarskich.";

28) art. 42 i 43 otrzymują brzmienie:

"Art. 42. Zaszeregowanie, odmowa zaszeregowania, potwierdzenie zaszeregowania bądź zmiana zaszeregowania obiektu hotelarskiego do określonego rodzaju, nadanie, odmowa nadania lub zmiana kategorii, odmowa wpisu do ewidencji obiektów hotelarskich i wykreślenie z ewidencji obiektów hotelarskich, a także nakazanie wstrzymania świadczenia usług hotelarskich następuje w formie decyzji administracyjnej.

Art. 43. 1. Nazwy rodzajów i oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich, o których mowa w art. 36 i 37, podlegają ochronie prawnej i mogą być stosowane wyłącznie w odniesieniu do obiektów hotelarskich w rozumieniu niniejszej ustawy.

2. Używanie zdrobnień, nazw obcojęzycznych, nazw własnych, znaków towarowych, wyróżnień graficznych i innych oznaczeń, które mogą wprowadzić klientów w błąd co do rodzaju lub kategorii obiektu hotelarskiego stanowi naruszenie przepisu ust 1.

3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą nazw rodzajów używanych w kontekście, z którego jednoznacznie wynika, że obiekty te nie są obiektami hotelarskimi w rozumieniu niniejszej ustawy.";

"3. Zasady wynagradzania członków zespołów oceniających obiekty hotelarskie nie będących przedstawicielami wojewody ustala wojewoda.";

"1) wymagania dla poszczególnych rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich co do wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, w tym usług gastronomicznych, oraz warunki dopuszczenia odstępstw od tych wymagań,";

Art. 2. W przypadku wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy spraw o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek na podstawie ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy osobom nie będącym obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej, organem właściwym do ich rozpatrzenia jest Wojewoda Mazowiecki, któremu wojewodowie przekazują akta spraw.

Art. 3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 34 i 45 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 4 lit. b ustawy, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

Uzasadnienie

I. Istniejący stan rzeczy w dziedzinie, która ma być unormowana oraz wyjaśnienie potrzeby i celu wydania aktu.

Ustawa o usługach turystycznych obowiązująca od 1 lipca 1998 r. ustala warunki działalności biur podróży, świadczenia usług hotelarskich i pracy przewodników turystycznych i pilotów wycieczek w sposób zapewniający ochronę interesów konsumenta. Ustawa wyraźnie uporządkowała działanie rynku usług turystycznych w Polsce. Była ona dotąd pięciokrotnie nowelizowana, m.in. w celu zachowania jej zgodności z innymi ustawami, w tym w szczególności z Prawem działalności gospodarczej i ustawą o działach administracji rządowej, a także w związku z jej dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej.

Nowelizacja ustawy o usługach turystycznych jest wynikiem szerokich konsultacji z samorządem turystycznym. Jej celem jest m.in. usunięcie zapisów pozwalających na ich różną interpretację oraz wyeliminowanie innych wątpliwości powstających w procesie stosowania ustawy. Ponadto celem ustawy jest wprowadzenie, postulowanych przez przedsiębiorców, nowych przepisów ułatwiających prowadzenie działalności gospodarczej w sektorze usług turystycznych, a także wprowadzenie nowych uregulowań ułatwiających wdrażanie jej w życie przez organy administracji, z uwzględnieniem głównego celu ustawy, jakim jest ochrona interesów konsumentów usług turystycznych. Ustawa jest także rezultatem doświadczeń nabytych w ciągu ponad czterech lat jej funkcjonowania.

Podstawowe różnice miedzy dotychczasowym a proponowanym stanem prawnym to :

1) objęcie zakresem ustawy także rolników w zakresie prowadzenia przez nich działalności polegającej na świadczeniu w ich gospodarstwach rolnych usług hotelarskich poprzez wynajmowanie pokoi i miejsc na ustawienie namiotów, a także świadczeniu w ich gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów,

2) wskazanie Wojewody Mazowieckiego jako organu właściwego do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany, stwierdzenia wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia albo ograniczenia zakresu terytorialnego zezwolenia na prowadzenie działalności organizatora turystycznego lub pośrednika turystycznego przedsiębiorcy zagranicznemu mającemu siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, po uzyskaniu przez Polskę członkostwa w Unii Europejskiej; przyjęcie takiego rozstrzygnięcia pozwala na uniknięcie trudności jakie mogły by powstać po uzyskaniu przez Polskę członkostwa w Unii Europejskiej, kiedy przedsiębiorca zagraniczny mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie będzie musiał posiadać siedziby na terytorium RP, natomiast ubiegałby się o zezwolenie na prowadzenie działalności organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego; w takim przypadku organem właściwym do udzielenia zezwolenia będzie Wojewoda Mazowiecki; po uzyskaniu przez Polskę członkostwa w Unii Europejskiej, przedsiębiorcy zagraniczni mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie będą mieli obowiązku tworzenia oddziałów z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium RP, w związku z czym istniała potrzeba upoważnienia określonego organu, który będzie, w takich przypadkach: udzielał , odmawiał udzielenia, zmieniał, stwierdzał wygaśnięcie lub cofał zezwolenie albo ograniczał zakres terytorialny zezwolenia na prowadzenie działalności organizatora turystycznego lub pośrednika turystycznego,

3) dodanie przepisów wskazujących okoliczności, w których wydawana jest decyzja administracyjna o zmianie zezwolenia organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego, co jest możliwe dzięki szczegółowemu określeniu treści decyzji w sprawach zezwoleń w nowym brzmieniu art. 7 ustawy,

4) zmiana fakultatywności cofania zezwoleń organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego przez wojewodę w przypadkach określonych w ustawie na obligatoryjność takiego cofania; zmiana ta stanowi dostosowanie do ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej ( Dz. U. Nr 101. poz. 1178 z późn. zm.),

5) rozszerzenie przesłanek cofania przez wojewodę zezwolenia organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego o przypadki, kiedy:

a) przedsiębiorca nie przedłoży dokumentów potwierdzających zawarcie kolejnej umowy gwarancji lub ubezpieczenia, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, przed upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej,

b) przedsiębiorca działa jednocześnie jako agent turystyczny, który:

- prowadzi działalność na rzecz organizatora turystyki nie posiadającego zezwolenia, lub

- w umowie zawieranej z klientem nie wskazuje jednoznacznie właściwego organizatora turystyki, którego reprezentuje, lub

- działa bez ważnej umowy agencyjnej,

c) przedsiębiorca używa lub powołuje się na posiadane zezwolenie organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego, prowadząc działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży prawa do korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku, w celu wprowadzenia w błąd klientów co do charakteru prowadzonej działalności,

6) wprowadzenie sankcji, polegającej na niemożności uzyskiwania przez trzy lata zezwoleń przez osoby kierujące działalnością przedsiębiorstwa w imieniu przedsiębiorców, w przypadku wykonywania bez wymaganego zezwolenia działalności organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego; w ramach Centralnego Rejestru zezwoleń wprowadzono oddzielny rejestr przedsiębiorców i osób kierujących działalnością przedsiębiorstwa w imieniu przedsiębiorcy, którym cofnięto zezwolenie lub w stosunku do których ustalono, że prowadzą działalność bez wymaganego prawem zezwolenia,

7) dodanie do zadań pilotów wycieczek przyjmowania od uczestników imprezy turystycznej reklamacji dotyczących świadczonych im usług oraz wprowadzenie obowiązku wydawania przez pilota wycieczek klientowi potwierdzenia przyjęcia reklamacji, a w przypadku jej nie załatwienia, przekazania organizatorowi turystyki,

8) wprowadzenie obowiązku szczegółowego uzasadnienia przez organizatora turystyki przyczyn odmowy uwzględnienia reklamacji,

9) wprowadzenie przepisu, który określa, że jeżeli organizator turystyki, który otrzymał reklamację klienta, nie ustosunkował się do niej w formie w terminie 30 dni od dnia jej przyjęcia przez pilota wycieczki, uważa się, że uznał je za uzasadnione,

10) umożliwienie osobom, które przed dniem wejścia w życie ustawy o usługach turystycznych posiadały uprawnienia pilota wycieczek lub przewodnika turystycznego, a także osobom posiadającym uprawnienia przewodnika turystycznego chcącym rozszerzyć zakres terytorialny posiadanych uprawnień, dopuszczenia odpowiednio do egzaminu na pilota wycieczek lub przewodnika turystycznego bez konieczności odbycia szkolenia teoretycznego i praktycznego,

11) wprowadzenie przepisu, który określa, iż w przypadku gdy obszar uprawnień przewodnika turystycznego obejmuje terytorium wykraczające poza jedno województwo, egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powoływana przez wojewodę właściwego ze względu na zakres terytorialny części obszaru, którego dotyczą uprawnienia przewodnika turystycznego, oraz określenie, że wyboru komisji egzaminacyjnej w takim przypadku dokonuje osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego,

12) wyeliminowanie automatycznej utraty uprawnień zawodowych przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, którzy nie posiadają aktualnego orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania zawodu, na rzecz zakazu faktycznego wykonywania zadań przewodnika i pilota, jednak bez konieczności ponownego uzyskiwania uprawnień po wykonaniu badań (art. 23 i 27 ustawy),

13) wprowadzenie możliwości do powoływania przez wojewodów w skład komisji egzaminacyjnych dla pilotów wycieczek i przewodników turystycznych także nauczycieli akademickich, specjalizujących się w dziedzinie turystyki,

14) zastrzeżenie ustawowe nazwy rodzajowej camping dla obiektów skategoryzowanych zamiennie z nazwą kemping oraz nowa definicja kempingu (campingu), w której ten rodzaj obiektu hotelarskiego nie musi już obligatoryjnie umożliwiać także noclegu w domkach turystycznych lub innych obiektach stałych,

15) skreślenie z listy rodzajów obiektów hotelarskich pól biwakowych, dzięki czemu przedsiębiorcy zamierzający świadczyć usługi w tym zakresie nie będą zmuszeni ubiegać się o decyzje wojewody, a jedynie ograniczą się do zgłoszenia obiektu w gminie,

16) określenie szczegółowo zasady wydawania przez wojewodów upoważnień do szkolenia przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz zasady prowadzenia i kontroli tych szkoleń; wprowadzono m.in. trzyletnią sankcję dla jednostek szkolących, które prowadziły szkolenie bez upoważnienia, a także takich, którym cofnięto upoważnienie do szkolenia,

17) wskazanie Wojewody Mazowieckiego jako organu nadającego, odmawiającego nadania, zawieszającego, przywracającego oraz cofającego nabyte na podstawie ustawy o usługach turystycznych uprawnienia przewodnika turystycznego i pilota wycieczek osobom nie będącym obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej; takie rozstrzygnięcie pozwala na wyeliminowanie trudności, jakie mogłyby powstać w sytuacji gdyby organem nadającym powyższe uprawnienia osobom nie będącym obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej, a tym samym nie posiadającym zameldowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pozostał wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania przewodnika turystycznego lub pilota;

18) skreślenie przepisu, na mocy którego wojewoda właściwy ze względu na obszar uprawnień przewodnika turystycznego mógł odmówić dopuszczenia do egzaminu na przewodnika turystycznego osoby nie spełniającej wymagań do otrzymania tych uprawnień, określonych w art. 22.

19) wprowadzenie przepisu na mocy którego obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy nabyli kwalifikacje do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego w tych państwach, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i otrzymają decyzję o uznaniu tych kwalifikacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie odrębnych przepisów, uprawnienia przewodnika turystycznego, po uzyskaniu przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej będzie nadawał Wojewoda Mazowiecki"; takie rozstrzygnięcie ma na celu umożliwienie, w/w obywatelom UE, nabycia prawa do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego w Polsce, co jest możliwe dopiero po nadaniu uprawnień przez właściwego wojewodę;

20) wprowadzono przepis eliminujący obecną praktykę obchodzenia przepisów dotyczących używania nazw rodzajowych obiektów hotelarskich prawnie chronionych przez ich modyfikacje, wprowadzające klientów w błąd,

21) wprowadzono rozwiązanie postulowane przez przedsiębiorców inwestujących w nowe obiekty hotelarskie, polegające na wydawaniu promesy zaszeregowania budowanego obiektu hotelarskiego do rodzaju i kategorii, co pozwala prowadzić niezbędną na rynku turystycznym promocję obiektu już w okresie jego budowy i oddawania do eksploatacji,

22) rozszerzono obowiązek zgłaszania do prowadzonej przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) ewidencji innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie, także na rolników świadczących usługi w zakresie wynajmowania pokoi i miejsc na wynajmowanie namiotów,

23) wykreślono upoważnienie ustawowe dotyczące określenia przez ministra właściwego do spraw turystyki w drodze rozporządzenia wymagań dla poszczególnych rodzajów i kategorii obiektów i kategorii obiektów hotelarskich co do kwalifikacji personelu,

24) dodano, zgodnie z art. 92 ust. 1 Konstytucji, do zmienianych upoważnień do wydania rozporządzeń wykonawczych do ustawy, wytyczne dotyczące treści tych aktów, a także rozszerzono część zakresu upoważnień ustawowych do wydania rozporządzeń wykonawczych do ustawy.

Ustawa zmierza do usunięcia zapisów pozwalających na ich różną interpretację oraz do wyeliminowania innych wątpliwości powstających w procesie stosowania ustawy. Skutkiem ścisłego określenia treści wniosku o udzielenie zezwolenia organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego, a także szczegółowego wskazania dokumentów jakie należy dołączać do tego wniosku, będzie ograniczenie uznaniowości organów administracji w tym zakresie. Projekt noweli zawiera także zmianę fakultatywności cofania zezwoleń organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego przez wojewodę w przypadkach określonych w ustawie na obligatoryjność takiego cofania, co także eliminuje uznaniowość organów administracji w tym zakresie.

Projekt ustawy w proponowanym kształcie będzie oddziaływał na przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług turystycznych, organizatorów szkoleń na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, a także na rolników świadczących usługi w zakresie wynajmowania pokoi i miejsc na wynajmowanie namiotów, którzy nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo działalności gospodarczej. Posiadający zezwolenia organizatorzy turystyki i pośrednicy turystyczni prowadzący jednocześnie działalność agencyjną w zakresie usług turystycznych będą ponosić odpowiedzialność w postaci cofnięcia zezwolenia w przypadku gdy będą prowadzili działalność na rzecz organizatora turystyki nie posiadającego zezwolenia, lub w umowie zawieranej z klientem nie będą wskazywać jednoznacznie właściwego organizatora turystyki, którego reprezentują lub gdy będą działali bez ważnej umowy agencyjnej.

Projektowana regulacja będzie także miała wpływ na konsumentów usług turystycznych - poprawi się ochrona konsumentów korzystających z tych usług. Ponadto projekt ustawy określa, w nowy sposób, szereg uprawnień i obowiązków organów administracji. Między innymi wprowadzono obligatoryjność, zamiast fakultatywności cofania zezwoleń organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego przez wojewodę, w przypadkach określonych w ustawie oraz rozszerzono katalog przesłanek w przypadku których cofa się takie zezwolenie. Wprowadzono uprawnienie dla wojewodów do kontroli organizatorów szkoleń na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek (do tej pory kontrola organizatorów szkoleń wynikała z ogólnej zasady zawartej w Prawie działalności gospodarczej). Wprowadzono możliwość wydawania przez wojewodów promes zaszeregowania budowanego obiektu hotelarskiego do rodzaju i kategorii. Wskazano Wojewodę Mazowieckiego jako organu nadający, odmawiający nadania, zawieszający, przywracający oraz cofający nabyte na podstawie ustawy uprawnienia przewodnika turystycznego i pilota wycieczek osobom nie będącym obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej (wypełnienie luki prawnej komplikującej uzyskiwanie uprawnień w Polsce przez cudzoziemców), a także jako organ właściwy do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany, stwierdzenia wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia albo ograniczenia zakresu terytorialnego zezwolenia na prowadzenie działalności organizatora turystycznego lub pośrednika turystycznego przedsiębiorcy zagranicznemu mającemu siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, po uzyskaniu przez Polskę członkostwa w Unii Europejskiej. Ponadto ustawa będzie stanowiła podstawę prawną do nadawania przez Wojewodę Mazowieckiego uprawnień przewodnika turystycznego obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy nabyli kwalifikacje do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego w tych państwach poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i otrzymają decyzję o uznaniu tych kwalifikacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie odrębnych przepisów.

Organizatorzy szkoleń na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek nie poniosą kosztów związanych z doprecyzowaniem wymagań w stosunku do kwalifikacji kadry prowadzącej szkolenia. Zamiast dotychczasowego wymogu posiadania przez kadrę szkoleniową jednocześnie wykształcenia wyższego (kierunkowego) i praktyki w zakresie zagadnień objętych programem, podzielono te wymogi w ten sposób, że osoby prowadzące zajęcia teoretyczne powinny posiadać wykształcenie wyższe (niekoniecznie kierunkowe), a osoby prowadzące zajęcia praktyczne - udokumentowane doświadczenie praktyczne bez wymogu posiadania wyższego wykształcenia. Inni przedsiębiorcy również nie poniosą kosztów w związku z koniecznością dostosowania się do wymogów wynikających z projektowanych zmian.

Przedsiębiorcy świadczący usługi turystyczne, organizatorzy szkoleń na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek odniosą korzyści w postaci lepszych warunków działalności dzięki usunięciu zapisów pozwalających na ich różną interpretację i wprowadzeniu uregulowań ułatwiających stosowanie ustawy przez organy administracji.

2. Wyniki przeprowadzonych konsultacji

Projekt ustawy powstawał m.in. w wyniku kilkukrotnych konsultacji ze stowarzyszeniami zrzeszającymi przedsiębiorców świadczących usługi turystyczne a także ze stowarzyszeniami zrzeszającymi pilotów wycieczek i przewodników turystycznych. W procesie konsultacji uwzględnione zostały następujące stowarzyszenia zrzeszające przedsiębiorców świadczących usługi turystyczne : Polska Izba Turystyki, Regionalne Izby Turystyki zrzeszone w Radzie Konsultacyjnej Izb Turystyki, Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, Polska Federacja Turystyki Wiejskiej "Gospodarstwa Gościnne", Polskie Zrzeszenie Hoteli, Polskie Stowarzyszenie Hotelarstwa i Turystyki, Prestige Hotels, Polska Federacja Campingu i Caravaningu, a także Spółka Orbis S.A. Ponadto projekt ustawy konsultowany był ze stowarzyszeniami zajmującymi się ochroną praw konsumentów, tj. z Federacją Konsumentów oraz ze Stowarzyszeniem Konsumentów Polskich, a także z urzędami wojewódzkimi wdrażającymi bezpośrednio jego przepisy w życie.

Duża część, zgłaszanych w wyniku konsultacji przez w/w podmioty, uwag została uwzględniona w projekcie ustawy m in. poprzez umożliwienie osobom, które przed dniem wejścia w życie ustawy posiadały uprawnienia pilota wycieczek lub przewodnika turystycznego i wykonywały zawód odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, a także osobom posiadającym uprawnienia przewodnika turystycznego chcącym rozszerzyć zakres terytorialny posiadanych uprawnień, dopuszczenie odpowiednio do egzaminu na pilota wycieczek lub przewodnika turystycznego bez konieczności odbycia szkolenia teoretycznego i praktycznego, umożliwienie egzaminowania przez jedną wybraną przez egzaminowanego komisję egzaminacyjną przewodników turystycznych na obszarze całego regionu lub trasy turystycznej w przypadkach, gdy region lub trasa przekracza granice administracyjne województw oraz wyeliminowanie automatycznej utraty uprawnień zawodowych przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, którzy nie posiadają aktualnego orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania zawodu, na rzecz zakazu faktycznego wykonywania zadań przewodnika i pilota, jednak bez konieczności ponownego uzyskiwania uprawnień po wykonaniu badań (art. 23 i 27 ustawy).

Nie zostały natomiast uwzględnione m.in. propozycje dotyczące:

a) podwyższenia minimalnego wieku wymaganego od osób ubiegających się o nadanie uprawnień pilota wycieczek lub przewodnika turystycznego,

b) wprowadzenia jako nowe odrębne uprawnienie uprawnień przewodnika wysokogórskiego,

c) odrębnego niż funkcja pilota wycieczek uregulowania funkcji rezydenta,

d) wprowadzenia przepisów, na mocy których obowiązek uzyskania jednorazowego zezwolenia na organizowanie imprez turystycznych zostałby nałożony także na podmioty nie będące przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo działalności gospodarczej,

e) wprowadzenia obowiązku kontroli autokarów na przejściach granicznych przez straż graniczną w zakresie posiadania przez organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego zezwolenia organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego, a posiadania odpowiedniego zabezpieczenia finansowego na rzecz klientów, ubezpieczenia klientów od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia a także w zakresie kontroli pilota wycieczki.

Wejście w życie ustawy nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Regulacja powinna wpłynąć pozytywnie na rynek pracy. Usunięcie zapisów pozwalających na ich różną interpretację i dopuszczających uznaniowość przez organy administracji, a ponadto wyeliminowanie innych wątpliwości powstających w procesie stosowania ustawy powinno ułatwić prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług turystycznych. Ten sam efekt może mieć wprowadzenie wydawania promesy zaszeregowania budowanego obiektu hotelarskiego do rodzaju i kategorii.

Brak będzie istotnych długookresowych kosztów jeśli chodzi o wpływ projektowanej regulacji na rynek pracy, warunki życia ludności (dochody, płace, renty i emerytury, obszary ubóstwa itp.), edukację. Natomiast poprawa warunków funkcjonowania przedsiębiorców świadczących usługi turystyczne powinna przyczynić się do zwiększenia zatrudnienia w sektorze turystyki.

c) konkurencyjność wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki,

Regulacja wprowadza m.in. trzyletnią sankcję dla jednostek szkolących, które prowadziły szkolenie bez upoważnienia, a także takich, którym cofnięto upoważnienie do szkolenia.

Ponadto wprowadza ona sankcję, polegającą na niemożności uzyskiwania przez trzy lata zezwoleń przez osoby kierujące działalnością przedsiębiorstwa w imieniu przedsiębiorców, w przypadku wykonywania bez wymaganego zezwolenia działalności organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego. Byłby prowadzony w ramach Centralnego Rejestru zezwoleń - oddzielny rejestr przedsiębiorców i osób kierujących działalnością przedsiębiorstwa w imieniu przedsiębiorcy, którym cofnięto zezwolenie lub w stosunku do których ustalono, że prowadzą działalność bez wymaganego prawem zezwolenia.

Regulacje te powinny ułatwić zwalczanie patologicznych przykładów nieuczciwej konkurencji w szczególności przez przedsiębiorców zagranicznych nie posiadających odpowiednich zezwoleń i zabezpieczeń finansowych na rzecz klientów, oferujących na polskim rynku usługi turystyczne poprzez sieć agentów i jest w tym zakresie zharmonizowana z dokonaną w ostatnim czasie nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług. Wpływa w ten sposób przede wszystkim na poprawę konkurencyjności wewnętrznej usług turystycznych w Polsce i usług turystycznych za granicą oferowanych przez przedsiębiorców posiadających w Polsce zezwolenie i opłacających podatki.

Podobny cel ma wprowadzenie przepisu eliminującego obecną praktykę obchodzenia przepisów dotyczących używania nazw rodzajowych obiektów hotelarskich prawnie chronionych. Także wprowadzenie przepisu eliminującego obecną praktykę obchodzenia przepisów dotyczących używania nazw rodzajowych obiektów hotelarskich prawnie chronionych przez ich modyfikacje, wprowadzające klientów w błąd, powinno skutkować poprawą konkurencyjności wewnętrznej w sektorze usług hotelarskich.

Ponadto projekt noweli ustawy wprowadza rozwiązanie postulowane przez przedsiębiorców inwestujących w nowe obiekty hotelarskie, polegające na wydawaniu promesy zaszeregowania budowanego obiektu hotelarskiego do rodzaju i kategorii, co pozwala prowadzić niezbędną na rynku turystycznym promocję obiektu już w okresie jego budowy i oddawania do eksploatacji, co także powinno mieć pozytywny wpływ na konkurencyjność zarówno wewnętrzną jak i zewnętrzną.

Brak będzie istotnych długookresowych kosztów jeśli chodzi o wpływ projektowanej regulacji na konkurencyjność wewnętrzną, zewnętrzną i handel zagraniczny. Natomiast poprawi się konkurencyjność wewnętrzna przedsiębiorców świadczących usługi turystyczne dzięki przepisom ułatwiającym zwalczanie patologicznych przykładów nieuczciwej konkurencji oraz doprecyzowaniu wymogów dotyczących organizacji szkoleń dla przewodników turystycznych i pilotów wycieczek. Poprawa warunków działalności przedsiębiorców świadczących usługi turystyczne za granicą będzie sprzyjała wzrostowi jakości tych usług co przyczyni się do poprawy konkurencyjności zewnętrznej tego sektora usług.

e) sytuację i rozwój regionalny.

Usunięcie zapisów pozwalających na ich różną interpretację oraz wyeliminowanie innych wątpliwości powstających w procesie stosowania ustawy i uznaniowości organów administracji powinno skutkować pobudzeniem przedsiębiorczości w zakresie usług turystycznych na szczeblu regionalnym.

Brak będzie istotnych długookresowych kosztów jeśli chodzi o wpływ projektowanej regulacji na rozwój regionalny, natomiast przyspieszony zostanie rozwój regionów o dużym potencjale turystycznym, ze szczególnym uwzględnieniem agroturystyki.

Wejście w życie ustawy nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Regulacja spowoduje pozytywne długookresowe skutki społeczne i gospodarcze. Przyczyni się do wzrostu konkurencyjności sektora usług turystycznych i do lepszej ochrony konsumentów korzystających z usług pomiotów gospodarczych działających w tym sektorze oraz w większym stopniu zharmonizuje polskie przepisy w tym zakresie z rozwiązaniami prawnymi stosowanymi w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Opracowano w Departamencie Turystyki

Do przedstawionego projektu ustawy prosimy o przesyłanie ewentualnych uwag i sugestii do dnia 31 marca 2003 roku
na adres e - mailowy: turystyka@mg.gov.pl
bądź pocztą na adres: Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej - Departament Turystyki, ul. Żurawia 4a, 00-507 Warszawa

źródło: Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej

[hotelarze.pl]

Copyright © 2000-2008 Hotelarze.pl | Dodaj do Ulubionych | Redakcja | e-mail: redakcja@hotelarze.pl