PION POBYTOWY w hotelu
- FORMOWANIE l WYPOSAŻANIE
Zenon BŁĄDEK
WĘZEŁ RECEPCYJNY
1. WĘZEŁ RECEPCYJNY - UKŁAD FUNKCJONALNY
Węzeł recepcyjny odgrywa istotną rolę w wewnętrznych układach
eksploatacyjnych. Recepcja reprezentuje pod względem organizacyjnym, poziomu
usługi estetyki oraz kultury technicznej obiekt na zewnątrz.
We współczesnych rozwiązaniach zwraca się uwagę na takie elementy, jak:
użytkowość oraz funkcjonowanie powiązań z innymi zespołami
obsługowymi,
wyposażenie techniczne i stopień nasycenia instalacjami i
urządzeniami,
reprezentacyjność powiązana z praktycznym wykorzystaniem
użytkowych form plastycznych i eksponowaniem elementów charakterystycznych dla
danego systemu lub regionu, ugruntowujących tożsamość danego obiektu.
Węzeł recepcyjny można podzielić na dwie oddzielne części, a
mianowicie:
cześć zewnętrzną - ogólnodostępną, reprezentacyjno-usługową;
część wewnętrzną - funkcjonalno-dyżurną.
2. CZĘŚĆ ZEWNĘTRZNA
Jest to część ogólnodostępna, reprezentacyjno-usługowa. Jest
ona wizytówką samego hotelu, a czasem na jej przykładzie formułuje się szerszą
opinię, gdyż kontakt z tym zespołem utrwala sie najbardziej w pamięci turystów i
odbiorców usług. To pierwsze zetknięcie się z danym obiektem z chwilą
przekroczenia jego progu oraz ostatnie - podczas opuszczania - pozostawia
najczęściej trwały ślad, będący w przyszłości przesłanką do ewentualnego powrotu
i skuteczną reklamą wśród znajomych.
Potrzeby gości powinny być uwzględnione już począwszy od parkingu, dojścia z
ulicy i podjazdu pod obiekt. Wszystkie elementy wyposażenia powinny być
ustawione pod kątem ułatwień, czytelności i bezpieczeństwa. Na tej drodze nie
powinno być żadnych barier technicznych np. stopni, progów, śliskich posadzek
itp. Dobre oświetlenie, właściwe oznakowanie, osłonięte wejścia, szerokie drzwi
(w tym również otwierane automatycznie), umożliwiające swobodne przejście z
bagażami, maty wejściowe zatrzymujące zanieczyszczenia, należy traktować jako
spełnienie normalnych warunków, jakim powinny odpowiadać obiekty użyteczności
publicznej.
Hall recepcyjny jest węzłem wielofunkcyjnym, jednak funkcje podstawowe powinny
być w nim bardzo czytelne już po przekroczeniu progu drzwi wejściowych -
szczególnie dotyczy to lokalizacji recepcji. Stanowisko to powinno być
usytuowane możliwie na wprost wejścia, by obsługa mogła od razu przejąć opiekę
nad gościem i jego bagażem. Powierzchnia hallu recepcyjnego może być
zróżnicowana i zależy w dużej mierze od kategorii i charakteru obiektu. W
światowym hotelarstwie występują różne tendencje, dotyczące wielkości i
wyposażenia halli recepcyjnych. Niektóre systemy hotelowe preferują rozwiązania,
w których minimalizuje się powierzchnię wypoczynkową i reprezentacyjną,
organizując w tym pomieszczeniu lub w bezpośrednim sąsiedztwie zespoły obsługi
gastronomicznej oraz różnego rodzaju punkty handlowe, W układach takich nie ma
miejsca na przeskalowaną reprezentacyjność, a każdy metr kwadratowy, o ile nie
jest związany funkcjonalnie z obsługą recepcyjną, powinien być przypisany do
określonych zespołów handlowo-usługowych. W innych, bardziej ekskluzywnych,
rozwiązaniach, jak np. w systemie HYATT, hall recepcyjny traktuje się jako
powierzchnię integracyjną, w której obok elementów ściśle funkcjonalnych znaleźć
można wydzielone rejony biernego, a nawet czynnego wypoczynku, rozbudowanych
ekspozycji plastycznych, zorganizowanej roślinności. Wszystkie te elementy
stanowią oryginalną oprawę, umiejętnie wkomponowaną w wielokondygnacyjnych
halach atrialnych, w których nawet zespół transportu il komunikacji pionowej, z
odsłoniętymi kabinami gondolowyml, podporządkowany jest idei przewodniej
wywarcia silnego wrażenia l stworzenia atmosfery niezwykłości i niecodzienności.
O ile do tej scenerii doda się dobrze wkomponowaną zieleń, sztuczne oświetlenie,
sprawnie działającą klimatyzację, skuteczne wyizolowanie od zewnętrznych
wielkomiejskich uciążliwości, wówczas wnętrze to wywiera niezapomniane wrażenia,
przyczynia się do dobrego samopoczucia gości, wywołuje chęć przebywania w tej
oprawie możliwie najdłużej i stwarza silną motywację powrotu.
Jeszcze inne sieci hotelowe i gestorzy starają się, by hall recepcyjny był
wyjątkowo reprezentacyjny i przestronny, a zastosowane marmury i inne szlachetne
materiały wykończeniowe świadczyły o dostojeństwie i bogactwie gospodarza.
Coraz częściej w hallach recepcyjnych urządza się galerie malarstwa i innych
dzieł sztuki w celu uatrakcyjnienia wnętrz, stwarzając jednocześnie okazję do
ich nabycia.
Generalnie można stwierdzić, że reprezentacyjność wystroju hallu recepcyjnego
wiąże się ze standardem i indywidualnie przyjętymi zasadami w obrębie danego
systemu. Im wyższa kategoria, tym większa dbałość o oprawę plastyczną. W
odniesieniu do wykończenia i wyposażenia należy uwzględnić szybką amortyzację,
stąd też z góry wielu gestorów zakłada cykliczność wymiany tych elementów na
inne nowe, modne i atrakcyjne. Biorąc to pod uwagę, w miejsce kamiennych
posadzek stosuje się np. wielobarwne wykładziny dywanowe; w miejsce tradycyjnych
boazerii, np. tkaniny, okładziny ścienne, tapetowe lub natryskowe.
W obiektach mieszczących się w niższych grupach standardowych posadzkę wykonuje
się z płyt ceramicznych, gresowych, wykładzin PCV i innych materiałów odpornych
na ścieranie, umożliwiających utrzymanie czystości i odpowiadających wymaganiom
użytkowym.
Dobór materiałów wykończeniowych i wyposażenia, znajdującego się w hallu,
powinien być określony w projekcie wnętrz.
W nowopowstającej lub modernizowanej bazie hotelarskiej mogą wystąpić obiekty, w
których wykończenie i wyposażenie nie wynika z żadnych opracowań projektowych. W
takich przypadkach należy skorzystać z konsultacji specjalistycznej w celu
uzyskania optymalnego efektu. Przypadkowość w zestawach materiałowych i
kolorystycznych z reguły nie daje pożądanego rezultatu, a odwrotnie - często,
pomimo zastosowania dobrych materiałów i elementów wyposażeniowych, wynik
końcowy świadczy o braku gustu i nie sprzyja wytworzeniu właściwego klimatu tak
bardzo potrzebnego w tych obiektach.
W hallach recepcyjnych - poza załatwianiem formalności związanych z okresowym
pobytem - należy przewidzieć:
miejsce do chwilowego odpoczynku,
aneks w którym instaluje się wewnętrzne i zewnętrzne środki
łączności,
węzeł komunikacji i transportu pionowego (klatki schodowe,
dźwigi, schody ruchome),
punkty handlowo-usługowe (w tym również różnego typu bary),
elementy informacyjno-reklamowe w formie gablot, tablic,
monitorów, stelaży itp.
Dodatkowo z hallu powinno być dostępne pomieszczenie
bagażowni, pozwalające na okresowe przechowywanie bagażu gości hotelowych. Coraz
częściej instaluje się również w częściach ogólnodostępnych (wiatrołap, hall)
bankomaty i urządzenia umożliwiające swobodny dostęp do intemetu.
W aneksach wypoczynkowych w skład wyposażenia ruchomego wchodzą: fotele, sofy,
stoły, stoliki, donice z roślinnością, lampy oświetlenia miejscowego lub
ogólnego, dodatkowa wykładzina dywanowa (w zależności od rodzaju podłogi),
popielnice itp.
Punkty ze środkami łączności urządza się w postaci wydzielonych aneksów z
kabinami telefonicznymi lub instaluje się aparaty w specjalnych osłonach.
Przynajmniej jeden z telefonów powinien być przystosowany do potrzeb gości
niepełnosprawnych, tj. być zainstalowany na wysokości, umożliwiającej
telefonowanie w pozycji siedzącej (na wózku inwalidzkim).
Korzystanie z faksu odbywa się zazwyczaj poprzez pracowników recepcji.
Punkty handlowo-usługowe rozmieszczone są w obrębie hallu recepcyjnego lub w
wydzielonych pasażach w jego sąsiedztwie. Powyższe dotyczy w szczególności
różnego rodzaju barów, takich jak; „aperitif", „cocktail" lub kawowy, których
cześć konsumpcyjna z reguły lokalizowana jest przy aneksach wypoczynkowych.
Niektóre z tych barów czynne są przez całą dobę jako dyżurne z zakresem obsługi
przypisanej tzw. „małej gastronomii".
Ciągi komunikacyjne w hallu recepcyjnym są niekiedy wydzielane lub specjalnie
oznakowane materiałowo, kolorystycznie lub przez odpowiednią aranżację meblową.
Poszczególne punkty obsługowe, rozmieszczone centralnie lub w wydzielonych
aneksach, powinny posiadać czytelną informację wizualną dla różnych grup
użytkowników, w tym również dla gości z wadami wzroku.
Hall - w zależności od ogólnej koncepcji wnętrza - może stanowić zamkniętą,
wydzieloną przestrzeń lub mieć układ otwarty, z dużymi przeszkleniami,
nakierowany na ciekawe elementy widokowe. Podstawową przesłanką powinna być
troska o harmonię i ład przestrzenny, logiczne operowanie akcentami plastycznymi
i formami użytkowymi, powiązanymi z podstawową funkcją przy zachowaniu
indywidualnych cech wnętrza lub obiektu.
Powyższe zasady formowania części zewnętrznej węzła recepcyjnego mają charakter
uniwersalny i nie są przypisane do określonej grupy lub typu bazy hotelowej.
3. CZĘŚĆ WEWNĘTRZNA
Część funkcjonalno-dyżurna odgrywa niezmiernie ważną rolę w
węźle recepcyjnym i wpływa bezpośrednio na sprawność obsługi oraz organizację
pracy. W części tej można wyodrębnić następujące podzespoły:
obsługi zewnętrznej, w skład którego wchodzą: lada
recepcyjna, kasy i inne elementy wyposażenia technicznego,
obsługi wewnętrznej, składający się z zaplecza biurowego
recepcji (w tym wydzielonego pomieszczenia dla kierownika), technicznych
urządzeń kontrolno-sterujących, wyposażenia związanego z rezerwacją i
wewnętrznymi środkami łączności,
sanitarno-socjalny, w skład którego wchodzą: szatnia, węzeł
higieniczno-sanitarny, pomieszczenie socjalne oraz pomieszczenia gospodarcze.
Dodatkowo należy przewidzieć aneks depozytowy, pozwalający na
przechowywanie przedmiotów wartościowych (o różnych gabarytach). Powinien on być
dostępny bezpośrednio z hallu recepcyjnego oraz z zaplecza recepcji i zapewniać
warunki prywatności, bezpieczeństwa oraz kameralności.
Wielkość i zakres
wyposażenia wewnętrznej części recepcji zależą od: charakteru, wielkości
obiektu, stosowanej organizacji pracy, kategorii, przynależności i stopnia
powiązania z jednostkami współdziałającymi.
Każdy obiekt hotelarski - bez względu na wielkość, charakter i złożoność
struktury organizacyjnej - posiada ladę recepcyjną, w różnym stopniu nasyconą
środkami technicznymi.
4. LADA RECEPCYJNA
Stanowi pomocniczy element meblowy, powszechnie stosowany przy obsłudze gości.
Jest miejscem pracy dla kilku zróżnicowanych stanowisk funkcyjnych i powinna być
rozplanowana tak, by wszystkie elementy, niezbędne do sprawnego i pełnego
obsłużenia gości, były w zasięgu ręki lub wzroku. Musi również spełniać
wymagania estetyczne, wynikające z koncepcji wnętrza.
Lada recepcyjna wraz z oświetleniem miejscowym odgrywa podstawową rolę w hallu
recepcyjnym jako ważny element plastyczny. Do jej budowy używa się różnorodnych
materiałów, np.: drewna, kamienia, mas tworzywowych, a powierzchnie, z którymi
styka się bezpośrednio gość, powinny sprawiać wrażenie "ciepłych", być trwałe i
umożliwiać utrzymanie czystości.
Od strony funkcjonalnej powinna być meblem dostosowanym do warunków
antropometrycznych i ergonomicznych wynikających z pracy recepcjonisty i obsługi
gości.
Rozmieszczenie sprzętu i wyposażenia oraz zakres nasycenia środkami technicznymi
węzła recepcyjnego zależy od: pojemności użytkowej hotelu, charakteru, wielkości
zaplecza, powiązań systemowych, założonej organizacji pracy oraz stopnia
skomputeryzowania.
W małych obiektach jeden pracownik recepcji wykonuje wszystkie czynności,
począwszy od przyjęcia dokumentów, rejestracji meldunkowych, wydawania i
przyjmowania kluczy, przez kasowanie i rozliczanie, do obsługiwania wewnętrznych
i zewnętrznych środków łączności.
Różnorodność lokalnych uwarunkowań sprawia, że lady recepcyjne wykonywane są
zazwyczaj jako meble indywidualne. Rozwiązania projektowe muszą jednak wynikać z
ogólnych wytycznych dotyczących parametrów ergonometrycznych i podziałów
ramowych na poszczególne stanowiska pracy.
W obiekcie średniej wielkości są to:
stanowisko .INFORMACJA" - łącznie z wydawaniem kluczy, kart magnetycznych
itp.,
stanowisko .DYSPONENT" - łącznie z obsługą urządzeń związanych z informacją o
stanie zajętości j.m.,
stanowisko „KASA" połączone często - w obiektach o wyższej kategorii - z
wydzielonym stanowiskiem wymiany walut.
Jest to podział tradycyjny, funkcjonujący obecnie w wielu hotelach.
Przy stanowisku informacyjnym powinny być dostępne: mapy, sprzęt do ewidencji
gości, przegrody na bieżącą korespondencję, foldery, informatory itd.; przy
stanowisku dysponenta: diagramy, bieżące zgłoszenia rezerwacji, druki, monitory
lub tablice, określające stan zajętości itd.; przy stanowisku kasy: kartoteki
rachunków, cenniki, sejfy depozytowe, kasety, kasy rejestrujące, drukarki itd.
Współcześnie preferuje się jednak wielofunkcyjne stanowiska recepcyjne
umożliwiające kompleksową obsługę gościa, od przyjęcia po rozliczenie.
Rozwiązanie takie jest możliwe pod warunkiem posługiwania się specjalistycznym
sprzętem i oprogramowaniem. Ta wielofunkcyjność pozwala na zwiększenie
potencjału obsługowego recepcji, w okresach spiętrzenia, poprzez wykorzystanie
wszystkich pracowników „frontowych".
Zasadnicze wymiary lady recepcyjnej kształtują się następująco:
wysokość blatu roboczego (licząc od poziomu posadzki) w granicach od 72 cm do
80 cm (praca siedząca),
wysokość pulpitu dla obsługi gościa w granicach od 110 do 120 cm, (obsługa na
stojąco),
wysokość pulpitu umożliwiająca obsługę osoby niepełnosprawnej maks. 90 cm, z
podjazdem o wysokości min, 67 cm.
wysokość półki odkładczej, od strony hallu, w granicach od 60 do 70 cm,
szerokość pulpitu dla gościa w granicach od 20 do 40 cm,
szerokość półki odkładczej w granicach od 12 do 40 cm,
całkowita szerokość lady recepcyjnej w granicach od 60 do 90 cm.
Długość odcinka lady recepcyjnej, przypadająca przy obsłudze wieloosobowej na
jedno stanowisko, wynosi średnio 150 cm; w obiektach małych przy obsadzie
jednoosobowej długość ta powinna wynosić co najmniej 250 cm.
Lady recepcyjne mogą być zbudowane jako jeden mebel lub składać się z kilku
segmentów, montowanych na miejscu.
W nowoczesnych rozwiązaniach lad recepcyjnych unika się stosowania stałych
podziałów blatu roboczego ze względu na konieczność zapewnienia mobilności
sprzętu i urządzeń specjalistycznych. Ułatwia to i usprawnia pracę, pozwala na
rozmieszczenie wszystkich niezbędnych materiałów, sprzętu komputerowego i innych
instalacji, związanych z pracą obsługową na poszczególnych stanowiskach pracy.
W małych hotelach klucze są odkładane bezpośrednio na wydzielonych elementach
lady recepcyjnej lub w klucznicy.
Coraz częściej w miejsce tradycyjnego klucza stosuje się karty magnetyczne,
które są indywidualnie kodowane. Takie rozwiązanie jest preferowane przez
hotelarzy, gdyż unika się zbędnej ekspozycji kluczy i dostępności przez osoby
niepowołane. Ponadto w j.m. instaluje się dodatkowo czytniki tych kart,
umożliwiające korzystanie ze wszystkich odbiorników energii elektrycznej.
W obiektach nowych oraz modernizowanych wymagane jest przystosowanie lub
wydzielenie co najmniej jednego stanowiska recepcyjnego do obsługi osób
niepełnosprawnych.
Klucznica w tradycyjnym wydaniu przeznaczona jest do przechowywania kluczy do
poszczególnych j.m. i korespondencji gości aktualnie mieszkających w hotelu.
Mebel ten może być usytuowany przy stanowisku informacji w zasięgu ręki lub w
większych obiektach w odległości umożliwiającej szybką i sprawną obsługę.
Podział klucznicy powinien uwzględnić wymagania ergonometryczne i
antropometryczne, szczególnie jeśli chodzi o górny i dolny zasięg oraz wgląd w
poszczególne przegrody, którym przypisane są numery pokoi. Dodatkowo przewiduje
się miejsce na korespondencję i przesyłki większego formatu.
Najczęściej przyjmuje się następujące wymiary przegród:
szerokość minimum 50 mm (optimum ok. 70 mm)
wysokość w granicach od 160 mm do 300 mm,
głębokość jest uzależniona od założonego obiegu korespondencji i waha się w
granicach od 200 mm do 300 mm.
Klucznica w tej formie ma zastosowanie głównie w małych hotelach i standardzie
popularnym.
CIĄG
DALSZY W PUBLIKACJI
[hotelarze.pl
- 2003] |