31992L0002-PL

DYREKTYWA KOMISJI NR 92/2/EWG
z dnia 13 stycznia 1992 r.

ustanawiająca procedurę pobierania próbek oraz wspólnotową metodę analizy do celów urzędowej kontroli temperatur głęboko mrożonych środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/108/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do głęboko mrożonych środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi ¹, w szczególności jej art. 11,

a także mając na uwadze, co następuje:

powinno się kontrolować temperaturę głęboko mrożonej żywności;

Państwa Członkowskie mogą stosować inne metody naukowo obowiązujące pod warunkiem, że nie utrudnia to swobodnego przepływu głęboko mrożonej żywności i że reguły konkurencji nie są zmieniane;

po sprawdzeniu zapisów temperatury powietrza zgodnie z procedurami ustanowionymi w dyrektywie Komisji 92/1/EWG z dnia 13 stycznia 1992 r. w sprawie monitorowania temperatur w środkach transportu, podczas magazynowania oraz składowania głęboko mrożonych środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi ², i biorąc pod uwagę temperatury wymagane w art. 5 dyrektywy 89/108/EWG, oraz w przypadkach, gdzie budzi to uzasadnione wątpliwości, Państwa Członkowskie mogą przeprowadzić test destrukcyjny;

kontrola odpowiada przepisom dyrektywy Rady 89/397/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie urzędowej kontroli środków spożywczych³ , w szczególności jej art. 4 i 14;

przepisy przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. środków spożywczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzanie procedury pobierania próbek i metody analizy niezbędne do urzędowej kontroli temperatur głęboko mrożonej żywności, zgodnie z przepisami opisanymi w załącznikach I i II do niniejszej dyrektywy.

2. Jednakże metoda analizy opisana w załączniku II do niniejszej dyrektywy może być stosowana tylko w przypadku, gdy kontrola budzi uzasadnione wątpliwości co do progu temperatur określonego w dyrektywie 89/108/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do głęboko mrożonych środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Artykuł 2

Wprowadzenie wymogów przewidzianych w art. 1 ust. 1 i załącznikach I i II nie wyklucza stosowania przez Państwa Członkowskie innych naukowo obowiązujących metod pod warunkiem, że nie utrudnia to swobodnego przepływu głęboko mrożonej żywności uznanej za zgodną z zasadami ze względu na metodę opisaną w załączniku II do niniejszej dyrektywy.

Jednakże w przypadku różnic w wynikach pierwszeństwo mają wyniki otrzymane po zastosowaniu metod wspólnotowych.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą najpóźniej do dnia 31 lipca 1993 r.

Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Wspomniane środki zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.



Sporządzono w Brukseli, dnia 13 stycznia 1992 r.

W imieniu Komisji
Martin BANGEMANN
Wiceprzewodniczący

________
1. Dz.U. nr L 40 z 11.2.1989, str. 34.
2. Dz.U. nr L 34 z 11.2.1992, str. 28.
3. Dz.U. nr L 186 z 30.6.1989, str. 23.

ZAŁĄCZNIK I

PROCEDURA POBIERANIA PRÓBEK GŁĘBOKO MROŻONEJ ŻYWOŚCI PRZEZNACZONEJ DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI

1. Wybór opakowań do kontroli

Typ i ilość wybranych opakowań musi być taka, aby ich temperatura była reprezentatywna dla najcieplejszych punktów kontrolowanej partii.

1.1. Składowanie w chłodni

Próbki powinny być wybrane z różnych krytycznych punktów chłodni składowej, na przykład: blisko drzwi (wyższe i niższe poziomy), blisko centrum chłodni składowej (wyższe i niższe poziomy), i blisko wylotu powietrza jednostki chłodzącej. Powinno się uwzględnić czas składowania każdego z produktów (dla stabilizacji temperatury).

1.2. Transport

a) Jeżeli konieczne jest pobranie próbek podczas transportu:

Należy wybierać z góry i dołu partii przylegających do otwierającej się krawędzi każdego skrzydła lub skrzydeł drzwi.

b) Pobieranie próbek podczas rozładunku:

Należy pobrać cztery próbki spośród następujących punktów krytycznych:

- góra i dół partii przylegające do otwierających się krawędzi drzwi,
- górne tylne kąty partii (w punkcie możliwie jak najodleglejszym od jednostki chłodzącej),
- centrum partii,
- centrum przedniej powierzchni partii (w punkcie możliwe jak najbliższym jednostki chłodzącej),
- górne i dolne kąty przedniej powierzchni partii (możliwie jak najbliższe wylotu powietrza z jednostki chłodzącej).

1.3. Lady wystawowe sprzedaży detalicznej

Próbkę do testowania należy wybrać z każdego z trzech położeń reprezentatywnych dla najcieplejszych punktów w używanej ladzie chłodniczej sprzedaży detalicznej.

ZAŁĄCZNIK II

METODA MIERZENIA TEMPERATURY GŁĘBOKO MROŻONYCH ŚRODKÓW SPOŻYWCZYCH PRZEZNACZONYCH DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI

1. Zakres

Na mocy art. 1 ust. 2 i 1 dyrektywy 89/108/EWG temperaturę całości produktu po stabilizacji termicznej należy utrzymywać przez cały czas na poziomie -18 °C lub niższym, z dopuszczalnymi krótkimi wahaniami w górę określonymi w art. 5 tej dyrektywy.

2. Zasada

Pomiar temperatury głęboko mrożonych środków spożywczych składa się z dokładnego rejestrowania temperatury próbki wybranej zgodnie z załącznikiem I za pomocą właściwego oprzyrządowania.

3. Definicja temperatury

„Temperatura” oznacza temperaturę zmierzoną w określonym położeniu przez wrażliwą na temperaturę część urządzenia lub przyrządu pomiarowego.

4. Aparat

4.1. Termometryczne urządzenie pomiarowe

4.2. Przyrządy do penetracji produktu

Należy używać zaostrzonego przyrządu metalicznego, takiego jak dłuto do lodu, wiertak ręczny lub świder, łatwego do czyszczenia.

5. Ogólna specyfikacja przyrządów do pomiaru temperatury

Przyrządy pomiarowe muszą posiadać następującą specyfikację:

a) czas reakcji powinien osiągać 90% różnicy między początkowym i końcowym odczytem w ciągu trzech minut;

b) przyrząd musi posiadać dokładność ± 0,5 °C w zakresie pomiarowym od -20 °C do +30 °C;

c) dokładność pomiaru nie może ulec zmianie o więcej niż 0,3 °C podczas użytkowania w temperaturze otoczenia o zakresie od -20 °C do +30 °C;

d) rozdzielczość na wyświetlaczu przyrządu powinna wynosić 0,1 °C;

e) dokładność przyrządu należy sprawdzać w regularnych odstępach czasu;

f) przyrząd powinien posiadać aktualne świadectwo kalibracji;

g) sonda temperaturowa powinna być łatwa do oczyszczenia;

h) wrażliwa na temperaturę część przyrządu pomiarowego musi być zaprojektowana w taki sposób, aby zapewnić dobry kontakt termiczny z produktem;

i) oprzyrządowanie elektryczne musi być chronione przed niepożądanymi skutkami wywoływanymi kondensacją wilgoci.

6. Procedura pomiarowa

6.1. Wstępne schłodzenie przyrządów

Sonda mierząca temperaturę i przyrząd do penetracji produktu powinny być wstępnie schłodzone przed pomiarem temperatury produktu.

Metoda wstępnego schładzania powinna zapewnić, że oba instrumenty w możliwie najściślejszy sposób równoważą temperaturę produktu.

6.2. Przygotowanie próbek do pomiaru temperatury

Sondy do mierzenia temperatury nie są w zasadzie zaprojektowane do penetrowania głęboko mrożonego produktu. Tak więc konieczne jest wydrążenie w produkcie dziury, przy zastosowaniu wstępnie schłodzonego instrumentu do penetracji produktu, w którą należy włożyć sondę. Średnica dziury powinna być ściśle zbliżona do średnicy sondy, a jej głębokość zależeć będzie od typu produktu (jak opisano w ppkt. 6.3).

6.3. Pomiar temperatury produktu

Przygotowanie próbki i pomiar jej temperatury powinny być przeprowadzane podczas pozostawania próbki w wybranym środowisku chłodzenia. Pomiar wykonuje się w sposób następujący:

a) Jeżeli pozwalają na to wymiary produktu, należy włożyć wstępnie schłodzoną sondę na głębokość 2,5 mm od powierzchni produktu.

b) Jeżeli lit. a) nie jest możliwy, sondę należy włożyć na minimalną głębokość od powierzchni wynoszącą trzykrotność lub czterokrotność średnicy sondy.

c) Niektóre produkty, ze względu na ich rozmiar lub skład (np. zielony groszek) nie mogą zostać nawiercone w celu określenia ich wewnętrznej temperatury. W takich przypadkach wewnętrzną temperaturę opakowania żywności należy określić przez włożenie odpowiedniej, wstępnie schłodzonej, ostro zakończonej sondy do środka paczki w celu zmierzenia temperatury w kontakcie z żywnością.

d) Należy odczytać wskazaną temperaturę, kiedy osiągnie ona stałą wartość.

źródło: http://europa.eu.int

[hotelarze.pl]

Copyright © 2000-2008 Hotelarze.pl | Dodaj do Ulubionych | Redakcja | e-mail: redakcja@hotelarze.pl