Dz. U. z 1999 r. Nr 22, poz.197 

KONWENCJA
sporządzona w Paryżu dnia 17 grudnia 1962 r.

o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych,

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 17 grudnia 1962 r. została sporządzona w Paryżu Konwencja o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA

o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych

Sygnatariusze - rządy państw członkowskich Rady Europy,

uznając, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności jej członków, w szczególności przez przyjęcie wspólnych zasad prawnych;

uważając za celowe zharmonizowanie niektórych zasad dotyczących odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

1. Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się do przystosowania swego prawa wewnętrznego - najpóźniej w ciągu dwunastu miesięcy od chwili, gdy niniejsza konwencja wejdzie w życie w stosunku do tej Strony - do zasad wymienionych w załączniku do niniejszej konwencji, dotyczących odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych.

2. Każda z Umawiających się Stron zachowuje jednak prawo rozszerzenia zakresu odpowiedzialności osób utrzymujących hotele.

3. Każda z Umawiających się Stron dostarczy Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy teksty urzędowe swych aktów prawnych dotyczących spraw uregulowanych niniejszą konwencją. Sekretarz Generalny przekaże pozostałym Stronom odpisy tych tekstów.

Artykuł 2

Każda z Umawiających się Stron ma prawo:

1. ustalić, niezależnie od postanowienia artykułu 1 ustęp 3 załącznika, granicę odpowiedzialności osoby utrzymującej hotel na poziomie równowartości co najmniej 100-krotnej ceny wynajęcia pomieszczenia hotelowego na jedną dobę;

2. ograniczyć dla każdej rzeczy, niezależnie od postanowienia artykułu 1 ustęp 3 załącznika, odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel do sumy nie niższej od równowartości 1 500 franków w złocie lub - w przypadku stosowania przepisu ustępu poprzedniego - co najmniej 50-krotnej ceny wynajęcia pomieszczenia hotelowego na jedną dobę;

3. stosować zasadę wyrażoną w artykule 1 ustęp 2 załącznika jedynie do rzeczy znajdujących się w hotelu;

4. niezależnie od postanowień artykułu 6 załącznika, zezwolić osobom utrzymującym hotele, w przypadkach wymienionych w artykule 2 ustęp 1a) i artykule 4 załącznika, na ograniczenie odpowiedzialności przez zawarcie odrębnego porozumienia z gościem hotelowym, który je podpisuje, z wyjątkiem przypadku, gdy szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. Porozumienie takie nie może zawierać innego zastrzeżenia. Odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel może być jednak ograniczona do kwoty niższej od tej, jaką przewidują przepisy wprowadzone zgodnie z niniejszą konwencją;

5. niezależnie od postanowienia artykułu 7 załącznika, stosować wymienione w nim zasady do pojazdów i pozostawionych w nich rzeczy oraz do zwierząt żywych albo regulować w inny sposób odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel w tym zakresie.

Artykuł 3

1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do terytoriów metropolitalnych Umawiających się Stron.

2. Każda z Umawiających się Stron może w czasie podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia do konwencji, albo później w każdej innej chwili, złożyć oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy, że niniejsza konwencja znajdzie zastosowanie do wymienionych w tym oświadczeniu terytoriów, które Strona reprezentuje w stosunkach międzynarodowych lub za które jest uprawniona zawierać umowy.

3. Oświadczenie złożone na podstawie poprzedniego ustępu może być wycofane odnośnie do każdego terytorium wymienionego w oświadczeniu, na warunkach określonych w artykule 6 niniejszej konwencji.

Artykuł 4

1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla państw-członków Rady Europy. Podlega ona ratyfikacji lub przyjęciu. Dokumenty ratyfikacji lub przyjęcia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

2. Konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia trzeciego dokumentu ratyfikacji lub przyjęcia.

3. W odniesieniu do każdego rządu-sygnatariusza, który dokona ratyfikacji lub przyjęcia w dalszej kolejności, konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia dokumentu ratyfikacji lub przyjęcia.

Artykuł 5

1. Komitet Ministrów Rady Europy może zaprosić każde państwo, które nie jest członkiem Rady, do przystąpienia do niniejszej konwencji.

2. Przystąpienia dokonuje się przez złożenie Sekretarzowi Generalnemu Rady dokumentu przystąpienia, który nabiera mocy po upływie trzech miesięcy od daty jego złożenia.

Artykuł 6

1. Umawiająca się Strona nie może wypowiedzieć konwencji przed upływem pięciu lat od chwili, gdy konwencja weszła w życie w stosunku do niej. Wypowiedzenia dokonuje się przez oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy.

2. Wypowiedzenie nabiera mocy w stosunku do zainteresowanej Umawiającej się Strony po upływie sześciu miesięcy od chwili otrzymania dokumentu przez Sekretarza Generalnego Rady Europy.

Artykuł 7

Sekretarz Generalny Rady Europy powiadamia członków Rady Europy oraz rządy państw, które przystąpiły do konwencji, o:

1. każdym fakcie podpisania oraz złożenia dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia;
2. dacie wejścia w życie konwencji dla państw nowo przystępujących;
3. oświadczeniach otrzymanych stosownie do postanowień artykułów 3 i 6.

Na dowód powyższego niżej podpisani, właściwie do tego upełnomocnieni, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Paryżu dnia 17 grudnia 1962 r. w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże jego uwierzytelnione odpisy rządom państw-sygnatariuszy oraz państw przystępujących do konwencji.

ZAŁĄCZNIK

Artykuł 1

1. Osoby utrzymujące hotele są odpowiedzialne za uszkodzenie, zniszczenie lub utratę rzeczy wniesionych do hotelu przez gościa hotelowego, który zatrzymuje się w hotelu i dysponuje w nim pomieszczeniem.

2. Za rzeczy wniesione do hotelu uważa się:

1. rzeczy znajdujące się w hotelu w czasie, gdy gość hotelowy dysponuje pomieszczeniem,

2. rzeczy znajdujące się poza hotelem, nad którymi osoba utrzymująca hotel lub osoba, za którą jest ona odpowiedzialna, zapewnia nadzór w czasie, gdy gość hotelowy dysponuje pomieszczeniem,

3. rzeczy, nad którymi osoba utrzymująca hotel lub osoba, za którą jest ona odpowiedzialna, zapewnia nadzór w hotelu lub poza hotelem, w rozsądnym okresie poprzedzającym i następującym po czasie, gdy gość dysponował pomieszczeniem.

3. Odpowiedzialność jest ograniczona do równowartości 3 000 franków w złocie.

4. Frank w złocie, o którym mowa w ustępie 3, oznacza jednostkę zawierającą sześćdziesiąt pięć i pół miligrama złota próby 900/1000.

Artykuł 2

1. Odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel nie podlega ograniczeniu:

1. jeśli rzeczy zostały jej oddane na przechowanie,
2. jeśli odmówiła ona przyjęcia na przechowanie rzeczy, które zobowiązana jest przyjąć.

2. Osoba utrzymująca hotel zobowiązana jest przyjąć na przechowanie papiery wartościowe, gotówkę i cenne przedmioty. Może ona odmówić przyjęcia tych rzeczy tylko wówczas, gdy zagrażają bezpieczeństwu albo gdy w stosunku do wielkości lub standardu hotelu mają zbyt dużą wartość lub zajmują zbyt dużo miejsca.

3. Osoba utrzymująca hotel może wymagać, aby rzecz znajdowała się w zamkniętym lub zapieczętowanym pojemniku.

Artykuł 3

Osoba utrzymująca hotel nie jest odpowiedzialna za uszkodzenie, zniszczenie lub utratę rzeczy, które spowodowane zostały:

1. przez gościa hotelowego lub osoby, które mu towarzyszyły, były u niego zatrudnione albo go odwiedzały,
2. wskutek siły wyższej
3. ze względu na właściwości rzeczy.

Artykuł 4

Osoba utrzymująca hotel jest odpowiedzialna bez ograniczenia przewidzianego w artykule 1 ustęp 3 niniejszego załącznika, jeśli uszkodzenie, zniszczenie lub utrata rzeczy nastąpiły z jej winy umyślnej lub nieumyślnej albo z winy osób, za które jest ona odpowiedzialna.

Artykuł 5

Z wyjątkiem przewidzianym w artykule 4 załącznika, gość hotelowy traci uprawnienia przysługujące mu na podstawie niniejszych postanowień, jeżeli po stwierdzeniu uszkodzenia, zniszczenia lub utraty rzeczy nie powiadomił o tym osoby utrzymującej hotel bez nieuzasadnionej zwłoki.

Artykuł 6

Wszelkie ogłoszenie lub umowa wyłączające lub ograniczające z góry odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel są nieważne i nie wywołują skutków prawnych.

Artykuł 7

Postanowień niniejszego załącznika nie stosuje się do pojazdów i pozostawionych w nich rzeczy ani do zwierząt żywych.

Dz. U. z 1999 r. Nr 22, poz.198

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 28 grudnia 1998 r.

w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych, sporządzonej w Paryżu
dnia 17 grudnia 1962 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 4 ustęp 1 Konwencji o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych, sporządzonej w Paryżu dnia 17 grudnia 1962 r., został złożony dnia 18 marca 1997 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi, dokument ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską wymienionej konwencji.

Zgodnie z artykułem 4 ustęp 3 tej konwencji weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 19 czerwca 1997 r

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. Zgodnie z artykułem 4 ustęp 2 wymienionej konwencji weszła ona w życie dnia 15 lutego 1967 r.

2. Następujące państwa stały się stronami wymienionej konwencji w niżej podanych datach:

3. Podczas składania dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia oraz w terminach późniejszych złożone zostały przez następujące państwa podane niżej oświadczenie i zastrzeżenia:

FRANCJA

Ustawodawstwo francuskie dotyczące spraw uregulowanych przez konwencję, notyfikowane zgodnie z artykułem 1 ustęp 3 konwencji w liście od Stałego Przedstawiciela Francji z dnia 5 marca 1975 r., zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny w dniu 7 marca 1975 r.

I. Wyciąg z Dziennika Urzędowego Republiki Francuskiej z dnia 27 grudnia 1973 r.

Ustawa nr 73-1141 z dnia 24 grudnia 1973 r. zmieniająca artykuły od 1952 do 1954 Kodeksu cywilnego o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele

Zgromadzenie Narodowe oraz Senat przyjęły,

Prezydent Republiki promulguje prawo w następującym brzmieniu:

Art. 1 - Artykuł 1952 Kodeksu cywilnego otrzymuje brzmienie:

“Art. 1952 - Osoby utrzymujące zajazdy i hotele odpowiedzialne są, jako przechowawcy, za ubrania, bagaże i inne rzeczy wniesione na teren ich zakładu przez gościa; przechowanie tego rodzaju rzeczy uznawane jest za przechowanie konieczne."

Art. 2 - Artykuł 1953 Kodeksu cywilnego otrzymuje brzmienie:

“Art. 1953 - Osoby te odpowiedzialne są za kradzież lub uszkodzenie tych rzeczy, w przypadku gdy kradzież lub szkoda wyrządzone zostały przez ich służbę lub personel funkcyjny, lub przez osoby obce na terenie hotelu."

"Odpowiedzialność ta jest nieograniczona, niezależnie od jakichkolwiek zastrzeżeń odmiennych, w przypadku kradzieży lub pogorszenia się przedmiotów u nich zdeponowanych lub których przyjęcia odmówili bez uzasadnionego powodu".

"W każdym innym przypadku odszkodowanie za straty należne podróżnemu jest ograniczone, z wyłączeniem wszelkich dalej idących ograniczeń umownych tego odszkodowania, do stawki stanowiącej równowartość 100-krotnej ceny opłaty za wynajęcie pomieszczenia hotelowego liczonej za dobę, chyba że podróżny udowodni, iż szkoda, którą poniósł, wynika z winy prowadzącego zakład lub z winy osób, za które ten ostatni ponosi odpowiedzialność."

Art. 3. - Artykuł 1954 Kodeksu cywilnego otrzymuje brzmienie:

“Art. 1954 - Osoby utrzymujące zajazdy i hotele nie są odpowiedzialne za kradzież lub szkodę spowodowane siłą wyższą ani za pogorszenie wynikające z właściwości lub usterki rzeczy, pod warunkiem udowodnienia tego faktu.

Niezależnie od postanowień artykułu 1953, osoby utrzymujące zajazdy i hotele odpowiedzialne są za przedmioty pozostawione w pojazdach zaparkowanych na terenie ich zakładu do wysokości 50-krotnej ceny wynajęcia pomieszczenia hotelowego na dobę.

Artykuły 1952 i 1953 nie mają zastosowania do zwierząt żywych."

II. Wyciąg z Kodeksu cywilnego

Dział V rozdział II tytuł jedenasty (w brzmieniu ustalonym ustawą nr 73-1141 z dnia 24 grudnia 1973 r.)

O przechowaniu koniecznym

Art. 1949 - Przechowanie konieczne to takie, które wymuszone jest przez jakikolwiek wypadek, taki jak pożar, zawalenie się, rabunek, zatopienie lub inne nieprzewidziane zdarzenie.

Art. 1950 - (U. z dnia 21 lutego 1948 r.) Dowód ze świadków na okoliczność przechowania koniecznego dopuszczalny jest także w przypadku wartości mniejszej niż 50 F.

Art. 1951 - Do przechowania koniecznego stosuje się poza tym wszelkie inne powyższe przepisy.

Art. 1952 - (U. nr 73-1141 z dnia 24 grudnia 1973 r.) Osoby utrzymujące zajazdy i hotele odpowiedzialne są, jako przechowawcy, za ubrania, bagaże i inne rzeczy wniesione na teren ich zakładu przez gościa; przechowanie tego rodzaju rzeczy uznawane jest za przechowanie konieczne.

Art. 1953 - (U. nr 73-1141 z dnia 24 grudnia 1973 r.) Osoby te odpowiedzialne są za kradzież lub uszkodzenie tych rzeczy, w przypadku gdy kradzież lub szkoda wyrządzone zostały przez ich służbę lub personel funkcyjny, lub przez osoby obce na terenie hotelu.

Odpowiedzialność ta jest nieograniczona, niezależnie od jakichkolwiek zastrzeżeń odmiennych, w przypadku kradzieży lub pogorszenia się przedmiotów u nich zdeponowanych lub których przyjęcia odmówili bez uzasadnionego powodu.

W każdym innym przypadku odszkodowanie za straty należne podróżnemu jest ograniczone, z wyłączeniem wszelkich dalej idących ograniczeń umownych tego odszkodowania, do stawki stanowiącej równowartość 100-krotnej ceny opłaty za wynajęcie pomieszczenia hotelowego liczonej na dobę, chyba że podróżny udowodni, iż szkoda, którą poniósł, wynika z winy prowadzącego zakład lub z winy osób, za które ten ostatni ponosi odpowiedzialność.

Art. 1954 (U. nr 73-1141 z dnia 24 grudnia 1973 r.)

Osoby utrzymujące zajazdy i hotele nie są odpowiedzialne za kradzież lub szkodę spowodowane siłą wyższą ani za pogorszenie wynikające z właściwości lub usterki rzeczy, pod warunkiem udowodnienia tego faktu.

Niezależnie od postanowień artykułu 1953, osoby utrzymujące zajazdy i hotele odpowiedzialne są za przedmioty pozostawione w pojazdach zaparkowanych na terenie ich zakładu do wysokości 50-krotnej ceny wynajęcia pomieszczenia hotelowego na dobę.

Artykuły 1952 i 1953 nie mają zastosowania do zwierząt żywych.

MALTA

Ustawodawstwo maltańskie dotyczące spraw regulowanych przez konwencję, notyfikowane zgodnie z artykułem 1 ustęp 3 konwencji w liście Rządu Maltańskiego z dnia 14 stycznia 1967 r., zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny w dniu 17 stycznia 1967 r.

Ustawa nr 11 z 1966 r.

Ustawa zmieniająca Kodeks cywilny, Tytuł 23

Jej Królewska Mość za radą i zgodą Izby Reprezentantów zgromadzonej w Parlamencie oraz Izba na mocy przyznanych jej uprawnień postanawiają, co następuje:

1. Niniejsza ustawa może być powoływana jako ustawa (zmieniająca) Kodeks cywilny (nr 2) z 1966 r. i będzie rozumiana i interpretowana jako jeden akt wraz z Kodeksem cywilnym, zwanym dalej "ustawą podstawową".

2. Dział 1082 ustawy podstawowej otrzymuje następujące brzmienie:

"Odpowiedzialność osób utrzymujących hotele 1082.

(1) Osoba utrzymująca hotel odpowiada do kwoty nie przekraczającej siedemdziesięciu pięciu funtów za jakiekolwiek uszkodzenie, zniszczenie lub utratę rzeczy wniesionej do hotelu przez jakiegokolwiek gościa.

(2) Odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel będzie nieograniczona:

a. jeżeli rzecz została oddana jej na przechowanie lub

b. jeżeli odmówiła przyjęcia rzeczy na przechowanie, do czego była zobowiązana na podstawie następnego ustępu, lub

c. w każdym przypadku, w którym uszkodzenie, zniszczenie lub utrata rzeczy zostały spowodowane umyślnie lub przez niedbalstwo, lub brak umiejętności, nawet w nieznacznym stopniu, przez nią lub przez osoby, za których działanie ponosi ona odpowiedzialność.

(3) Osoba utrzymująca hotel jest obowiązana przyjąć na przechowanie papiery wartościowe, pieniądze i przedmioty wartościowe, z wyjątkiem rzeczy niebezpiecznych i takich rzeczy, jakie ze względu na ich rozmiary i standard hotelu są uciążliwe lub mają nadmierną wartość.

(4) Osoba utrzymująca hotel może wymagać, aby wszelkie rzeczy oddane jej na przechowanie umieszczone były w zamkniętym lub zapieczętowanym pojemniku.

(5) Postanowienia ustępów (1) i (2) niniejszego działu nie mają zastosowania, jeżeli gość, po wykryciu uszkodzenia, zniszczenia lub utraty, nie powiadomi o tym niezwłocznie osoby utrzymującej hotel lub jeżeli szkoda, zniszczenie lub utrata rzeczy spowodowana jest przez:

a. zdarzenie przypadkowe lub siłę wyższą, lub

b. przyczynę tkwiącą w uszkodzonej, zniszczonej lub utraconej rzeczy, lub

c. działanie lub zaniechanie gościa, który wniósł rzecz do hotelu, lub jakiejkolwiek innej osoby niż osoba utrzymująca zakład hotelowy, której gość ten rzecz powierzył, lub jakiejkolwiek osoby zatrudnionej przez takiego gościa lub jemu towarzyszącej albo jego odwiedzającej.

(6) Jakiekolwiek porozumienie wyraźne lub dorozumiane między osobą utrzymującą hotel a gościem, zawarte przed powstaniem jakiegokolwiek uszkodzenia, zniszczenia lub utratą rzeczy i mające na celu wyłączenie, zmniejszenie lub ograniczenie odpowiedzialności osoby utrzymującej hotel określonej w niniejszym dziale, jest nieważne.

Jeżeli w przypadkach wymienionych pod lit. (a) i (c) ustępu 2 niniejszego działu uszkodzenie, zniszczenie lub utrata rzeczy nie zostały spowodowane przez osobę wymienioną w ustępie (c) umyślnie lub z powodu rażącego niedbalstwa, ważne jest jakiekolwiek porozumienie zawarte w jakimkolwiek czasie przez gościa, na mocy którego odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel zmniejszona jest do wysokości nie mniejszej niż siedemdziesiąt pięć funtów.

(7) W dziale niniejszym i w dziale 2113 niniejszego Kodeksu wyraz "gość" oznacza osobę, która zatrzymuje się w hotelu i otrzymuje do dyspozycji miejsce noclegowe, lecz nie jest pracownikiem hotelu.

(8) W dziale niniejszym jakiekolwiek odniesienie do "osoby utrzymującej hotel", z wyjątkiem przypadku, gdy odpowiedzialność w nim ustanowiona jest narzucona osobie utrzymującej hotel, obejmować będzie osobę kierującą hotelem lub przyjęciem gości w hotelu, a każde odniesienie do "utraty" obejmować będzie kradzież."

3. Działy 2023 i 2034 ustawy podstawowej zostają uchylone.

4. Ustęp (b) działu 2113 ustawy podstawowej otrzymuje brzmienie:

"Osoba utrzymująca hotel (b) należności osoby utrzymującej hotel za zapewnione zakwaterowanie lub wyżywienie, na rzeczach takiego gościa, do czasu pozostawania tych rzeczy w hotelu lub domu osoby utrzymującej hotel;".

Przyjęto przez Izbę Reprezentantów na posiedzeniu nr 99 w dniu 3 stycznia 1966 r

4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Minister Spraw Wewnętrznych: w z. A.Ananicz

[hotelarze.pl - 19.03.2004]

Copyright © 2000-2008 Hotelarze.pl | Dodaj do Ulubionych | Redakcja | e-mail: redakcja@hotelarze.pl