Jednostki mieszkalne w hotelu

Zenon BŁĄDEK

Jednostka mieszkalna jako podstawowa komórka strukturalna w obiektach hotelarskich i ze względu na swoją powtarzalność ma wpływ na:

• wartości użytkowe pionu pobytowego,
• sprawność systemu organizacji pracy,
• unifikację wyposażenia i środków technicznych,
• kształtowanie przestrzenno-architektoniczne obiektu,
• koszty realizacji i eksploatacji.

Pod pojęciem jednostki mieszkalnej (j.m.) rozumie się zespół pomieszczeń występujących w części pobytowej, składający się z: pokoju mieszkalnego, przedpokoju, węzła higieniczno-sanitarnego i innych uzupełniających elementów (balkony, loggie, aneksy kuchenne, jadalnie, barowe itp.). W bazie popularnych i sezonowych obiektach turystyczno-pobytowych zespół ten jest znacznie skromniejszy.

Kliknij w zdjęcie aby zobaczyć powiększenie

Wyposażenie meblowe jednostek mieszkalnych	Przykłady aranżacji jednostek mieszkalnych	Przykład aranżacji jednostki apartamentowej

Funkcje występujące w j.m. to przede wszystkim: wypoczynek nocny i dzienny, praca i zabiegi higieniczno-sanitarne. W zasadzie w hotelach nie przewiduje się funkcji przyrządzania posiłków z wyjątkiem jednostek rezydencjonalnych i apartamentowych.
Wyróżnia się następujące typy j.m.:

• podstawowe – dwułóżkowe (niekiedy z dostawką),

• „studio” – jednołóżkowe z dostawką (aranżowane w typowej dwułóżkowej j.m.),

• apartamentowe – dwu- i więcej izbowe, posiadające indywidualne wykończenie i wyposażenie,

• wieloosobowe – trzy- i więcej łóżkowe, stosowane w popularnej bazie hotelarskiej i turystycznej,

• rezydencjonalne – wieloizbowe, przystosowane do obsługi ruchu familijnego, w skład których mogą wchodzić: jedna lub więcej sypialni, kilka węzłów higieniczno-sanitarnych, pokój dzienny z aneksem kuchennym i inne pomieszczenia pomocnicze,

• specjalne – przystosowane do obsługi określonej grupy lub jednostek np. dla biznesmenów (o zmiennej funkcji wyposażeniowej), osób niepełnosprawnych itd.

Powyższy podział nie wyczerpuje wszystkich możliwych rozwiązań, ujmuje jedynie najistotniejsze elementy programowe. Współczesne hotelarstwo bazuje na typowych jednostkach modularnych, oferując ich zróżnicowaną aranżację. Celem stworzenia jednostek familijnych (składających się z dwu lub trzech pomieszczeń) umieszcza się między sąsiadującymi pokojami wewnętrzne (podwójne) drzwi. Liczba takich jednostek dochodzi nieraz do 10% ogólnej pojemności użytkowej pionu pobytowego.

We współczesnym hotelarstwie preferuje się łączenie przedpokojów i pokojów w obrębie j.m. (rezygnuje się ze stosowania drzwi między tymi pomieszczeniami). Komfort akustyczny jednostki uzyskuje się poprzez stosowanie od strony korytarza stolarki o podwyższonych parametrach izolacyjności. Rozwiązanie to usprawnia komunikację wewnętrzną i nie powoduje utrudnień przy poruszaniu się z bagażem.

Szczegółowe wymagania w zakresie powierzchni j.m. przedstawiono w tabeli nr 5 (str.23). Podane wartości należy traktować jako minimalne i odnoszące się do krajowego hotelarstwa. Wielkości te w światowej bazie są bardziej zróżnicowane i określone przez stowarzyszenia branżowe, systemy hotelowe i inne jednostki administracyjno-gospodarcze upoważnione do regulowania minimalnych wymagań kategoryzacyjnych.

Pokój hotelowy, jako zasadniczy element j.m., został wykształcony w długim procesie eksploatacyjnym.
Najczęściej stosowane moduły w bazie noclegowej oraz ich wpływ na wielkość jednostek podano w tabeli 4 (str.23). Wynikają one z ogólnych zasad stosowanej koordynacji wymiarowej, osi konstrukcyjnych oraz technologii budownictwa. Często jednak jednostki przybierają kształt nieregularny i wieloboczny. W niektórych rozwiązaniach funkcje użytkowe mogą być rozmieszczone na dwóch poziomach.
Powierzchnia zajmowana przez wyposażenie meblowe w typowej j.m. powinna kształtować się w granicach 40-50%.

Wzrost wymagań sanitarnych jest tak duży, że w światowym hotelarstwie nie dopuszcza się obecnie do budowy nowych obiektów bazy noclegowej bez sprzężonych węzłów higieniczno-sanitarnych. Różnicuje się je jednak pod względem wyposażenia w zależności standardu hotelu.
W pionie pobytowym występują następujące typy węzłów higieniczno-sanitarnych:

• rozbudowany - stosowany w j.m. o charakterze reprezentacyjnym (w skład jego wyposażenia wchodzą: obudowana umywalka lub ich zestaw, wanna, natryski, bidet, wc.). Część z tych urządzeń powinna znajdować się w wydzielonych pomieszczeniach. W omawianym węźle mogą wystąpić różne udogodnienia, jak np. wanna z hydromasażem , wielofunkcyjne kabiny natryskowe, mini sauna, toaletka, bogaty zestaw galanterii łazienkowej, armatura z termoregulacją, dodatkowe punkty oświetleniowe, aparat telefoniczny, itd.

• pełny - stosowany w j.m. w standardzie podstawowym. W skład wyposażenia wchodzą: umywalka, wanna z natryskiem, w.c.

• Uproszczony - stosowany w j.m. w standardzie popularnym. W skład jego wyposażenia wchodzą: umywalka, natrysk, w.c.
  W j.m. wielołóżkowych (3 i więcej łóżek) zaleca się dodatkowo w.c.. w oddzielnym pomieszczeniu.

Parametry wymiarowe i aranżacja j.m. uzależnione są – poza elementami technicznymi – od czynników subiektywnych, wchodzących m.in. w zakres psychologii.

Przy projektowaniu j.m. konieczne jest:

• określenie optymalnej wielkości jednostki, wewnętrznych proporcji i kształtu przy uwzględnieniu możliwości technicznych i programu użytkowego,

• określenie odczuć psychofizycznych uwzględniających zróżnicowanie indywidualnych wymagań użytkownika,

• ustalenie prawidłowych odległości między przegrodami, meblami i innymi elementami wyposażenia z punktu widzenia potrzeb antropometrycznych i występujących funkcji,

• ustalenie optymalnych wartości izolacyjnych (termicznych i akustycznych),

• dobór źródeł światła, ich intensywności i rozmieszczenia przy uwzględnieniu wielofunkcyjności j.m.,

• określenie wpływu koloru i rodzaju materiału na samopoczucie użytkownika.

W światowym hotelarstwie - w specjalistycznych jednostkach badawczo-rozwojowych prowadzone są wielopłaszczyznowe studia, których wyniki są wprowadzane przez poszczególne systemy (łańcuchy) hotelarskie, zabiegające o jak najszerszą obecność na rynku turystycznym.

W praktyce recepcyjnej wyróżnia się następujące typy j.m.:

• podstawowe dwułóżkowe (niekiedy z dostawką),

• „studio” jednołóżkowe z dostawką (aranżowane w typowej dwułóżkowej j.m.),

• pojedyncze jednołóżkowe,

• apartamentowe dwu- i więcej izbowe, posiadające indywidualne wykończenie i wyposażenie,

• wieloosobowe trzy- i więcej łóżkowe, stosowane w popularnej bazie hotelarskiej i młodzieżowej,

• rezydencjonalne wieloizbowe, przystosowane do obsługi ruchu familijnego, w skład których mogą wchodzić: jedna lub więcej sypialni, kilka węzłów higieniczno-sanitarnych, pokój dzienny z aneksem kuchennym i inne pomieszczenia pomocnicze,

• specjalne - przystosowane do obsługi określonej grupy, lub jednostek np. dla biznesmenów (o zmiennej funkcji wyposażeniowej noc-dzień), osób niepełnosprawnych itd.

Obiekty hotelarskie powinny zapewniać dogodne warunki umożliwiające wykonanie podstawowych czynności życiowych. Pominięcie niektórych funkcji lub ich uproszczenie powoduje naruszenie podstawowych zasad umowy, która jest zawierana między gestorem bazy a użytkownikiem. W warunkach nasycenia rynku usługami hotelarskimi istnieje mniejsza obawa o nie wywiązanie się z tej umowy. W sytuacji niedoboru bazy dochodzi często do przypadków uproszczeń, zawyżania cen, zmniejszenia zakresu i poziomu świadczonych usług. Aby temu zapobiec określa się minimalne wymagania dotyczące wyposażenia, uzbrojenia technicznego oraz programu funkcjonalno-użytkowego.

CIĄG DALSZY W PUBLIKACJI

[hotelarze.pl - 21.11.2004]

Copyright © 2000-2008 Hotelarze.pl | Dodaj do Ulubionych | Redakcja | e-mail: redakcja@hotelarze.pl